Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να χρησιμοποίησε προεκλογικά τον όρο rotation σχετικά με τα πρόσωπα του νέου... Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά το τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης πιστοποίησε ότι αναφορικά με τον πολιτικό προσανατολισμό ο Πρωθυπουργός ενστερνίζεται το ρητό «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει».
Τόσο στην πρωτολογία του την Πέμπτη, όσο και στη δευτερολογία του το Σάββατο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση. Χρησιμοποιώντας τον όρο «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός», ο Πρωθυπουργός έδειξε αποφασισμένος να συνεχίσει την πολιτική ανοίγματος στο Κέντρο, επιχειρώντας να απευθυνθεί σε ευρύτερα ακροατήρια από αυτά στα οποία απευθύνεται παραδοσιακά το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Βαδίζοντας στα χνάρια του Προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να παρουσιάσει μια κυβέρνηση που δομεί σε μεγάλο βαθμό την πολιτική της προσωπικότητα στη βάση κεντρώων φιλελεύθερων χαρακτηριστικών από ό,τι στην παραδοσιακή δεξιά ιδιοσυγκρασία.
Ωστόσο, αυτός ο προσανατολισμός δεν είναι αποκλειστικός. Σε μια ουσιαστικότερη ανάγνωση, ο Πρωθυπουργός στην εξειδίκευση των θέσεων του ισορροπεί ανάμεσα σε δεξιές, κεντρώες και κεντροαριστερές πολιτικές: σκληρή στάση στο μεταναστευτικό με δέσμευση για ολοκλήρωση του φράχτη του Έβρου και καθαρή υπεράσπιση των χειρισμών του Λιμενικού στην περίπτωση του ναυαγίου στην Πύλο. Σαφής αναφορά στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Υπόσχεση για καλύτερους μισθούς, βελτίωση του ΕΣΥ και ολοκλήρωση ψηφιοποίησης του κράτους. Και βέβαια αναφορές σε θετική ατζέντα στα ελληνοτουρκικά, με πρώτο βήμα τη συνάντηση με Ερντογάν στο Βίλνιους.
«Όπλο» το 40,5%
Με «όπλο» του την απόλυτη εκλογική επικράτηση και το 40,5%, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει, μέχρι στιγμής, να τα καταφέρνει σε αυτή τη δύσκολη εξίσωση. Ωστόσο, τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η προσπάθεια αυτή θα είναι «περίπατος στο δάσος». Ήδη ο Μάκης Βορίδης εξέφρασε δημόσια τη διαφωνία του στην προοπτική νομοθέτησης του γάμου ομόφυλων ζευγαριών, πολιτική στην οποία ο Πρωθυπουργός δήλωσε, στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Bloomberg, αποφασισμένος να προχωρήσει. Επίσης, δεν πέρασε απαρατήρητο ότι ο «πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός» του Κυριάκου Μητσοτάκη εμπεριείχε αναφορές στους Βενιζέλο, Κωνσταντίνο Καραμανλή και Σημίτη, αλλά όχι στον Καραμανλή (νεότερο) και Αντώνη Σαμαρά. Παράλληλα, η ενισχυμένη κοινοβουλευτική παρουσία της ακροδεξιάς συντηρητικοποιεί την πολιτική ατζέντα, φέροντας στο προσκήνιο ζητήματα που είναι πιθανόν να αναδεικνύουν ενδογενείς διαφοροποιήσεις και να δημιουργούν τριγμούς στο εσωτερικό της ΝΔ, ιδιαίτερα γύρω από κομβικά θέματα της δεξιάς ιδεολογίας. Πόσο εύκολο είναι για παράδειγμα, να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμβιβαστικές κινήσεις στα ελληνοτουρκικά, προκειμένου να βρεθούν οι αναγκαίες λύσεις ανάμεσα στις δύο χώρες;
Από την εκλογή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας το 2016, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιλέξει μια ξεκάθαρη ιδεολογικο-πολιτική στροφή του κόμματος, κυρίως σε ρητορικό επίπεδο. Προκειμένου, όμως, να πιστοποιηθεί αυτή, θα κληθεί να περάσει και στο πεδίο των υλοποιήσεων. Και εκεί υπάρχει ο κίνδυνος να αποδειχθεί ότι η μοναξιά του σχοινοβάτη είναι δύσκολη...
Αδάμος Ζαχαριάδης
ethnos.gr