Θαύμα! Μετά από δεν ξέρω πόσους μήνες στην κυβέρνηση ανακάλυψαν ότι τα εισιτήρια των καραβιών καίνε και τσουρουφλάνε. Και για να πανηγυρίσουν την ανακάλυψή τους, έσπευσαν να συγκαλέσουν σύσκεψη (!) για να συζητήσουν το πρόβλημα με τους αρμόδιους και τους υπεύθυνους για να βρεθεί μια λύση.
Και ...πάμε τώρα σε ό,τι θα ακολουθήσει: Θα ανακοινώσουν αποφάσεις. Οι ακτοπλόοι, αυτοί δηλαδή που αναγνωρίζουν μόνο την αύξηση του κόστους και παθαίνουν κάτι μεταξύ άνοιας και ακαμψίας όταν το κόστος μειώνεται, θα εκφράσουν την κατανόησή τους. Οι αρμόδιες αρχές θα αναλάβουν να μετατρέψουν τις ανακοινώσεις σε νομοθετικές ρυθμίσεις. Αν κρίνουμε από το παρελθόν, πρόκειται για μια διαδικασία που θα κρατήσει μερικές εβδομάδες.
Μετά θα πρέπει να μπουν οι υπογραφές, να εκδοθούν ερμηνευτικές εγκύκλιοι, να αποσταλούν στις επιχειρήσεις για να εφαρμόσουν τις... αποφάσεις. Φτάσαμε στον Αύγουστο και οι επιβάτες θα εξακολουθούν μέχρι τότε να πληρώνουν. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Εχετε σκεφτεί ποια είναι τα απαραίτητα υλικά για την υποκρισία; Η άγνοια και η έκπληξη. Εκπλήσσομαι για κάτι που αγνοώ και μετά καμώνομαι ότι προσπαθώ να το διορθώσω.
Γνωστό παιχνίδι, που οι κανόνες του περνούν από γενιά σε γενιά πολιτικών και κερδοσκόπων οι οποίοι το προσαρμόζουν στις απαιτήσεις της εποχής. Οι ακτοπλόοι, για παράδειγμα, καιροφυλακτούν για να ανατιμήσουν τα ναύλα σε κάθε άνοδο της τιμής των υγρών καυσίμων και μετά, όταν οι τιμές κατρακυλήσουν στα τάρταρα, κάνουν τους χαζούς και διατηρούν τις τιμές αμετάβλητες μέχρι τις επόμενες μεγάλες αυξήσεις των διεθνών τιμών.
Οι πολιτικοί εκφράζουν την κατανόησή τους στα προβλήματα και εγκρίνουν τα αιτήματα των πληγέντων (!) ακτοπλόων. Μετά βυθίζονται σε βαθιά απάθεια και ακόμα βαθύτερη αδιαφορία και δεν ξυπνούν ούτε και με τις οιμωγές εκείνων που διαμαρτύρονται για τη μεροληψία και μονίμως πληρώνουν τα σπασμένα. Ξαφνικά, ένα πρωτοκολλημένο χαρτί τούς βγάζει από τη βαθιά ύπνωση. Τι είναι αυτό το μαγικό χαρτί;
Το νέο αίτημα των ακτοπλόων για «αναπροσαρμογή των τιμών ώστε να καλυφθεί η υπέρμετρη αύξηση του κόστους». Ξυπνούν για να υπογράψουν και μετά επιστρέφουν στη μακαριότητα. «Και τι τους ξύπνησε τώρα;» θα αναρωτηθούν κάποιοι από εσάς. Οι τεχνοκράτες θα χρησιμοποιούσαν την έκφραση «ειδικές συνθήκες». Ποιες είναι αυτές; Εχουμε νέα κυβέρνηση, η οποία ακολουθεί την πεπατημένη και κερδοσκοπεί με την... ευαισθησία όχι των επιβατών αλλά των νησιωτών που υφίστανται τις συνέπειες της τιμολογιακής πολιτικής των ακτοπλόων.
Ας δούμε τι ισχύει στα νησιά. Σε αυτές τις κουκκίδες της γης που εγκατέλειψαν την παραγωγή για χάρη του πορτοφολιού του «Γερμανού οικοδόμου» (για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτα με τους οικοδόμους, αλλά χρησιμοποιώ αυτόν τον χαρακτηρισμό για να περιγράψω την ποιότητα του ελληνικού τουρισμού), υπάρχουν κέντρα πίεσης. Μην πάει το μυαλό σας στους ανθρώπους του μεροκάματου.
Αυτούς τους έχουν γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια όλοι. Αναφέρομαι στους επιχειρηματίες του τουρισμού, οι οποίοι βλέπουν το πουγκί τους να μη γεμίζει όσο θα ήθελαν και γκρινιάζουν. Φυσικά, επειδή είναι πιο βολικό να ρίχνουν την ευθύνη στους άλλους αντί να σκεφτούν τις τιμές και την ποιότητα που προσφέρουν, ψέγουν τους εφοπλιστές που με τα πανάκριβα εισιτήριά τους αποτρέπουν τους εν δυνάμει πελάτες να έλθουν στο νησί κυνηγώντας το όνειρο των διακοπών.
Αυτοί λοιπόν οι επιχειρηματίες (αν ζούσαν έναν αιώνα πριν, θα τους έλεγαν χανιτζήδες, ταβερνιάρηδες και καφετζήδες) βάζουν στο παιχνίδι και τους δημάρχους και όλοι μαζί αρχίζουν να διαμαρτύρονται και να επισείουν το φόβητρο των δημοτικών εκλογών.
Ε λοιπόν, όλα αυτά συνθέτουν τις «ειδικές συνθήκες» που αφύπνισαν τους πολιτικούς. Αν όλα αυτά φαντάζουν υπερβολικά, δεν έχετε παρά να δείτε τι συμβαίνει στα σούπερ μάρκετ, στα βενζινάδικα, στις λαϊκές, στα γκισέ των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας, στα… παντού όπου η σκέψη «δεν μου φτάνουν» μετατρέπεται σε βρόχο.
Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται σε διαφορετικές παραλλαγές ανάλογα με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του… κοινού: ευαισθητοποιούνται (!), συσκέπτονται, αποφασίζουν (!), πετούν τα αποφάγια και… ξεχνούν. Και ξέρετε γιατί; Διότι δεν θέλουν να βλάψουν τα συμφέροντα αυτών που χαρακτηρίζουν ως «σημαντικούς», διότι όπως έγραφε ο Χάγεκ: «…κάθε έλεγχος τιμών και ποσοτήτων είναι ασυμβίβαστος με ένα ελεύθερο σύστημα. Ο ένας λόγος είναι ότι αυτοί οι έλεγχοι είναι υποχρεωτικά αυθαίρετοι και ο άλλος είναι πως είναι αδύνατο να ασκούνται με τέτοιον τρόπο ώστε να επιτρέπεται στην αγορά να λειτουργεί σωστά…».
Γιάννης Σιώτος (Δημοσιογράφος, συγγραφέας)
efsyn.gr