Η κοινωνία ποτέ δεν είναι έτοιμη. Συχνά δε ο πολιτικός λόγος οφείλει να προετοιμάζει το κοινωνικό ακροατήριο για τομές που ήταν αδιανόητες κατά το παρελθόν. Η Νέα Δημοκρατία παραδοσιακά προτιμά να αποφεύγει αυτά τα θέματα, σεβόμενη τα συντηρητικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων της. Και στα ‘80ς, για παράδειγμα, είχε καταψηφίσει τον πολιτικό γάμο και τη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, χωρίς να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Εκείνο που κόμιζε το ΠΑΣΟΚ ως καινοτομία, γρήγορα ταυτίστηκε με το αυτονόητο. Περίπου το ίδιο παρακολουθούμε και τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει τη σχετική ατζέντα και η ΝΔ ακολουθεί ή, καλύτερα, δεν μπορεί να κρύψει την αμηχανία της.
«Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη». Σήμερα στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στις ΗΠΑ η αναδοχή ή η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια αποτελεί θεσμική πραγματικότητα. Όταν δηλώνεις ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη, ουσιαστικά παραδέχεσαι ότι υστερεί στην πρόσληψη και αφομοίωση των νέων συνθηκών. Το δυστύχημα για τη ΝΔ βρίσκεται στη μερική ορθότητα αυτού του επιχειρήματος: αφορά κυρίως το κομμάτι της κοινωνίας στο οποίο παραδοσιακά απευθύνεται.
Ομως υπάρχουν δύο θέματα.
Κάποια στιγμή η Νέα Δημοκρατία οφείλει να συναινέσει και σε μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες συμβατές με το φιλελεύθερο προοδευτικό στίγμα που φέρει ο πρόεδρός της. Ο φιλελευθερισμός δεν αφορά μόνο τις αγορές, ούτε περιορίζεται στην ανάσχεση του κρατισμού. Ο φιλελευθερισμός προτάσσει την ελευθερία επιλογής, υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αναγνωρίζει ότι σκοπός του ατόμου είναι η επιδίωξη της ευημερίας και της ευτυχίας του. Η στάση της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα της αναδοχής, μόνο φιλελεύθερη δεν είναι.
Η Νέα Δημοκρατία δεν δείχνει απλώς να ανησυχεί από την απειλή ίδρυσης ενός κόμματος στα δεξιά της. Δείχνει να προσδιορίζεται από αυτό το ενδεχόμενο. Όμως ο ετεροπροσδιορισμός αφαιρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Λογικό είναι να κρατούν την ανάσα τους ως τις εκλογές. Αλλά τουλάχιστον ας εξηγήσουν σε αυτούς που είναι ανάμεσα στη ΝΔ και στο Κίνημα Αλλαγής τι μπορούν να περιμένουν και τι όχι.