Στο ερώτημα πόσους Μπέους χωράει η Τοπική Αυτοδιοίκηση και κατ’ επέκταση αυτή η χώρα η... απάντηση μόνο εύκολη και προφανής δεν είναι, αν αναλογιστεί κανείς τις κατά τόπους επιβραβεύσεις από τοπικές κοινωνίες προσώπων που είτε με τον λόγο τους είτε με τα έργα τους είτε με τις παραλείψεις τους έχουν χρεωθεί βαριά πολιτικά και κοινωνικά αδικήματα. Είναι περισσότερες του ενός Μπέου οι περιπτώσεις των πολιτικών που, κρινόμενοι στις κάλπες, αντί της καταδίκης γνώρισαν την επιβράβευση και την επανεκλογή... Είναι πολλές οι περιπτώσεις των πολιτικών που ξεπλύθηκαν και αναβαπτίστηκαν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Ακόμη και σε περιπτώσεις προσώπων που βρέθηκαν ενώπιον της κοινωνίας κατηγορούμενοι για τον χυδαία ρατσιστικό τους λόγο, την εκδικητική τους μανία κατά των αντιπάλων τους, τις φασιστικές πρακτικές τους απέναντι στις μειοψηφίες, τις εγκληματικές τους παραλείψεις κατά την τέλεση των καθηκόντων τους και την τραγική ανυπαρξία τους σε ώρες έκτακτης ανάγκης.
Ηταν πολλές αυτές οι περιπτώσεις και πολύ περισσότερες του ενός Μπέου. Και η απάντηση στις «αθωωτικές» ψήφους δεκάδων χιλιάδων πολιτών που επιβράβευσαν επανεκλέγοντας πρόσωπα όπως ο Κώστας Καραμανλής στις Σέρρες ή δίνοντας πρωτιές σε αυτοδιοικητικούς στη Θεσσαλία ή στο Ναύπλιο δεν μπορεί να είναι η τυφλή και άκριτη απόδοση της ευθύνης στις τοπικές κοινωνίες, λες και στον Βόλο οι πολίτες είναι πιο ρατσιστές από τους κατοίκους τους Άργους και οι Θεσσαλοί είναι πιο ανόητοι από τους Θρακιώτες.
Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα και μακάρι το πρόβλημα να ήταν στενά τοπικό, γιατί δυστυχώς το πρόβλημα ξεπερνά τα στενά διοικητικά όρια ενός δήμου ή μιας περιφέρειας, έχοντας λάβει πλέον εθνικά χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, το πρόβλημα το έχει η κοινωνία μας στο σύνολό της τόσο που βάζω στοίχημα πως σε όποια πόλη και να έβαζε υποψήφιος ο Μπέος πολύ πιθανόν και πάλι δήμαρχος να έβγαινε...
Πέτρος Κατσάκος
Η ΑΥΓΗ