Το μόνο που έχει απομείνει σε πολλούς και πολλές Παλαιστίνιους/ες, είναι η δυστυχία και ο πόνος. Τη ζωή σαν «Ελεύθερος Πολιορκημένος» αφηγούνται τρεις Παλαιστίνιοι. Η αφήγησή τους γράφτηκε το 2022 αλλά σε συνθήκες πολέμου εδώ και πολλά χρόνια αποδεικνύεται ότι δεν έχει σημασία το πέρασμα του χρόνου.
Από το 2007, η Παλαιστίνη έχει τεθεί υπό χερσαίο, εναέριο και θαλάσσιο αποκλεισμό από το Ισραήλ. Το Ισραήλ ασκεί έλεγχο στον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της Γάζας, καθώς και σε δύο από τα τρία συνοριακά σημεία διέλευσης- το τρίτο ελέγχεται από την Αίγυπτο. Το ισραηλινό κράτος έχει θέσει αυστηρούς περιορισμούς όχι μόνο στην κυκλοφορία των Παλαιστινίων μέσα και έξω από τη Γάζα, αλλά και στα εμπορεύματα, στο πλαίσιο ενός αποκλεισμού για τον οποίο οι αρμόδιοι έχουν από καιρό προειδοποιήσει ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Η ισραηλινή πολιορκία της Γάζας είχε ολέθριες επιπτώσεις στον πληθυσμό της. Περισσότεροι από τους μισούς Παλαιστίνιους στη Γάζα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 80% βασίζεται στην ανθρωπιστική βοήθεια και το 64% υποφέρει από επισιτιστική ανασφάλεια καθώς και το 97% του νερού δεν είναι πόσιμο.
Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να ζει έτσι
Η Rana Shubair, μητέρα τριδύμων, λέει ότι η μητρότητα στη Γάζα είναι μια δοκιμασία από μόνη της.
«Ο πόλεμος και ο θάνατος έχουν κυριεύσει το μυαλό των παιδιών μου. Από μικρή ηλικία άρχισαν να κάνουν ερωτήσεις για τα αεροπλάνα και τις εκρήξεις που άκουγαν (…) Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να ζεί έτσι».
Τα παιδιά της πλέον είναι έφηβα και το μόνο που έχουν γνωρίσει είναι μια ζωή που χαρακτηρίζεται από βία και πόνο. «Έχουν γίνει μάρτυρες όλων των επιθέσεων, μικρών και μεγάλων. Δεν μπορώ πλέον να τους λέω ψέματα ή να τους πω πότε θα τελειώσει», λέει.