όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει...
Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορά του
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν “αναποδογυρίζει το τραπέζι” όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πάνσοφες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.
Μονάχα με μια φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία».
Το εξαιρετικό ποίημα έγραψε το 2000 η συγγραφέας και δημοσιογράφος Μάρθα Μεντέιρος από την Βραζιλία αλλά έγινε εξαιρετικά δημοφιλές χάρη στη δύναμη του διαδικτύου εννιά χρόνια αργότερα, το 2009, όταν αποδόθηκε λανθασμένα στον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα.
Η συγγραφέας και δημοσιογράφος της εφημερίδας του Porto Alegre, Zero Hora, επικοινώνησε με το ίδρυμα Pablo Neruda προκειμένου να ξεκαθαρίσει το θέμα, καταθέτοντας ως απόδειξη το γραπτό της στα πορτογαλικά με τίτλο » A Morte Devagar»(«αργά προς τον θάνατο» που δημοσιεύτηκε το 2000. Το ίδρυμα απάντησε πως δεν γνωρίζει για ποιο λόγο το ποίημα αποδίδεται στο Χιλιανό ποιητή, τονίζοντας πως το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και με άλλα «ανώνυμα» ποιήματα.
Η 47χρονη δήλωσε θαυμάστρια του Νερούδα αλλά όπως είπε «θα προτιμούσα η δουλειά μου να αναγνωρίζεται». Όπως αναφέρει στην εφημερίδα, δεν έχασε τον ύπνο της με το θέμα που προέκυψε αλλά ούτε και το χιούμορ της γελώντας με όλο αυτό που συνέβη.