Ο Κυριάκος δεν μεταρρυθμίζει απλώς τη χώρα, αλλά μεταλλάσσει μεταρρυθμιστικά και την ίδια την παράταξη την οποία διοικεί.
Η επαναστατική αυτή δράση του Κυριάκου εντός του κόμματος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ακροδεξιός εκσυγχρονισμός. Μόνο ένας ηγέτης επιπέδου Κυριάκου θα μπορούσε να γεμίσει τη Νέα Δημοκρατία του Κωσταντίνου Καραμανλή με ακροδεξιά στοιχεία και πράσινους εκσυγχρονιστές, που όμως θα χόρευαν αρμονικά στο ρυθμό που τους παίζει ο σύγχρονος Μότσαρτ της πολιτικής.
Για την ακρίβεια, κάτι παρόμοιο είχε τολμήσει μόνο ο Μπενίτο Μουσολίνι, μόνο που αυτός κατέληξε κρεμασμένο ανάποδα, σε αντίθεση με τον Κυριάκο που καλπάζει με ποσοστά Αδόλφου του μεσοπολέμου στις δημοσκοπήσεις.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα πάντως υπάρχει μία ανησυχία στο Μέγαρο Μαξίμου, λόγω συγκεκριμένων κρουσμάτων «ανυπακοής» από βουλευτές που δεν μπορούν να συλλάβουν το όραμα του ακροδεξιού μεταρρυθμιστή πρωθυπουργού.
Από τον Νικήτα Κακλαμάνη, στον Μάριο Σαλμά, φαίνεται ότι η νόσος που προκάλεσε με την παρέμβαση του ο Κώστας Καραμανλής κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά με τίτλο «Γιαβόλ» στη Θεσσαλονίκη, βρίσκει πρόσφορο έδαφος και μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Το Μαξίμου παρακολουθεί στενά αυτές τις κινήσεις, όπως παρακολουθεί στενά τους βουλευτές που θεωρεί ότι είναι επιρρεπείς σε επαναστατικά κηρύγματα. Γενικώς, το Μαξίμου όταν «παρακολουθεί», παρακολουθεί. Είναι αποδεδειγμένο.
Το μόνο καινούργιο, είναι το «ποιος» παρακολουθεί. Για λογαριασμό του Μαξίμου φυσικά.