Μιλώντας με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων της ΟΝΕ, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είπε: «Τον Οκτώβριο του 2009 η ελληνική κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επί χρόνια παρουσίαζαν παραποιημένο....
το πραγματικό ύψος του χρέους και του ελλείμματος . Η ελληνική κυβέρνηση αναθέωρησε την πρόβλεψη για το έλλειμμα του 2009 από 3,7% σε 12,% του ΑΕΠ. Το τελικό νούμερο ήταν άνω του 15%.
Ομοίως ο αριθμός που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για το χρέος στα τέλη του 2009 αυξήθηκε από 272 δισ. ευρώ σε 301,1 δισ ευρώ, η υψηλότερη αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ για οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ. Αυτό πυροδότησε δυσπιστία και ανησυχία σε όλα τα επίπεδα και αποκάλυψε μια από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης.
Η αλήθεια είναι ότι η Eurostat είχε στείλει από το 2004 μέχρι το 2010 δέκα αντιπροσωπείες στην Αθήνα για να βελτιώσουν την αξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών στοιχείων. Ωστόσο, κράτη μέλη αντιστέκονταν επί χρόνια σε αυστηρότερους κανόνες της ΕΕ για τα στατιστικά στοιχεία με πρωθυπουργούς, υπουργούς Οικονομικών και κυβερνήσεις να υποστηρίζουν ότι η εθνική κυριαρχία ήταν σημαντικότερη από την αξιοπιστία και τα συγκρίσιμα στοιχεία», τόνισε ο πρόεδρος της Κομισιόν.
Ο Γιούνκερ, κάνοντας την αυτοκριτική του πρόσθεσε: «Ήταν και δική μου ευθύνη που τότε ήμουν μεταξύ εκείνων που ψήφισαν κατά της αύξησης της ισχύος και του ανεξάρτητου ρόλου της Eurostat. Αν αυτό είχε γίνει νωρίτερα, δεν θα είχαμε ζήσει την ελληνική κρίση με τον τρόπο που την βιώσαμε».
Ο Πρόεδρος της Κομισιόν χαρακτήρισε την ελληνική κρίση ως ένα από τα σημαντικότερα «μαθήματα» της πορείας της Ευρωζώνης. Αναφερόμενος στο καλοκαίρι του 2015, όταν η Ελλάδα κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης Τσίπρα βρέθηκε κοντά στην έξοδο από το κοινό νόμισμα, τόνισε: «Για όσους από μας βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα επί μήνες οι διαπραγματεύσεις ήταν μακρές και έντονες.
Αλλά γνωρίζαμε τη σημασία της μάχης [να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη]. Μιας μάχης για να αντιπαρέλθουμε χρόνια προκαταλήψεων, ιδεολογιών και κακοδιαχείρισης. Μιας μάχης για να βρούμε τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στην αλληλεγγύη και την υπευθυνότητα και να διασφαλίσουμε το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της (…) Το πρόβλημα δεν λύθηκε εν μιά νυκτί, παρά τα όσα νομίζουν μερικοί. Οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει το γεγονός ότι ακόμη και μετά τη λεγόμενη συμφωνία, η Ελλάδα ήταν έτοιμη να κηρύξει στάση πληρωμών για το χρέος της έναντι της ΕΚΤ. Γι’ άλλη μια φορά κάναμε ό,τι χρειαζόταν κι η Κομισιόν έβαλε μπροστά ένα βραχυπρόθεσμο γεφυρο-δάνειο 7 δισ. ευρώ υπό τον EFSF για να αποτραπεί μια κατά λάθος έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Σήμερα, μπορώ να πω με περηφάνεια, ότι η Ελλάδα βρίσκεται εκεί όπου ανήκει, στην καρδιά της Ευρώπης και του ευρώ. Δείξαμε ότι το ευρώ είναι ανεπίστροφο. Κι όλοι γνωρίζαμε ότι έτσι έπρεπε να είναι».