Από το πατρίδα στο παρτίδα ήταν επτά χρόνια κατηφόρας!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Δεν πρόκειται για σαρδάμ του παρουσιαστή! Είναι απλώς η φυσιολογική εξέλιξη της διαδικασίας συντεταγμένης χρεοκοπίας της Ελλάδας με εσωτερική υποτίμηση που υποκαθιστά το «πατρίδα» με το «παρτίδα».  Ένας αναγραμματισμός που δεν έχει σχέση με τη (κοινή) γραμματική, αλλά με την πολιτική της γραμματικής.

Μετά από επτά χρόνια αντιευρωπαϊσμού, ύφεσης και καταστροφής κεφαλαίου και εργασίας - στο πλαίσιο των αυτοματοποιημένων σχέσεων υποτέλειας που ορίζει το καθεστώς των μνημονίων με την τρόικα - δεν είναι καθόλου παράδοξο το «εξευτελιζόμαστε ως κυβέρνηση για να σωθεί η πατρίδα» να λέγεται: «αγωνιζόμαστε για να σωθεί η παρτίδα της οικονομικής μας υπανάπτυξης»!

Δεν υπάρχει μόνον οικονομία της ανάπτυξης, υπάρχει και οικονομία της υπανάπτυξης. Για να σωθεί η παρτίδα της δεύτερης «παίζουν» τα ρέστα τους οι όμηροι/υπουργοί του Αλέξη Τσίπρα στις......

Βρυξέλλες. Αν σωθεί αυτή η παρτίδα, προφανώς δεν θα καταστραφεί η πατρίδα, καθώς αυτό έχει ήδη επισυμβεί την εποχή που «σώθηκε η πατρίδα», με την αχαρακτήριστη και ιστορικώς μοναδική σε αβελτηρία μεθοδολογία διάσωσης του ευρωπαϊκού και διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος από την σοβαρή απειλή της πιστωτικής κρίσης της Ελλάδας.

Έχει πάντως ενδιαφέρον για τον πολιτικό επιστήμονα και ασφαλώς τον κοινωνιολόγο το πώς από το «για να σωθεί η πατρίδα» φτάσαμε μετά από επτά δραματικά χρόνια να ορίζουμε ως κράτος και αγορά τη διάσωση με όρους παρτίδας και όχι πατρίδας: «για να σωθεί η παρτίδα».

Για τον δημοσιογράφο φαίνεται να μην έχει σημασία. Τι πατρίδα, τι παρτίδα! Προσωπικά τον κατανοώ πλήρως. Η Ελλάδα μετεξελίχθηκε αντικειμενικά και μέσα σε μια επταετία από πατρίδα σε παρτίδα. Μόνον που δεν συμμετέχει στην παρτίδα αυτή ο ελληνικός λαός – όπως ασφαλώς δεν συμμετείχε και στις προηγούμενες. Η πολιτική συμμετοχή δια των εκλογών που αφορά στην πατρίδα, αντιφάσκει απολύτως οντολογικώς με τη συμμετοχή στις αποφάσεις για να σωθεί η παρτίδα με την τρόικα. Και αυτό δεν είναι απλώς «έλλειμμα» δημοκρατίας, είναι μετουσίωση του αστικού πολιτεύματος σε παρτίδα πολιτικής νομιμοποίησης ενός νέου κοινωνικού μοντέλου που δεν υπερασπίζεται ανοιχτά κανείς στην Ελλάδα. Έχει κόστος που κανείς δεν μπορεί να επωμισθεί.

Και έτσι για να διασκεδαστεί αποτελεσματικά το αβάσταχτο πολιτικό κόστος των νέων μέτρων εσωτερικής υποτίμησης και απαξίωσης, «συμβουλεύω» κυβέρνηση και αντιπολίτευση την 25^η Μαρτίου αντί για το σύνθημα «Αθάνατη Ελλάδα», να χρησιμοποιήσουν το σύγχρονο, καινοτόμο και ασφαλώς δημιουργικό και σοσιαλνεοφιλελεύθερο σύνθημα - το οποίο υπερβαίνει αναμφισβήτητα τη μιζέρια της πατρίδας - «Αθάνατη Παρτίδα»! Τι νομίζεις αναγνώστη μου, και ο Αθανάσιος Διάκος σε μια παρτίδα έπαιξε και έχασε. Για μια παρτίδα αγωνίστηκε και ανασκολοπίστηκε! Για τις λεπτομέρειες του ανασκολοπισμού θα μιλήσει - κάποια στιγμή - ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή ο βιογράφος του!...