Aύριο το απόγευμα (Δευτέρα,6 Νοεμβρίου) έχει προγραμματιστεί μια εκδήλωση προς τιμήν του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έχει ανακοινώσει ότι θα παραστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Στην πολιτική φιλολογία(ή παραφιλολογία) των τελευταίων ετών κυριαρχεί η «θεωρία» ότι ο νυν πρωθυπουργός κινείται σε «κεντρώα» χνάρια, υιοθετώντας «μεταρρυθμιστικές» και «εκσυγχρονιστικές» απόψεις και μεθόδους του τιμώμενου αύριο πρώην πρωθυπουργού.
Η «θεωρία» αυτή δεν πατάει στην πραγματικότητα. Αλλά βρήκε πρόσφορο έδαφος τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της(πολιτικά βλακώδους) συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον Σημίτη, η οποία ήταν ένας από τους λόγους για τη συγκρότηση και μακροημέρευση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Έτσι, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη κατάφερε να φέρει στη δική της κάλπη ένα κομμάτι ψηφοφόρων του πρώην ΠΑΣΟΚ, γεγονός που της διασφάλισε τις εκλογικές νίκες του 2019 και του 2023.
Όμως, η πολιτική της ΝΔ και του Μητσοτάκη προσωπικά, σε συγκεκριμένα πεδία, δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική Σημίτη. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός έχει αποδομήσει το κυβερνητικό αφήγημα για τη σημερινή ανάπτυξη επισημαίνοντας την ασύδοτη δράση ξένων κερδοκοπικών κεφαλαίων.
Έγραψε χαρακτηριστικά: «Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις, το real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds,τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή με τα εθνικά μας κεφάλαια, οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός».
Εδώ και ένα χρόνο στην επικαιρότητα κυριαρχεί το θέμα των υποκλοπών. Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού; Πέραν της πασίδηλης προσπάθειας να κουκουλωθεί πάση θυσία το σκάνδαλο, κυριαρχεί η απαξιωτική και απειλητική συμπεριφορά απέναντι στην αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή(ΑΔΑΕ). Όπως έχει καταγγείλει ο πρόεδρός της, ανώτατος δικαστής Χρήστος Ράμμος, δέχτηκε προσβολές και απειλές από κυβερνητικά στελέχη. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης τον κατηγόρησε από το βήμα της Βουλής ότι έχει «προσωπική ατζέντα».
Τι σχέση έχει αυτή η συμπεριφορά του νυν πρωθυπουργού με τις έννοιες «εκσυγχρονισμός» και «μεταρρύθμιση»; Καμία.
Πρώτον, οι περισσότερες Ανεξάρτητες Αρχές θεσμοθετήθηκαν στην κυβερνητική θητεία του Κώστα Σημίτη. Οπωσδήποτε οι δύο που έχουν σχέση με τη σκανδαλώδη υπόθεση των παρακολουθησεων: η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα θεσμοθετήθηκε με το νόμο 2472 του 1997 και η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών(ΑΔΑΕ), αυτή που έχει βαλθεί να «ξεδοντιάσει» η σημερινή κυβέρνηση, θεσμοθετήθηκε το 2003, με το νόμο 3115.
Δεύτερον, ο Σημίτης δεν θα έλεγε ποτέ από το βήμα της Βουλής ότι ο πρόεδρος μιας Ανεξάρτητης Αρχής έχει «προσωπική ατζέντα». Διότι γνωρίζει ότι αυτό συνιστά ευθεία υπονόμευση των θεσμών. Το είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Τρίτον, ο Σημίτης δεν θα υιοθετούσε ποτέ τη θεωρία ότι οι αποκαλύψεις για τις υποκλοπές είναι «κουτσομπολιά», ιδίως αν αυτές οι αποκαλύψεις γίνονται από ανεξάρτητη αρχή(ΑΔΑΕ), που η δική του κυβέρνηση είχε θεσμοθετήσει. Και δεν θα επέτρεπε ποτέ σε υπουργό του να εκστομίσει τη λέξη «κουτσομπολιά» για σκάνδαλο το οποίο αποκάλυψε η ανεξάρτητη αρχή. Την εκστόμισε ο Βορίδης και του το επέτρεψε ο Μητσοτάκης.
Η θεσμική και πολιτική συμπεριφορά του σημερινού πρωθυπουργού απέναντι στις ανεξάρτητες αρχές δεν έχουν καμιά σχέση με την αντίστοιχη του Κώστα Σημίτη. Ο ένας τις καθιέρωσε, ο άλλος τις υπονομεύει. Ο Σημίτης πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα στην άσκηση της εξουσίας, γι’ αυτό και έφτιαξε Ανεξάρτητες Αρχές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει στην απόλυτη εξουσία του. Γι’ αυτό και μετέρχεται κάθε μέθοδο προκειμένου να απαξιώσει τις Αρχές αυτές, να εξουδετερώσει τα θεσμικά αντίβαρα και να κουκουλώσει το σκάνδαλο. Εντέλει να μην απειληθεί η απόλυτη εξουσία του.
Γι’ αυτό η επιχειρούμενη σύγκριση και ταύτιση της σημερινής περιόδου Μητσοτάκη με την περίοδο Σημίτη, υπό τον μανδύα των εννοιών «μεταρρύθμιση» και «εκσυγχρονισμός», είναι παραπλανητική.
Εδώ ταιριάζει η ρήση του βυζαντινού μοναχού και ιστορικού Γεώργιου Αμαρτωλού: «…άλλα μεν τα φαινόμενα, άλλα δε τα νοούμενα».