του Σωτήριου Χάλλα
Από όσα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν πουληθεί διαχρονικά σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου τα μισά βρίσκονται στην Κίνα, κάτι που οφείλεται στις πολιτικές του κράτους οι οποίες ωθούν ξεκάθαρα τους πολίτες προς την κατεύθυνση ενός μοντέλου με μπαταρία.
Αυτή η στάση της κινεζικής κυβέρνησης ξεκίνησε περίπου πριν από 20 χρόνια, όταν ο Γουάν Γκανγκ, τότε υπουργός επιστήμης και τεχνολογίας...
, έπεισε το κυβερνόν κόμμα να στρέψει τις προσπάθειές του προς την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης. Οι λόγοι πίσω από αυτή την κίνηση ήταν να μειωθεί η εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές πετρελαίου, αλλά και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ρύπανσης του αέρα, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Πλέον, ο Γκανγκ είναι αντιπρόεδρος του εθνικού συμβουλίου χάραξης πολιτικής και σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, δηλώνει ότι πλέον η χώρα πρέπει να πάει στο επόμενο βήμα που είναι τα αυτοκίνητα υδρογόνου.
Προς το παρόν στη χώρα υπάρχουν μόλις 1500 αυτοκίνητα που κινούνται με υδρογόνο. Ο Γκανγκ προτείνει οι επιδοτήσεις που δίνει το κράτος ώστε να μειώνονται οι τιμές των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, να αρχίσουν να μειώνονται προκειμένου να στραφούν στα υδρογονοκίνητα.
Προς το παρόν τα υδρογονοκίνητα οχήματα παρά τις μεγάλες προοπτικές τους, έχουν και αυξημένο ρίσκο καθώς και κόστος, ενώ και το δίκτυο ανεφοδιασμού τους είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Επιπλέον, η πολυπλοκότητα στην αποθήκευση του υδρογόνου σε συνδυασμό με τα παραπάνω, έχουν απομακρύνει τις περισσότερες εταιρείες από την ευρεία παραγωγή τους. Ωστόσο, ο Γκανγ πιστεύει ότι η Κίνα μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση αυτών των προβλημάτων και να κάνει τα αυτοκίνητα υδρογόνου μια βιώσιμη λύση.
Από τη στιγμή που η Κίνα αποτελεί τη μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτων στον κόσμο, μπορεί να διαμορφώνει πολιτική και να αναγκάζει τις αυτοκινητοβιομηχανίες να ακολουθούν. Οπότε, αν η κυβέρνηση ακολουθήσει τις προτάσεις του Γκανγκ, τα επόμενα χρόνια μπορούμε να περιμένουμε μια “καταιγίδα” νέων, υδρογονοκίνητων μοντέλων.
Από όσα ηλεκτρικά αυτοκίνητα έχουν πουληθεί διαχρονικά σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου τα μισά βρίσκονται στην Κίνα, κάτι που οφείλεται στις πολιτικές του κράτους οι οποίες ωθούν ξεκάθαρα τους πολίτες προς την κατεύθυνση ενός μοντέλου με μπαταρία.
Αυτή η στάση της κινεζικής κυβέρνησης ξεκίνησε περίπου πριν από 20 χρόνια, όταν ο Γουάν Γκανγκ, τότε υπουργός επιστήμης και τεχνολογίας...
, έπεισε το κυβερνόν κόμμα να στρέψει τις προσπάθειές του προς την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης. Οι λόγοι πίσω από αυτή την κίνηση ήταν να μειωθεί η εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές πετρελαίου, αλλά και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ρύπανσης του αέρα, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Πλέον, ο Γκανγκ είναι αντιπρόεδρος του εθνικού συμβουλίου χάραξης πολιτικής και σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, δηλώνει ότι πλέον η χώρα πρέπει να πάει στο επόμενο βήμα που είναι τα αυτοκίνητα υδρογόνου.
Προς το παρόν στη χώρα υπάρχουν μόλις 1500 αυτοκίνητα που κινούνται με υδρογόνο. Ο Γκανγκ προτείνει οι επιδοτήσεις που δίνει το κράτος ώστε να μειώνονται οι τιμές των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, να αρχίσουν να μειώνονται προκειμένου να στραφούν στα υδρογονοκίνητα.
Προς το παρόν τα υδρογονοκίνητα οχήματα παρά τις μεγάλες προοπτικές τους, έχουν και αυξημένο ρίσκο καθώς και κόστος, ενώ και το δίκτυο ανεφοδιασμού τους είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Επιπλέον, η πολυπλοκότητα στην αποθήκευση του υδρογόνου σε συνδυασμό με τα παραπάνω, έχουν απομακρύνει τις περισσότερες εταιρείες από την ευρεία παραγωγή τους. Ωστόσο, ο Γκανγ πιστεύει ότι η Κίνα μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση αυτών των προβλημάτων και να κάνει τα αυτοκίνητα υδρογόνου μια βιώσιμη λύση.
Από τη στιγμή που η Κίνα αποτελεί τη μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτων στον κόσμο, μπορεί να διαμορφώνει πολιτική και να αναγκάζει τις αυτοκινητοβιομηχανίες να ακολουθούν. Οπότε, αν η κυβέρνηση ακολουθήσει τις προτάσεις του Γκανγκ, τα επόμενα χρόνια μπορούμε να περιμένουμε μια “καταιγίδα” νέων, υδρογονοκίνητων μοντέλων.