Το Σαββατοκύριακο ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας κ. Έντι Ράμα, ανεξαρτήτως της έκβασης της αποψινής μεγάλης αντικυβερνητικής διαδήλωσης της αντιπολίτευσης στα Τίρανα, έχει εξαγγείλει «προεκλογική» περιοδεία στους Αγίους Σαράντα και το Αργυρόκαστρο. Μεταξύ άλλων το πρόγραμμα συμπεριλαμβάνει κομματικές συγκεντρώσεις και σε δύο δήμους με σχεδόν αμιγείς ελληνικούς πληθυσμούς, το Φοινίκι και τη Δρόπολη...
Αλλά προφανώς και στους άλλους Δήμους: Αγ. Σαράντα, Αργυροκάστρου, Πρεμετής και Κονίσπολης ζουν σημαντικά αριθμητικά και ιστορικά ελληνικές κοινότητες. Απ’ την άποψη αυτή και η περιοδεία του μέσα σε ένα κλίμα όχι τόσο καλοκαιρινής όσο πολιτικής θέρμης προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία.
Είναι βάσιμοι οι φόβοι ότι η επίσκεψη αυτή του Ράμα θα μεταφέρει και στις περιοχές αυτές την πολιτική ένταση και με εστίαση μάλιστα την ΕΕΜ.
Για δύο λόγους βασικά και χωρίς να παραβλέπονται οι άλλοι.
Πρώτα – πρώτα διότι όλες οι μέχρι τώρα συγκεντρώσεις του συνοδεύονται από ανάλογες της αντιπολίτευσης και σχετικές συγκρούσεις. Τις προηγούμενες μέρες μάλιστα ομάδες πολιτών επιχείρησαν όχι απλά με κλείσιμο των δρόμων όπου διέρχεται ο Πρωθυπουργός να εκδηλώσουν την δυσαρέσκεια τους αλλά επί το πλείστον επιχείρησαν σε κτίρια που στεγάζονται σχετικές με την εκλογική διαδικασία υπηρεσίες. Απαιτούν σύμφωνα με την επιλογή της αντιπολίτευσης την αναβολή των εκλογών και την διεξαγωγή τους σε νέα ημερομηνία που θα ορίσει κατά την αρμοδιότητα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο δε Πρωθυπουργός χρησιμοποιεί στις ομιλίες του έναν απαράδεκτο διχαστικό λόγο πολύ μακριά του χαρακτήρα των τοπικών εκλογών. Εξ άλλου στους Δήμους που περιοδεύει υπάρχουν μόνο υποψήφιοι δήμαρχοι δικής του επιλογής όπως και οι συνδυασμοί για τα δημοτικά συμβούλια.
Ακόμη και στην περίπτωση του Δήμου Φοινικιού που φαινομενικά τα πράγματα δείχνουν αλλιώς είναι η ίδια κατάσταση. Εις υποψήφιος είναι ο πρόεδρος του MEGA τυπικά μόνο διότι στην ουσία εκπροσωπεί το ΣΚ και το Ράμα. Ο ανεξάρτητος νυν Δήμαρχος αποτελεί απλά περίβλημα για τη νομιμοποίηση στο βαθμό που μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοια, της εκλογικής διαδικασίας, δεδομένου ότι έως πρόσφατα όλοι γνωρίζουν την ταύτιση του με την κυβέρνηση και τον κομματικό μηχανισμό του Ράμα.
Ο δεύτερος λόγος ανησυχίας έγκειται στην σχετικά πρόσφατη εμπειρία. Στην περιοδείες του για τις γενικές εκλογές του 2017 αλλά και άλλες σχετικές ο Ράμα έδειξε διαθέσεις προπαγανδιστικής και όχι μόνο βίας εις βάρος της ΕΕΜ. Στη συμπεριφορά και το λόγο του αποκαλύπτεται με εύκολη σχετικά ανάγνωση η νοοτροπία και η σύγχυση στο υποσυνείδητο. Για το Ράμα ούτε καν για τις μειονότητες, που θα έπρεπε να θεωρείται εντελώς φυσιολογικό, δεν υπάρχουν περιθώρια άλλης επιλογής. Υφίσταται χώρος μόνο για τον ίδιο και όσους τυφλά και άνευ όρων τον ακολουθούν. Ο διαχωρισμός δεν είναι ο κλασικός κομματικός που και πάλι στην περίπτωση των μειονοτήτων θα έπρεπε οπωσδήποτε να προβλέπει την δική τους αυτόνομη πολιτική έκφραση.
Υπάρχει ένας ιδιότυπος διαχωρισμός: καλών – αυτοί που τον χειροκροτούν και κακών – εκείνοι που έχουν μια διαφορετική ή δικαίως και αντίθετη άποψη. Σε μια τέτοια αντιπαλότητα προφανώς τα περιθώρια συμβιβασμού δεν υπάρχουν. Πρέπει το κατά την δική του κρίση καλό να εξαφανίσει το διαφορετικό – κακό.
Το 2017 θα μείνει αξέχαστο για τον τρόπο αυτό της κατηγοριοποίησης και η ρητορική και όχι μόνο βία κατά του ΚΕΑΔ και του Βαγγέλη Ντούλε, προκειμένου ακριβώς εξαφανίσει αυτή την ευκαιρία ανεξάρτητης πολιτικής έκφρασης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Με την προσέγγιση αυτή και δεδομένης της εκρηκτικής κατάστασης υφίσταται γενικά στη χώρα, πρέπει κανείς να ανησυχεί για την επίσκεψη του Ράμα και το τι θα ακολουθήσει την επόμενη εβδομάδα έως τις εκλογές.
Συνήθως το κριτήριο της ΕΕΜ δεν έχει λαθέψει και δεν πρέπει ούτε στην προκειμένη να λανθάνει. Οτιδήποτε αντιβαίνει στην διεύρυνση των ορίων ελευθερίας στη χώρα και τη βελτίωση της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι εις όφελος της και αντιστρόφως.