Σημειώνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Εκμεταλλευόμενος
την «ασυλία» που απολαμβάνω από το ανυπόκριτο πνεύμα (: το μόνο «άγιο πνεύμα»
που γνωρίζω), σπεύδω να «διορθώσω» τον ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, για να μην «εκτίθεται»
στην ιστορία. Όχι, η Ελλάδα δεν ανήκει εδώ και χρόνια πλέον στην Ευρωζώνη! Στο Eurogroup
και στο ΔΝΤ ανήκει και αυτό την καθιστά οντολογικώς μοναδική περίπτωση στον κόσμο
και όχι απλώς στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη.
Αν υπάρχει
αμφιβολία ρωτήστε τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα τι απαντά όταν η κυρία Μέρκελ τον
παραπέμπει στο Eurogroup για όλες τις αποφάσεις που αφορούν όχι απλώς στενά στα
δημοσιοοικονομικά, αλλά καί στο κοινωνικό μοντέλο καί στο πολιτικό μοντέλο (κυβερνητική
και κοινοβουλευτική διαδικασία /λειτουργία) καί στη διοικητική λειτουργία καί στην
αγορά… καί σε λίγο άμεσα και για την εξωτερική πολιτική και άμυνα. Μάλιστα, λέει, μετά το Τρίτο Μνημόνιο.
Είναι αυτό
Ευρώπη με την έννοια της ευρωπαϊκής, θεσμικής (συντακτικής) κουλτούρας και
νομιμότητας; Είναι αυτό ευρωπαϊκός πολιτισμός, όπως θα τον όριζε o Jürgen Habermas; Ασφαλώς και δεν.......
είναι. Είναι εξαίρεση,
είναι αποκλεισμός, είναι καραντίνα, είναι έκφραση της ευρωπαϊκής πολιτικής
παθολογίας. Είναι αυταρχισμός χωρίς όρια. Είναι μεγάλη υποκρισία, αναγνώστη
μου! Πρόκειται για ένα συντεταγμένο «Grexit», το οποίο ενώ εξελίσσεται βήμα-βήμα
επί μία επταετία, εξορκίζεται από το πολιτικό μας σύστημα, με κύριο μέσο την «discourse» της περίφημης «αξιολόγησης».
Τι σημαίνει
η νομοθέτηση «προληπτικών μέτρων» Κύριε Πρόεδρε; Ανήκουμε στην Ευρωζώνη ή
ανήκουμε μόνοι εμείς στο Eurogroup, με «διευθύνοντα σύμβουλο» το ΔΝΤ; Και, εν τέλει,
τι σημαίνει «ανήκουμε στο Eurogroup»; Πως είμαστε μια μεταμοντέρνα «puppet
state» (κράτος-μαριονέτα της Ευρωζώνης). Δεν κάνω λάθος, δεν υπερβάλω καθόλου,
κυριολεκτώ! Και αυτό είναι επιλογή της Ελλάδας, επιλογή του πολιτικού της συστήματος,
επιλογή της οικονομικής της ελίτ, μέχρι σήμερα… μέχρι σήμερα, το τονίζω! Είναι
μια επιλογή, στην «Ευρώπη των Πολλαπλών Επιλογών», που υποκατέστησε την «Ευρώπη
των Λαών» στον λόγο του Αλέξη Τσίπρα.
Είναι μια επιλογή,
αναγνώστη μου, που δεν μπορεί να εκφραστεί και να υποστηριχθεί ως τέτοια, για
να μην παρουσιαστή γυμνή η αλήθεια που αφορά στο πολιτικό «Είναι» και «Υπάρχειν»
της Ελλάδας. Για να διασκεδαστεί, λοιπόν, το φαινόμενο (η επιλογή), επιστρέφουμε,
σαν τον ναυαγό που πιάνεται από τα μαλλιά του, στο σκάνδαλο της Μονής. Καλά/λογικά
κάνει ο Καραμανλής και νοιώθει ανακουφισμένος από την απόφαση των δικαστών. Καλά
χειρίστηκε (μικρο)πολιτικώς το σκάνδαλο, όταν πλέον μια σειρά κακουργήματα ήταν
πρόδηλα. Η ακύρωση των μεταβιβάσεων, εξαφάνισε την αδικοπραξία και το σκάνδαλο δεν
έλαβε τελικώς εμπράγματη διάσταση. Ο Καραμανλής για να διασωθεί έδειξε πως δεν
ανήκει στη Μονή. Και θα ήταν μάλλον ηλιθιότητα να επιτρέψει σήμερα να εμφανιστεί
ως «ανήκων» στη Μονή.
Πολιτικώς
και νομικώς επιβεβαιώθηκε πως η Ελλάδα δεν ανήκει στη Μονή, αν και οι μισές εφημερίδες
στο σημερινό περίπτερο υποδηλώνουν διαφορετική βούληση. Αυτοί που προπαγανδίζουν
πως η «Ελλάδα ανήκει στη Μονή» [πνευματικώς ασφαλώς(!), αν και το πνεύμα
χρειάζεται την ύλη για να εκφράζεται και αναπτύσσεται] δεν είναι (η) κοινωνική δεξιά,
είναι η «μαύρη, φασιστική δεξιά» που δύσκολα συμβιώνει με την «εμπριμέ δεξιά»
των νεοφιλελευθέρων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Κώστας Καραμανλής δεν ανήκει στη «μαύρη
δεξιά», όπως δεν ανήκει και στην «εμπριμέ» και θα χρειαστεί να το ξεκαθαρίσει
αμέσως, αν πράγματι ενδιαφέρεται να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο «επανιδρυμένος».
Με αυτή την
έννοια ο Κώστας Καραμανλής πρέπει να κτίσει από την αρχή την αναφερόμενη (πολιτική)
ταυτότητά του. Και αυτό δεν πιστεύω πως θα μπορούσε να κάνει αποτελεσματικά όσο
η Ελλάδα ανήκει στο Eurogroup. Όσο η Ελλάδα θα ανήκει στην πολιτικοοικονομική
κλινική του Eurogroup, δεν θα υπάρχει χώρος για τον Καραμανλή, ούτε για κάποιον
άλλον «Καραμανλή» από αριστερά. Και επειδή ακριβώς δεν υπάρχει τέτοιος «χώρος»
οι συστημικοί και αντισυστημικοί απατεώνες κάνουν πάρτι στην Ελλάδα,
εξευτελίζοντας όποιον αγκαλιάζουν ή απλώς ακουμπούν.
Φαντάζομαι πως ο
Καραμανλής θα αναζητεί αυτή την στιγμή χώρο και μέσο «απολύμανσης», μετά την σημερινή
επίθεση φιλίας, με θερμό εναγκαλισμό από κάθε απατεώνα ή απατεωνίσκο. Έτσι θέλω
να φαντάζομαι! Δυστυχώς, είναι η ίδια αγκαλιά που πνίγει και βρωμίζει καθημερινά
και τον Τσίπρα. Είναι να μην σε αγαπήσει ο «απατεώνας-έμπορος»! Θα σε «πουλήσει»
και μάλιστα σε εξευτελιστική τιμή, αν δεν μπορεί να σε ανταλλάσσει τμηματικώς με
διαρκώς περισσότερα προνόμια και παροχές!...