γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Τελικά,
όπως καθαρά πλέον φαίνεται, ο σ. Τσίπρας,
αυτό το 17ωρο, δεν διαπραγματευόταν
τίποτα, απλά παρακολουθούσε ένα "ταχύρυθμο
πρόγραμμα" realpolitik,
Γερμανικής
σχολής*,
μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του οποίου,
επέστρεψε, πολιτικά, "άλλος άνθρωπος".
Αναγνώρισε αμέσως ότι "είχαμε
αυταπάτες", εννοόντας,
προφανώς, τις υποσχέσεις του "Προγράμματος
της Θεσσαλονίκης" στην ΔΕΘ το '12 (πάει
το Πρόγραμμα της Θεσ/νίκης και έρχονται
οι μειώσεις των συντάξεων),
για να φθάσει στο
προχθεσινό
"mea
coulpa",
για το Δημοψήφισμα του '15 (άντε τώρα να
πεις στην σα Μπαζιάνα, ότι όλη αυτή η
ιστορία ήταν ένα λάθος του συντρόφου
της και ότι άδικα έκλεγε "...τα
τελευταία τρία χρόνια κάθε 5η Ιουλίου...
από οργή... ",
επειδή είχε υποτιμηθεί "...
τόσο η γνώμη ενός λαού από τους
ισχυρούς-δυνάστες του" (πάνε
και οι ισχυροί δυνάστες),
όπως
είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξη
της).
Αλλά και
μόνο ότι έκτοτε, λαμβάνει και, κυρίως,
αποδέχεται, εύσημα από αυτούς που άλλοτε
σιχτίριζε, φθάνει για να.....
καταλάβουμε
για τι "νέο άνθρωπο" μιλάμε.
Απομένει
η γραβάτα για να ολοκληρώσει το
πολιτικό
του new
look,
αλλά κι' αυτό δεν το βλέπω να αργεί...
*
Ο
μεγάλος Γερμανός Σοσιαλιστή πολιτικός
Χέλμουτ Σμιτ, σε συνέντευξη στα τελευταία
του, είχε πει, αναφερόμενος στις κατηγορίες
των πολιτικών ανδρών, τα εξής: "Υπάρχουν
οι ολίγοι οι οποίοι διαθέτουν το χάρισμα
του ηγέτη και υπάρχουν και οι άλλοι που,
χωρίς απαραίτητα να προσελκύουν με τα
φυσικά τους προσόντα τις μάζες, διαθέτουν
ωστόσο την αίσθηση για την realpolitik.
Oi πρώτοι
θα περάσουν στις σελίδες της Ιστορίας,
χωρίς να έχουν απαραίτητα ευεργετήσει
του συνανθρώπους τους. Οι δεύτεροι, ίσως
παραμείνουν τελικά αφανείς, αλλά
οπωσδήποτε χρήσιμοι για το κοινωνικό
σύνολο, σε μια δεδομένη στιγμή".
Αν ο Σμιτ ζούσε σήμερα, σίγουρα, θα έφερνε
σαν παράδειγμα πολιτικού της πρώτης
κατηγορίας, τον σ. Τσίπρα.