Του Στρατή Μαζίδη
Φυσικά υπήρχαν και άλλα σοβαρά περιστατικά όπως πχ η κατάρριψη του Κώστα Ηλιάκη, του οποίον τον δολοφόνο η κυβέρνηση Καραμανλή...
δεν τόλμησε να συλλάβει. Ωστόσο μετά το 1996 και τα Ιμια άρχισε να καλλιεργείται μια επικίνδυνη αντίληψη - νοοτροπία.
Η πιθανότητα μιας πολεμικής αντιπαράθεσης με την Τουρκία, την οποία φυσικά και απεύχεται κάθε άνθρωπος, τρόμαζε τον πολιτικό κόσμο σε σημείο που περνά πλέον την εικόνα μιας ηττοπάθειας. Βεβαιότατα σε αυτό έχει παίξει το ρόλο της η εγκατάλειψη της εθνικής άμυνας. Σε μια εποχή όπου όλοι εξοπλίζονται, η χώρα μας αδρανεί. Τα όποια πλεονεκτήματά της έχουν ημερομηνία λήξης.
Και πού οδηγηθήκαμε;
Όχι στο "αν τολμήσετε να μας πειράξετε, θα σας πετάξουμε στη θάλασσα και θα θέσουμε θέματα δικών μας διεκδικήσεων" αλλά στο "δε σας συμφέρει να μας κάνετε πόλεμο, διότι θα πάθετε κι εσείς μεγάλη ζημιά". Δηλαδή αποδέχομαι ότι εσύ θα με δείρεις αλλά στις 10 που θα φάω, θα σου ρίξω τρεις και ίσως σου σπάσω κανένα δόντι ή μύτη.
Ε και;
Τα πράγματα είναι σαφή. Η Τουρκία προετοιμάζεται ώστε αν χρειαστεί, να χτυπήσει. Η Ελλάδα δεν προετοιμάζεται διότι πλέον όχι μόνο "δε διεκδικούμε τίποτε" αλλά κουβεντιάζουμε κι αυτά που έχουμε.
Η καλλιέργεια της ηττοπάθειας μέσω του "μη μας κάνετε κακό γιατί θα σας ζημιώσουμε κι εμείς" αποτελεί κορυφαίο λάθος, το οποίο δε διορθώνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Ποιος ο λόγος να δώσεις έναν αγώνα που δεν πιστεύεις ότι θα κερδίσεις; Για να χάσεις πχ 3-1; Οπότε το επόμενο βήμα θα είναι να μη δοθεί ο αγώνας.
freepen.gr