«Ενδεικτική ήταν η αδιαφορία να μην κοπεί το ρεύμα στους πλημμυροπαθείς αγρότες του θεσσαλικού κάμπου. Χρειάστηκαν τρεις μήνες περίπου για να φτάσει η σχετική ρύθμιση στην Βουλή! Θορυβώδης και αναιδέστατή η αλαζονεία του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης – περί υποκινούμενων με αλλοπρόσαλλα αιτήματα. Αλλά και οι ισχυρισμοί ότι η κυβέρνηση αντιδρά με μοναδική στην ιστορία αποτελεσματικότητα, ίσως πίσω από την αυταρέσκεια των λόγων έκρυβαν μία δικαιολογημένη αμηχανία. Τι αλήθεια να πεις σε αυτούς που ήταν αόρατοι μέχρις ότου ανέβηκαν στα τρακτέρ και βγήκα στους δρόμους»;
Το εξαιρετικό άρθρο του Κώστα Καλίτση όμως στην Καθημερινή της Κυριακής, έχει άλλη μία βόμβα:
Όπως έχουν υπολογίσει στελέχη αρμοδίων ευρωπαϊκών υπηρεσιών, σε κάθε 100 μονάδες της τιμής που πληρώνει ο έλληνας καταναλωτής για αγροτικά προϊόντα, αυτά που εισπράττει ο παραγωγός είναι μόνο 17 μονάδες!
Οι 83 μονάδες από τις 100 γίνονται εισοδήματα που τροφοδοτούν ενδιάμεσες επιχειρήσεις και υπηρεσίες, ένα σε μεγάλο βαθμό ελάχιστα παραγωγικό, πλην όμως πλούσιο και με επιρροή κατεστημένο, που δεν έχει λόγους να θέλει αλλαγές – μάλλον το αντίθετο.