, που αρνιόταν το Ολοκαύτωμα. Για το Άουσβιτς που επισκέφθηκε με σεμνότητα και κατάνυξη ο Γεωργιάδης, ο Πλεύρης γράφει πως τα κρεματόρια δεν έκαιγαν Εβραίους αλλά χτίστηκαν το 1948 για τουριστικούς λόγους (η επιχείρηση που έλεγαν οι αδελφοί Γεωργιάδη).
Σε ανάρτησή του μετά την επίσκεψη στο Άουσβιτς ο Άδωνης Γεωργιάδης γράφει: “Έχω πολλές φορές δημοσίως απολογηθεί διότι στο παρελθόν και κυρίως λόγω της προσωπικής μου σχέσης με τον Κώστα Πλεύρη, επέτρεψα να θεωρήσουν πολλοί ότι ανεχόμουν, ή και συμμεριζόμουν αντισημιτικές απόψεις. Ήταν απαράδεκτη η τότε συμπεριφορά μου και τώρα καταλαβαίνω ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα παίρνεις ελαφρά.”
Πονηρά ο uπουργός, αφήνει να εννοηθεί πως δε στήριξε τον Πλεύρη αλλά επέτρεψε να θεωρηθεί ότι ανεχόταν τον Πλεύρη. Ήταν μια παρεξήγηση που δεν αντιμετώπισε έγκαιρα και όχι προώθηση του Πλεύρη. Τον Μάρτιο όμως του 2018 σε αντίστοιχη ανάρτηση στο facebook, ο Άδωνης Γεωργιάδης είχε δηλώσει πως «λυπάμαι που υποστήριξα και προώθησα το υβριστικό για τους Εβραίους βιβλίο του Κώστα Πλεύρη». Το 2018 υποστήριζε και προωθούσε, αλλά φέτος «επέτρεψε να θεωρήσουν πολλοί ότι ανεχόταν». Σε λίγα χρόνια θα λέει πως δεν τον γνωρίζει καν τον δάσκαλό του Κώστα Πλεύρη στον οποίο δήλωνε δημόσια και τηλεοπτικά λατρεία.
Σε ό,τι αφορά στη σχέση με τον Πλεύρη και τον αντισημιτισμό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Για το αντισημιτικό βιβλίο του Πλεύρη ο Άδωνης δήλωνε πως «είναι συγκλονιστικό», «έχει συγκλονιστικές αποκαλύψεις», πως «είναι το αγαπημένο μου βιβλίο» ενώ σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο «έχει (σ.σ ο Πλεύρης) εξειδίκευση και έχει κάνει πραγματικά συστηματική εργασία, διότι σε οτιδήποτε γράφει έχει αναφορά σε κάποια συγκεκριμένη πηγή». Ο Γεωργιάδης δεν είχε μόνο σχέση με τον Κ. Πλεύρη του οποίου προωθούσε τα βιβλία, αλλά κατέθεσε ενόρκως και μάρτυρας υπέρ του, όταν οι Εβραίοι της Ελλάδας είχαν καταφύγει νομικά εναντίον του βιβλίου του.
Τώρα το τι έλεγε το βιβλίο είναι γνωστό τουλάχιστον στον Άδωνη, ο οποίος προωθούσε ένα βιβλίο που έλεγε πως «οι έννοιες Εβραίος και άνθρωπος είναι αντιφατικές».
Πολύ πριν επισκεφθεί το κατά Πλεύρη μνημείο τουρισμού, ο υπουργός, είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια προσέγγισης των Εβραίων. Άσπονδος φίλος του, επιμένει πως για να μην έχει εμπόδια στην πολιτική του καριέρα, υπέγραψε τα πρωτόκολλα της συγνώμης. Θα ζητούσε δηλαδή με κάθε ευκαιρία συγνώμη για τον αντισημιτισμό του και οι Εβραϊκές Ενώσεις για τους δικούς του λόγους θα την αποδέχονταν. Έχω αρθρογραφήσει και στο παρελθόν υποστηρίζοντας πως οι Έλληνες Εβραίοι δεν έπρεπε να δώσουν συγχώρεση σε κάποιον που παραμένει ακροδεξιός και ρατσιστής για να νικήσουν στα σημεία και να κάμψουν την προώθηση του αντισημιτισμού.
Ο αντισημιτισμός είναι μια μορφή ρατσισμού. Ο Άδωνης Γεωργιάδης ουδέποτε έκανε περιτομή στη ρατσιστική του φύση. Μόλις πριν μερικές μέρες δήλωσε πως η άφιξη μεταναστών στην Ελλάδα αλλοιώνει τον πολιτισμό μας. Πολιτισμό που προφανώς εννοεί στη βάση της ανωτερότητας και του αίματος.
Ο Άδωνης Γεωργιάδης δεν έχει ζητήσει ποτέ συγνώμη για όσα έχει κάνει βάζοντας στο στόχαστρο αλλοδαπούς. Τον Μάιο του 2010, κατέθεσε Ερώτηση στη Βουλή με την οποία «κάρφωνε» πως σε διαμέρισμα 150 τετραγωνικών διαμένουν ζουν πολλοί αλλοδαποί χωρίς να υπάρχουν συνθήκες υγιεινής. Έλληνας βουλευτής θεωρούσε πως ο ρόλος του είναι να καρφώνει αλλοδαπούς στο υγειονομικό. Τελικώς το ΑΤ Ομόνοιας, έκανε έλεγχο στη διεύθυνση που υποδείκνυε και διαπίστωσε πως στεγαζόταν ο Όμιλος Φίλος Σουδάν και δεν υπήρχαν παραβάσεις. Λίγους μήνες αργότερα, ο Άδωνης με ερώτησή του πάλι στη Βουλή «κάρφωνε» Ρομά που έμεναν στο Χαλάνδρι και ήταν επικίνδυνοι. Η αστυνομία πάλι έκανε έλεγχο αλλά δε βρήκε όσα έλεγε ο Γεωργιάδης. Αντιθέτως, βρήκε σπίτια Ρομά σε κανονικό οικισμό.
Σε άλλη ερώτηση ο Γεωργιάδης ρωτά για το Athens Pride και το αν η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς το χρηματοδοτεί. Να και οι ομοφυλόφιλοι ως σκουπίδι στο μάτι του Άδωνη. Στα χέρια του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου του Άδωνη έπεσε και Σύλλογος Αφρικανών Γυναικών που διοργάνωνε παζάρι. Ο υπουργός συνεχώς είναι ξέχειλος από αρνητική δράση για τους αλλοδαπούς (προς θεού δεν εννοούμε τους πλούσιους αλλά τους φτωχοδιάβολους). Η πιο ακραία του έκφραση είναι ίσως τον Σεπτέμβριο του 2012, όταν χρυσαυγίτες επιτίθενται σε Πακιστανό κουρέα στην Αθήνα. Ο Γεωργιάδης κάνει ερώτηση στη Βουλή όχι για τη δράση των εγκληματιών φασιστών, αλλά για το αν έχει ελεγχθεί ο Πακιστανός αν διέθετε άδεια για το κουρείο του. Ο άνθρωπος πέθαινε, οι φασίστες δολοφονούσαν και τον Άδωνη ενοχλούσε ο πιθανόν χωρίς άδεια Πακιστανός που κούρευε συμπατριώτες του.
Πέρα από τη ρατσιστική συμπεριφορά σε όλα αυτά τα περιστατικά υπάρχουν και δύο άλλα θέματα. Πρώτο πώς αντιλαμβάνεται τη βουλευτική του ιδιότητα ο νυν υπουργός και δεύτερο πώς αντιλαμβάνεται την επικράτηση της νομιμότητας. Ως “καρφώματα” και δημόσιο διασυρμό. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για κάποιον που παραβρίσκεται σε συγκέντρωση με πανό “Έλληνας γεννιέσαι δε γίνεσαι”.
Ο Άδωνης μπορεί να θέλει να υποστηρίζει πως έκανε περιτομή στο άσχημο παρελθόν του, προφανώς για να εξομαλύνει τα εμπόδια στο πολιτικό του μέλλον. Γι αυτό το κάνει με τους Εβραίους που γνωρίζει πως μπορούν να επηρεάσουν αυτό το μέλλον. Οι δηλώσεις του από το Άουσβιτς δεν έχουν ούτε μεταμέλεια, ούτε ειλικρίνεια. Είναι ένα φτηνό πολιτικό κόλπο, ενός πολιτικού που είναι ρατσιστής και το δείχνει. Απλώς αποφάσισε από το ρατσισμό του να εξαιρέσει τους Εβραίους για λόγους τακτικής.