Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας συνέπεσαν σε κάτι τις τελευταίες μέρες: ότι οι κάλπες στις 25 Ιουνίου «θα είναι άδειες». Ο πρώτος το λέει για να ξορκίσει τη χαλαρότητα, η οποία μπορεί να του στοιχίσει την αυτοδυναμία. Και ο δεύτερος για να τονώσει το ηθικό του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφευχθεί χειρότερο αποτέλεσμα στις επικείμενες εκλογές.
Τυπικά έτσι είναι, οι κάλπες στις νέες εκλογές θα είναι άδεις. Όμως, ουσιαστικά το αποτέλεσμα έχει κριθεί. Μέσα σε ένα μήνα δεν μπορεί να ανατραπεί, εκτός αν συμβούν απρόβλεπτα και κοσμογονικά γεγονότα.
Η ΝΔ, λοιπόν, θα είναι ξανά κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης πρωθυπουργός. Είτε αυτοδύναμοι είτε με κάποιους συνεταίρους. Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να μην τον διευκολύνει, όπως επανέλαβε κατηγορηματικά ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά θα βρεθούν άλλοι. Άλλωστε, για να μην πετύχει αυτοδυναμία η ΝΔ, πρέπει ή το ποσοστό της να πέσει αρκετά ή να καταφέρουν να μπουν στη Βουλή ακόμα ένα ή δύο κόμματα ή και τα δύο μαζί. Όμως, σ’ αυτήν την περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης θα έχει συμμάχους στα δεξιά του, οι οποίοι πρόθυμα θα δεχτούν να συγκυβερνήσουν μαζί του, διότι νέες(τρίτες) εκλογές δεν θα τους συμφέρουν.
Κυβέρνηση, λοιπόν, θα έχουμε την επομένη της 25ης Ιουνίου. Το μοναδικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν θα έχουμε και ισχυρή αντιπολίτευση. Στις 21 Μαίου 2023 οι ψηφοφόροι έδειξαν να μην πολυνοιάζονται γι’ αυτό. Μείωσαν πολύ το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ(από 31,5% το 2019 στο 20%) και αύξησαν λίγο το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ(από 8,10% το 2019 στο 11,5%), έτσι ώστε κανένα από τα δύο να μην είναι αρκούντως ισχυρό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χαμένος και αριθμητικά και πολιτικά. Το ΠΑΣΟΚ είναι κερδισμένο αριθμητικά, αλλά το ποσοστό του απέχει πολύ από το να το φέρνει σε ισχυρή αντιπολιτευτική θέση.
Το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί μόνο μια φορά στη Μεταπολίτευση. Στις πρώτες εκλογές(1974), όταν η πανίσχυρη ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή(54%) δεν είχε αντίπαλο, καθώς η δεύτερη Ένωσις Κέντρου-Νέες Δυνάμεις είχε 20,4% και το τρίτο ΠΑΣΟΚ 13,6%. Βεβαίως, οι συνθήκες ήταν τότε εντελώς διαφορετικές, σχεδόν εκτάκτου ανάγκης και ευνόησαν τον Καραμανλή και το νεοσύστατο κόμμα του.
Σήμερα το πρόβλημα ίσως είναι μεγαλύτερο, ακριβώς επειδή οι συνθήκες δεν είναι έκτακτες και το 40,8% της ΝΔ του Μητσοτάκη δεν είναι από τα ιστορικά υψηλά της. Όμως, αν η εικόνα αυτή επαναληφθεί στις 25 Ιουνίου, η χώρα θα έχει ισχυρή κυβέρνηση, αλλά ανίσχυρη αντιπολίτευση.
Κι εδώ αναδεικνύεται η ευθύνη πρωτίστως του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα και δευτερευόντως του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο κ. Τσίπρας είναι ο μεγάλος ηττημένος και καλείται να ανατάξει το κόμμα του. Ο χρόνος του ενός μήνα είναι ασφυκτικός, αλλά δεν έχει άλλη επιλογή, αν δεν θέλει να έχει η χώρα μόνο ισχυρή κυβέρνηση.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο διαφαινόμενος λυσσώδης ανταγωνισμός μέσα στην αντιπολίτευση δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στην κυριαρχία του κ. Μητσοτάκη. Για να το πούμε σχηματικά, αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μείνουν στα ποσοστά τους ή έστω καταφέρει το ένα να κερδίσει κάτι σε βάρος του άλλου, θα έχουν κάνει μια τρύπα στο νερό. Αντίθετα, αν καταφέρουν να αποκαταστήσουν κάπως τη συνολική ισορροπία μεταξύ κυβέρνησης(ΝΔ) και αντιπολίτευσης, τότε θα αποκατασταθεί και ένα είδος πολιτικής κανονικότητας στη χώρα.
Και αυτό διότι η χώρα χρειάζεται μεν ισχυρή, αλλά όχι παντοδύναμη, κυβέρνηση. Διότι η παντοδυναμία φέρνει αλαζονεία και γεννά αυθαιρεσίες. Και μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να διαβεβαίωσε ότι δεν θα ανεχθεί αλαζονεία από τα στελέχη του, αλλά η πρώτη κυβερνητική θητεία του άλλα έδειξε(σκάνδαλο υποκλοπών κ.α).
Η Ελλάδα είναι χώρα της δημοκρατικής Ευρώπης και δεν της ταιριάζουν παντοδύναμες κυβερνήσεις , οι οποίες, ελλείψει ισχυρής αντιπολίτευσης, κυβερνούν αλαζονικά και αυταρχικά.
Φυσικά, τον πρώτο και τελευταίο λόγο έχουν οι ψηφοφόροι. Θέλουν τέτοια κυβέρνηση και ανίσχυρη αντιπολίτευση; Θα το πουν στις 25 Ιουνίου.
Καλού κακού, όμως, όλοι ας έχουμε υπόψη μας αυτό που έχει πει ο αρχαίος Θουκυδίδης: «Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν»(«Δεν κατηγορώ όσους θέλουν να ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν»)…