«Θα...
είναι πολύ σημαντικό για τη δημοκρατία και τη χώρα να μείνουν εκτός Βουλής το κόμμα του κ. Βελόπουλου και η Χρυσή Αυγή», δήλωσε τις προάλλες ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά αν για τη ναζιστική οργάνωση μια τέτοια δήλωση είναι αυτονόητη, ειδικά μετά από όσα έχουν αποκαλυφθεί για τη δράση της τα τελευταία χρόνια, με την περίπτωση του κ. Βελόπουλου τα πράγματα είναι κάπως πιο μπερδεμένα.
Πώς είναι δυνατόν να εξισώνεται με τους ναζιστές από τον αρχηγό της Ν.Δ. εκείνος που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν στέλεχος του κόμματός του;
Ποιος ξεχνάει ότι τον καλοδέχτηκε στο κόμμα ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς τον Μάιο του 2012, μετά την αποχώρησή του από τον ΛΑΟΣ, και ότι μόλις την τελευταία στιγμή αποσύρθηκε από το ευρωψηφοδέλτιο της Ν.Δ. το 2014, μετά από αντιδράσεις στο εσωτερικό τού τότε κυβερνώντος κόμματος;
Και με ποια λογική λέει ο κ. Μητσοτάκης ότι θα είναι κέρδος για τη δημοκρατία να μείνει εκτός Βουλής ο Βελόπουλος, την ίδια στιγμή που οι στενοί συνεργάτες και συνοδοιπόροι του Βελόπουλου στον ΛΑΟΣ είναι σήμερα μεταξύ των πιο προβεβλημένων στελεχών της Ν.Δ.;
Με την ίδια λογική, θα πρέπει να θεωρηθεί κίνδυνος για τη δημοκρατία και τη χώρα η ανάδειξη σε ηγετικά στελέχη της Ν.Δ. των ομοϊδεατών και επί χρόνια συνοδοιπόρων του Βελόπουλου, δηλαδή του Αδ. Γεωργιάδη και του Μάκη Βορίδη. Ειδικά ο Γεωργιάδης έχει προσωπικά συνεργαστεί με τον Βελόπουλο σε συγκεντρώσεις για τον Μεγαλέξανδρο και στο «κίνημα» υπεράσπισης του ανδρισμού των Αρχαίων Ελλήνων. Αν αυτό εννοεί ο κ. Μητσοτάκης, να το προσυπογράψω. Επειδή, όμως, υποψιάζομαι ότι κάτι άλλο έχει στον νου του, καλό είναι να εξετάσουμε τι ακριβώς εννοεί.
Στοχεύοντας στην αυτοδυναμία
Δυστυχώς, το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει από τη δήλωση αυτή δεν είναι η ανησυχία του κ. Μητσοτάκη για την άνοδο της Ακροδεξιάς, αλλά το άγχος του να κερδίσει από το εκλογικό ακροατήριο των δύο πολιτικών μορφωμάτων, ώστε να εξασφαλίσει την πρωτιά και στην καλύτερη περίπτωση την αυτοδυναμία. Το πραγματικό μήνυμα του κ. Μητσοτάκη είναι προς τους οπαδούς της Ελληνικής Λύσης και της Χρυσής Αυγής, τους οποίους καλεί να ψηφίσουν Ν.Δ.
Αλλά είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Οσο κι αν δεν θέλει ο κ. Μητσοτάκης να το ομολογήσει ούτε στον εαυτό του, αυτή η σκέψη βασίζεται στη θεωρία της «δεξιάς πολυκατοικίας» που έχει αναπτύξει ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο άνθρωπος που ανέδειξε ως πολιτικά αναστήματα τόσο τον Βελόπουλο όσο και τους Βορίδη και Γεωργιάδη.
Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, υπάρχει μια συνεχής επικοινωνία και αλληλοσυμπλήρωση του χώρου της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, όσο κι αν εκφράζεται αυτός σε διαφορετικά πολιτικά σχήματα. Την κρίσιμη ώρα –λένε οι υποστηρικτές της θεωρίας– οι όμοροι χώροι μπορεί να συλλειτουργήσουν ή και να συγχωνευτούν.
Ως έμπειρος διαφημιστής και άνθρωπος της πιάτσας, ο Καρατζαφέρης είχε διαγνώσει ορθά το φαινόμενο και μάλιστα είχε πρωταγωνιστήσει στην εφαρμογή μιας πολιτικής συγκόλλησης Δεξιάς - Ακροδεξιάς, η οποία όμως προσέκρουσε στο δόγμα Λούλη - Καραμανλή ότι η Ν.Δ. πρέπει να στεριώσει στον «μεσαίο χώρο».
Και εδώ βρίσκεται η ιδιαιτερότητα της χώρας μας ως προς το πανευρωπαϊκό φαινόμενο της ανόδου ακροδεξιών, ξενόφοβων και ρατσιστικών σχημάτων.
Ενώ τα περισσότερα ευρωπαϊκά ακροδεξιά σχήματα εδώ και αρκετά χρόνια έχουν στραφεί προς μια «λαϊκή», «αντινεοφιλελεύθερη», ακόμα και «αντιευρωπαϊκή» ρητορική, με την οποία έχουν πλήρως αποκοπεί από τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα, η εγχώρια Ακροδεξιά παραμένει πιστή στα σκληρά νεοφιλελεύθερα δόγματα, διατηρεί προνομιακούς δεσμούς με μεγαλοεπιχειρηματίες και δίνει μάχη για την προάσπιση των συμφερόντων τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν ο Καρατζαφέρης (και μαζί του οι Βορίδης, Βελόπουλος, Γεωργιάδης) εκείνος που πρότεινε τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο ως κατάλληλο για πρωθυπουργό που θα μας βγάλει από την κρίση, τον Φεβρουάριο του 2009, σχεδόν τρία χρόνια προτού πραγματοποιηθεί η ευχή του με την τρικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ.
Γνωστές είναι επίσης οι σκληρά μνημονιακές θέσεις της ίδιας ομάδας του ΛΑΟΣ, και το ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του, κάτι που επισφράγιζαν με την παρουσία τους στις εκδηλώσεις του «χώρου» γνωστοί μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου ή ο Γιώργος Αποστολόπουλος των Ιατρικών Κέντρων. Ας μην παραξενευτεί, λοιπόν, κανείς που τα στελέχη του ΛΑΟΣ Βορίδης και Γεωργιάδης επέλεξαν τον χώρο της υγείας για τις υπουργικές τους δραστηριότητες.
Ο χρυσός τούς φέρνει κοντά!
Σήμερα ο Κ. Βελόπουλος συνεχίζει στον ίδιο δρόμο. Μπορεί να εμφανίζεται ως «αντιμνημονιακός», αλλά στα βιβλία του θα βρει κανείς τις παλιές καλές νεοφιλελεύθερες ιδέες Καρατζαφέρη, όπως την κατάργηση του «πόθεν έσχες» για την επιστροφή κεφαλαίων. Οσο για τη λύση που προτείνει ο Βελόπουλος προς τους αναγνώστες του για να ξεπεράσουν την κρίση, είναι κι αυτή αντλημένη από την ίδια δεξαμενή σκέψης.
Προτείνει να μετατρέψουν μέρος της περιουσίας τους σε χρυσό! Από εκεί μπορεί κανείς να αντιληφθεί σε ποιο ακριβώς κοινό στοχεύει ο τηλεπωλητής του εαυτού του. Αυτά, βέβαια, δεν τα λέει στο επίσημο πρόγραμμά της η Ελληνική Λύση, όπου όμως εν μέσω μιας απίστευτης μπουρδολογίας τονίζεται ότι πρέπει να αναπροσαρμόζεται ο μισθός ανάλογα με την παραγωγικότητα και, κυρίως, να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων στο 15%, όταν ακόμα και ο Κ. Μητσοτάκης μιλά για 22%.
Το παράδοξο είναι ότι και η Χρυσή Αυγή, παρά τις αντισυστημικές της διακηρύξεις, παραμένει κι αυτή στενά προσδεμένη σε μερίδα μεγαλοεπιχειρηματιών, προασπίζεται τα συμφέροντά τους και διατυπώνει σκληρές νεοφιλελεύθερες προτάσεις.
Δεν ξεχνάμε ότι τον Μάιο του 2012, μόλις εκλέχτηκε στη Βουλή, είχε υποδείξει ως «λύση» τη συγκρότηση κυβέρνησης προσωπικοτήτων υπό τον «σερ» Βασίλειο Μαρκεζίνη. Αλλά και σε πρόσφατο άρθρο της η ναζιστική οργάνωση δεν διστάζει να πει ότι «ο πλούτος θα δημιουργηθεί από την ιδιωτική πρωτοβουλία σε συνδυασμό με ευνοϊκή ανταποδοτική φορολόγηση».
Το συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης ανοίγει πόλεμο με την Ακροδεξιά μόνο και μόνο για να εκμεταλλευτεί την εκλογική βάση της. Αλλωστε με αυτούς συμπορεύτηκε τους περασμένους μήνες στις εθνολαϊκιστικές κινητοποιήσεις για το Μακεδονικό.
Και άκουγε άπρακτος τον προκάτοχό του Αντώνη Σαμαρά να διακηρύσσει στο βήμα της Βουλής ακριβώς το ίδιο ανιστόρητο και φιλοπόλεμο σύνθημα που λένε ο Μιχαλολιάκος και ο Βελόπουλος, ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Το ερώτημα που θα προκύψει μετά τις εκλογές είναι ένα: ποιος τελικά κυβερνά αυτή τη «δεξιά πολυκατοικία».
Δημήτρης Ψαρράς
efsyn.gr