Δεν μπορείς πάντα ν’ αποκτήσεις αυτό που θες, τραγουδάνε οι Rolling Stones.
Αν πάλι το τραγούδι το έγραφε ο... Λακάν, θα έλεγε ότι ποτέ, μα ποτέ δεν μπορούμε να αποκτήσουμε αυτό που επιθυμούμε. Μας ξεφεύγει διαρκώς, πηδώντας από σημαίνον σε σημαίνον, σε μια ατελείωτη αλληλουχία μετωνυμίας.
Και εκεί που πιστέψαμε ότι το γραπώσαμε, τις λίγες στιγμές που το σημείο διαρραφής ακινητοποιεί κάποιο σημαινόμενο – πρόσωπο ή αντικείμενο – στο σημαίνον, αυτό αργά η γρήγορα ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια μας, για να συνεχίσει το ταξίδι του.
Αυτό όμως είναι το τίμημα για να συνεχίσουμε να επιθυμούμε. Το αντικείμενο της επιθυμίας θυσιάζεται στο βωμό της ίδιας της επιθυμίας.
Μοιάζει τραγικά σισύφειο. Είμαστε άραγε καταδικασμένοι σε μια αδιάκοπη αναζήτηση, σε μια επαναλαμβανόμενη ματαίωση;
Μπορούμε όμως να φανταστούμε τον Σίσυφο - εαυτό μας, αν όχι ευτυχισμένο, όπως θα ήθελε ο Καμύ. Να τον δούμε ίσως ικανοποιημένο.
Γιατί όπως λέει ο επόμενος στίχος του κομματιού, αν προσπαθήσεις, κάποια στιγμή ίσως διαπιστώσεις ότι απέκτησες εκείνο που χρειάζεσαι. Και σ΄ αυτό συμφωνεί και ο Λακάν.