Οι καυγάδες και οι «αυτοφωράκηδες...
Στις 20 Φεβρουαρίου 1933, στην Καγκελαρία του Ράιχ στο Βερολίνο έγινε μια από τις πιο σημαντικές συναντήσεις στη σύγχρονη Ιστορία. O πρόεδρος του Ράιχσταγκ Χέρμαν Γκέρινγκ και ο διαβόητος βιομήχανος και μέλος του ναζιστικού κόμματος Γουστάβος Κρουπ φρόντισαν να συγκεντρωθούν 25 Γερμανοί βιομήχανοι -μεταξύ... των οποίων θα συναντούσε κανείς τους ιδιοκτήτες της Όπελ, της Ζίμενς και τον επικεφαλής της Τράπεζας της Γερμανίας- και να συναντήσουν τον Χίτλερ. Σκοπός της συνάντησης, να διασφαλιστεί η χρηματοδότηση των ναζί από το γερμανικό κεφάλαιο, ώστε να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη χώρα και να απομακρυνθεί ο κίνδυνος μιας κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών.
Η ελληνική απόπειρα
Ευτυχώς, η απόπειρα εκπροσώπων του εθνικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και εκπροσώπων των διάφορων τάσεων της ελληνικής Ακροδεξιάς να δημιουργήσουν μια ρέπλικα αυτής της συνάντησης, την περασμένη Τρίτη, πιθανότατα στο σπίτι του σχετιζόμενου με το κατασκευαστικό κεφάλαιο επιχειρηματία Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, απέτυχε παταγωδώς, παραπέμποντας στον γνωστό αφορισμό περί της επανάληψης της Ιστορίας με τη μορφή φάρσας.
Η βασική ιδέα που τέθηκε για αυτή τη συνάντηση, η οποία διέρρευσε μάλλον πρόθυμα στο δημοσιογραφικό περιβάλλον, ήταν να παρουσιαστεί ένα ενιαίο κόμμα της ελληνικής Ακροδεξιάς, το οποίο θα περιλάμβανε το σύνολο -σχεδόν- των φυλών της και θα απέφευγε τους σκοπέλους των απαγορεύσεων που προβλέπονται με βάση την υπάρχουσα νομοθεσία. Στα ονόματα που είχαν διαρρεύσει ότι είχαν προσκληθεί σε αυτή τη συνάντηση και επρόκειτο να συμμετάσχουν περιλαμβάνονταν αυτά του απερχόμενου βουλευτή Κ. Μπογδάνου, του πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Ν. Νικολόπουλου, του καθηγητή Φαρμακολογίας Δ. Κούβελα και του γιατρού Θ. Βόβολη από την τάση των αντιεμβολιαστών, του πάλαι ποτέ υπαρχηγού του μακαρίτη Γιώργου Τράγκα, Πάρη Κουρτζίδη, του αρχικά δηλωμένου «αυτοφωράκια» του Κασιδιάρη, πρώην εισαγγελέα Αναστάσιου Κανελλόπουλου και ακόμα ενός εκπροσώπου του Κασιδιάρη. Σε «πολιτικό», δηλαδή, επίπεδο, περιλαμβανόταν ένα κομμάτι που ξεκινούσε από τις παρυφές της Ν.Δ. και έφτανε μέχρι τον καταδικασμένο ναζιστή εγκληματία Κασιδιάρη, αφήνοντας έξω μόνο τη σύμπραξη του Φαήλου Κρανιδιώτη με τον Τζήμερο και τα υπόλοιπα θραύσματα της άλλοτε κραταιής Χρυσής Αυγής - αυτό που κράτησε τη νομιμοφροσύνη του προς τον Ν. Μιχαλολιάκο και εκείνο που συντάχθηκε με τον Λαγό. Όχι τυχαία, αφού το μεν δίδυμο Φαήλου-Τζήμερου θεωρείται από όλους τους υπόλοιπους ως «νεοδημοκράτες με πολιτικά», ενώ ο Κασιδιάρης δεν θέλει να συνομιλεί με όσους αμφισβητούν ότι είναι ο κληρονόμος των ναζιστικών ερειπίων.
Από επιχειρηματική σκοπιά, πέραν του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, που είχε ήδη ιδρύσει ένα κόμμα και είχε προσλάβει σε αυτό και τον Μπογδάνο, ο οποίος δεν διάγει την καλύτερη επιχειρηματικά εποχή του εδώ και χρόνια, ακουγόταν έντονα το όνομα του προέδρου του μπασκετικού Παναθηναϊκού και ιδιοκτήτη της φαρμακοβιομηχανίας ΒΙΑΝΕΞ Δ. Γιαννακόπουλου. Ο Γιαννακόπουλος, που είχε στο παρελθόν τοποθετηθεί υπέρ της Λεπέν στη Γαλλία και του Τραμπ στις ΗΠΑ, μιλά ανοιχτά για την υποστήριξή του στον Κασιδιάρη. Μάλιστα, η στήριξη του φαρμακοβιομήχανου στον Κασιδιάρη ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή που τον κράτησε «ζωντανό» στη διαπραγμάτευση, παρά τις αντιρρήσεις κάποιων άλλων καλεσμένων, που δεν ήθελαν να εμπλακούν με τον φυλακισμένο ναζί, και έθεταν το ζήτημα της απαγόρευσης, που μπορούσε να τους ακουμπήσει και αυτούς, όπως και, αντίθετα, τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν για λογαριασμό τους τον ενδεχόμενο αποκλεισμό του πρώην χρυσαυγίτη.
Το ρήγμα
Η ρήξη του Κασιδιάρη με τον Κανελλόπουλο στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ήταν το πρώτο ρήγμα σε αυτό το υπό κατασκευή φασιστικό μέτωπο. Ο πρώην εισαγγελέας ενόχλησε τον καταδικασμένο ναζί καθώς έδειξε να παίρνει στα σοβαρά τις δηλώσεις του ότι δεν είναι φερέφωνο κανενός και άρχισε να διαπραγματεύεται για λογαριασμό του, στο όνομα του μορφώματος του Κασιδιάρη - το οποίο μία εβδομάδα πριν τον είχε «εκλέξει»… πρόεδρο. Ο καβγάς μεταξύ των δύο, που αρχικά προκάλεσε ερωτήματα σχετικά με το αν ήταν πραγματικός, είχε ως αποτέλεσμα, όπως φαίνεται, πολλαπλασιαστικές διασπάσεις, καθώς ανασχημάτισε τις προσωπικές φιλοδοξίες καθενός από τους φασίστες.
Ετσι, τη μέρα που η Ακροδεξιά θα αναγεννιόταν -σχεδόν- ενιαία, κατέληξε, αντίθετα, να βλέπει τα διαφορετικά της βλήματα να μετατρέπονται σε θραύσματα που πετιόνταν από εδώ και από εκεί. Ο Κασιδιάρης ανακοίνωσε καινούργιο «αυτοφωράκια», που αυτή τη φορά δεν προερχόταν από τον δικαστικό, αλλά από τον στρατιωτικό χώρο, τον ταξίαρχο ε.α. Δ. Χατζηλιάδη, εκπαιδευτή της Σχολής Ευελπίδων. Το ρεύμα των παλαιοδεξιών, όπως ο Νικολόπουλος και ο Κουρτζίδης, αναζήτησαν τη δυνατότητα συμμαχίας με τον εισαγγελέα Κανελλόπουλο, καταλήγοντας όμως γρήγορα στο συμπέρασμα ότι ο τελευταίος ήταν ασταθής προσωπικότητα. Οι αντιεμβολιαστές αποφάσισαν να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο, απευθυνόμενοι σε λιγότερο ιδεολογικοποιημένα κοινά, ενώ το δίδυμο Εμφιετζόγλου-Μπογδάνου πέρασε τη δική του εσωτερική κρίση, η οποία λέγεται ότι είχε ως αιτία την αναζήτηση ισχυρότερου χρηματοδότη από τον άλλοτε νιουσκάστερ του ΣΚΑΪ. Οι δύο άνδρες είπαν να ξεπεράσουν τις διαφωνίες τους, πλην όμως το κόμμα τους απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον Άρειο Πάγο.
Η ωφέλεια της πολυδιάσπασης
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, στις εκλογές της 21ης Μαΐου θα κατέβουν ούτε ένα ούτε δύο, αλλά 18 ακροδεξιοί συσχετισμοί, συμπεριλαμβανομένης της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου, που πέρασε τη δική της κρίση την περασμένη εβδομάδα, του κόμματος της γραφικής ακροδεξιάς περσόνας Λατινοπούλου, αλλά και του Σώρρα, που εξακολουθεί να μοιράζει τρισεκατομμύρια.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολυδιάσπασης είναι σαφές: Το πιο ισχυρό και στιβαρό κομμάτι της Ακροδεξιάς δεν χρειάζεται να το ψάχνει κανείς στα περίεργα ψηφοδέλτια. Θα είναι, για ακόμα μία φορά, ενσωματωμένο στη Νέα Δημοκρατία.
H ΑΥΓΗ