Γιατί χρεοκόπησε με καταστροφικές και επονείδιστες επιλογές προσώπων το διαφημισμένο επιτελικό της κράτος;
Γιατί οδηγήθηκε, και μας οδήγησε, στο τραγικό αδιέξοδο με το προσφυγικό και το...
μεταναστευτικό; Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για ανθρώπινες ζωές, αλλά και για την ίδια τη χώρα;
Η συντηρητική έως αντιδραστική ιδεοληψία. Η ανικανότητα που παράγουν η αναξιοκρατία, ο κομματισμός και οι εκδικητικές διώξεις στο κράτος. Οι παραδοσιακές «αξίες» της Δεξιάς -φατριασμός, ρουσφέτι, καταστολή μέσα και προβλέψιμες εξετάσεις καλής διαγωγής έξω. Αυτές είναι κάποιες από τις αιτίες του κυβερνητικού ναυαγίου πριν καν αρχίσει η διάπλευση του πακτωλού που υποσχέθηκαν. Θα πρέπει όμως στην εξίσωση να προσθέσουμε και κάτι άλλο. Σημαντικό.
Είναι ο Μητσοτάκης τους. Ένα κράμα αλαζονείας και ανασφάλειας. Αυτό που έκανε στην Ουάσιγκτον είναι χαρακτηριστικό. Δήλωσε προβλέψιμος, είπε όσα είπε για τη δολοφονία Σουλεϊμανί και μετά κρύφτηκε στη μετάφραση. Το ίδιο με τις επιλογές στα νοσοκομεία. Τις διέπραξε και μετά τις φόρτωσε στον Κικίλια. Παραλλαγή με το Βερολίνο: Δεν έκανε τίποτε για να συμμετάσχει η Ελλάδα, αλλά εκ των υστέρων έφερε τον Χαφτάρ και τηλεφώνησε στη Μέρκελ να τη «μαλώσει». Ή να τα μπαλώσει.
Αλαζονεία στις αποφάσεις, ανασφάλεια που κουκουλώνεται με την επικοινωνία. Αν είχε διαπράξει ο Τσίπρας το ένα εκατοστό από αυτά, θα είχε φρίξει ο ήλιος της ενημέρωσης. Με τον Κυριάκο, όμως, μούγκα.
Από την άποψη αυτή έχουν τεράστιες ευθύνες τα ΜΜΕ, τα αφεντικά και οι δημοσιογράφοι τους, που επιτρέπουν να διακινείται μια τέτοια εικονική πραγματικότητα. Αυλοκόλακες στο Μαξίμου είναι κομμάτι του συστήματος εξουσίας. Αλλά κόλακες στην πλειονότητα των ΜΜΕ είναι ανωμαλία. Επικίνδυνη. Και μέσα και έξω.
Ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος, ο Βαρδινογιάννης, ο Κυριακού, και οι λοιποί, που ελέγχουν έναν ζωτικό δημοκρατικό και εθνικό πυλώνα, έχουν τεράστιες ευθύνες. Χαϊδεύοντας την πολιτική εξουσία, υποβαθμίζοντας την κριτική σε ξέπλυμα, διακινώντας ως βαρόνοι μια εικόνα Λουδοβίκου Μητσοτάκη, αποσταθεροποιούν την αξιοπιστία της ενημέρωσης, αλλά και της δημοκρατίας.
Κλείνουν βαλβίδες κοινωνικής εκτόνωσης. Υπονομεύουν τελικά το αύριο όλων μας. Και της εξουσίας τους, παρεμπιπτόντως, αν δεν το έχουν καταλάβει...
Θανάσης Καρτερός
Aυγή