Θανάσης Καρτερός
Απατεωνάκος, ψευταράς, γλωσσοκοπάνας, δημαγωγός της κακιάς ώρας, μπούρδας, ιδιοτελής, ψευτόμαγκας, απωθητικός, μετανοημένος αντισημίτης, μη μετανοημένος ακροδεξιός. Όποιο λεξικό της νέας ελληνικής να ανοίξεις, θα... σκοντάψεις σε εκατοντάδες επίθετα, ουσιαστικά, χαρακτηρισμούς που ταιριάζουν με τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ο οποίος κάθε μέρα, κάθε ώρα φροντίζει να επιβεβαιώνει ότι στην πολιτική -στην ακροδεξιά της εκδοχή τουλάχιστον- δεν χρειάζεσαι ούτε ιδέες, ούτε συνέπεια, ούτε χαρακτήρα, ούτε καν σεβασμό για όσους σε εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους. Πολύ περισσότερο για τους άλλους. Σάλιο χρειάζεσαι για τους από πάνω. Και δόντια για τους από κάτω...
Εντάξει, μωρέ, τι ασχολείστε με τον Άδωνι; Γνωστή και αθεράπευτη περίπτωση, λένε οι πιο σοβαροί. Αλλά το θέμα δεν είναι ότι εμείς ασχολούμαστε με τον Άδωνι. Είναι ότι ο Άδωνις ασχολείται με μας. Και όχι απλώς ασχολείται, αλλά χώνεται στην τσέπη μας, στο σπίτι μας, στο μυαλό μας, στη ζωή μας. Ως διαγγελέας και δραγουμάνος των επενδυτών, τρομάρα μας, ως υπουργός επί της ανάπτυξής μας, πάλι τρομάρα μας, ως αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, ως ο φόβος και τρόμος των τιμών του σούπερ μάρκετ, ως ο θεολόγος της άθεης καθημερινότητάς μας και τιμολόγος της μοριακής ταλαιπωρίας μας βρίσκεται κάτω από κάθε πέτρα που σηκώνουμε.
Και πώς, παρακαλώ, βρέθηκε ένα τέτοιο πολιτικό σούργελο σε θέση εξουσίας; Με τη στήριξη της λαϊκής ψήφου θα πείτε, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Διότι η λαϊκή ψήφος τον έκανε βουλευτή. Υπουργό όμως, υπουργάρα, υπουργό των υπουργών, τον έκανε ο Μητσοτάκης. Και τον κρατάει ο Μητσοτάκης. Και τον στηρίζει ο Μητσοτάκης. Διότι προφανώς τον βρίσκει του γούστου του ο Μητσοτάκης. Αν δεν τον έβρισκε του γούστου του, θα του έκοβε τη φόρα, θα του μάζευε τη γλώσσα, θα μπάλωνε κάπως τις τρύπες που ανοίγει στην εικόνα πολιτικής σοβαρότητας και επιτελικής αρτιότητας που διαφημίζουν. Αλλά μπα. Τον θέλει, του πάει, μαζί με τις τρύπες.
Μην ψάχνετε γιατί. Δεν είναι ψυχολογικό το ζήτημα. Για τον ίδιο λόγο που κάποτε η παράταξις δεν έλεγε όχι στους Γκοτζαμάνηδες. Καλά τα άσπρα κολάρα, αλλά χρειάζονται και τα τρίκυκλα. Οι έργω και λόγω τραμπούκοι. Όταν οι άριστοι περιπατούν με νάζια, αυτοί να τσαλαπατούν με γκάζια...
Η ΑΥΓΗ