Ήταν ένα ωραίο Κυριακάτικο πρωινό στο γκολφ της Γλυφάδας και δύο κομψές νεαρές κυρίες παίζανε συζητώντας και χασκογελώντας.
Δεν ξέρανε βέβαια το άθλημα και βαράγανε στο γάμο του Καραγκιόζη.
Κάποια στιγμή χτυπάει μια δυνατή μπαλιά η μια και η μπάλα προσγειώνεται με φόρα πάνω σε ένα γκρουπ ανδρών που παίζανε στην επόμενη τρύπα...
-Αααααχ, ακούγεται μια φωνή πόνου και ένας φουκαράς κουλουριάζεται πιάνοντας με τα δύο του χέρια το επίμαχο σημείο του σώματός του και σφαδάζοντας στο έδαφος.
-Χίλια συγγνώμη κύριε, λέει η κοπέλα τρομοκρατημένη πλησιάζοντας αμέσως τον άτυχο παίκτη, δεν το ήθελα. Αφήστε με να σας βοηθήσω.
-Δεν πειράζει δεσποινίς, δεν είναι τίποτα θα μου περάσει,ψέλλισε ανάμεσα σε βογκητά ο άνθρωπος που είχε γίνει κατακόκκινος από τον πόνο και εξακολουθούσε να μένει στη στάση του εμβρύου.
-Μα σας παρακαλώ, επέμενε η κοπέλα, αφήστε με να σας κάνω ένα μασάζ να σας ανακουφίσω, είμαι νοσοκόμα και ξέρω από αυτά. Και χωρίς άλλη κουβέντα, σκύβει επάνω του, απομακρύνει απαλά τα χέρια του, χαλαρώνει το παντελόνι και βάζοντας και τα δύο της χέρια μέσα αρχίζει να του κάνει ένα απαλό μασάζ σε όλη την επίμαχη περιφέρεια.
-Πως αισθάνεστε τώρα; τον ρωτάει μετά από 2-3 λεπτά τρίψιμο.
-Υπέροχα δεσποινίς μου, απαντά ο τραυματίας, αλλά ο αντίχειράς μου ακόμα με πεθαίνει!