«Εξετάζουν τη ζωή μου με λέηζερ, ψάχνουν το παραμικρό λάθος...
, το παραμικρό πρόβλημα, το παραμικρό ζήτημα για να βγάλουν θέμα», δήλωσε ο Φιγιόν στις 9 Φεβρουαρίου, σε μια εκδήλωση στην πόλη Πουατιέ και πρόσθεσε ότι είναι «ο στόχος μια αλύπητης επίθεσης, άδικης, 7 ημέρες την εβδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο» εκ μέρους ενός «δικαστηρίου που έχουν στήσει τα μίντια».
Στην ίδια εκδήλωση και ο πρώην πρωθυπουργός Ζαν Πιέρ Ραφαρέν που είναι υποστηρικτής του κατήγγειλε τα μίντια κατηγορώντας τα ότι έχουν στήσει «μια επιχείρηση κατεδάφισης».
Τρεις ημέρες νωρίτερα, ο Φρανσουά Φιγιόν τα είχε βάλει πάλι με τον Τύπο, τον οποίο θεωρεί ότι είναι «90% εναντίον του» και κατηγόρησε τους δημοσιογράφους ότι υπερέβαλλαν στις υποψίες για τις αργομισθίες της οικογένειάς του με στόχο να τον «λιντσάρουν και να τον δολοφονήσουν πολιτικά». Οι λέξεις που χρησιμοποίησε ήταν πολύ βαριές και τις είχε επιλέξει προσεκτικά. Η στρατηγική του για αντεπίθεση, πράγματα, συνίσταται στο να το παίζει θύμα μιας συνωμοσίας η οποία έχει στηθεί από τον Τύπο, την δικαιοσύνη και την εξουσία με στόχο να τον τελειώσουν πολιτικά.
Ο Φιγιόν ακολουθεί αυτή την στρατηγική με στόχο να ανυψώσει το ηθικό των οπαδών του και να ξυπνήσει μέσα τους ένα ένστικτο αλληλεγγύης. «Δέχομαι άδικες επιθέσεις, πρέπει να με στηρίξετε!» δηλώνει στις ομιλίες του. Τα πολιτικά στελέχη που τον στηρίζουν, με τη σειρά, τους, ανταγωνίζονται ποιός θα πει την πιο υβριστική φράση εναντίον του Τύπου: ο βουλευτής Bruno Retailleau κατήγγειλε έναν «δημόσιο λιθοβολισμό από τα μίντια», ο βουλευτής Jacques Myard μίλησε για «μιντιακή τρομοκρατία», ενώ ο βουλευτής David Lisnard έκανε λόγο για «καθοδήγηση της κοινής γνώμης».
«Κατηγορώντας τα μίντια, τον συνήθη και πρακτικό αποδιοπομπαίο τράγο και λέγοντας ότι παραμορφώνουν την πραγματικότητα, ο Φρανσουά Φιγιόν ακολουθεί την γνωστή τακτική των λαϊκιστών», δηλώνει ο ιστορικός Christian Delporte, στην Le Monde.
«Αυτό το κατηγορητήριο, το οποίο συνίσταται στο να δημιουργήσει κάποιος ένα παραμύθι για να ξυπνήσει τις αμφιβολίες των Γάλλων απέναντι στους δημοσιογράφους, είναι μια ακροδεξιά, λεπενιστική παράδοση, την οποία χρησιμοποίησε κατά κόρον και ο Νικολά Σαρκοζί», αναφέρει. Πράγματι, ο πρώην πρόεδρος Σαρκοζί υιοθετούσε τις ίδιες καταγγελίες κάθε φορά που η δικαιοσύνη τον κατηγορούσε για οικονομικά σκάνδαλα.
Οι επιθέσεις κατά των μίντια δεν είναι μια καινούρια πρακτική. «Οι επιθέσεις εναντίον των δημοσιογράφων είναι φοβερά κλασικές. Οι πολιτικοί τα βάζουν με τους δημοσιογράφους όταν βρίσκονται σε δυσκολία και ειδικά στα σκάνδαλα που εγγίζουν θέματα τιμής. Αλλά οι δημοσιογράφοι το μόνο που κάνουν είναι τη δουλειά τους», εξηγεί στην ίδια εφημερίδα ο ιστορικός των μίντια και πρόεδρος του Παρατηρητηρίου για την δεοντολογία και την πληροφόρηση, Patrick Eveno.
Η ειρωνεία είναι ότι ο Φιγιόν επιτίθεται στους δημοσιογράφους όταν εγγίζουν τα δικά του σκάνδαλα, αλλά ήταν πολύ ικανοποιημένος από τη δουλειά τους όταν οι αποκαλύψεις τους αφορούσαν τον αντίπαλό του Νικολά Σαρκοζί. Την περασμένη Πέμπτη, εξάλλου, ζήτησε από τον Τύπο να ψάξουν πληροφορίες και για τους ανταγωνιστές του στην κούρσα για την προεδρία, ειδικά για τον Εμμανουέλ Μακρόν.
Ακόμη και στο ίδιο του το κόμμα, πολλοί είναι αυτοί που δεν συμφωνούν με τις επιθέσεις του στα μίντια. «Δεν πιστεύω στις συνωμοσίες και στις διαρροές...Εκτιμώ ότι οι δημοσιογράφοι κάνουν τη δουλειά τους», δήλωσε ο βουλευτής του κόμματός του Dominique Bussereau, στο ραδιόφωνο Europe 1. Τα ίδια δήλωσε και ο βουλευτής Jean-Christophe Lagarde στο ραδιόφωνο Franceinfo : «Υπάρχει μια αποκάλυψη που έγινε από μια εφημερίδα, την Le Canard enchaîné, που είναι γνωστή για τις αποκαλύψεις της. Στη συνέχεια οι δημοσιογράφοι μετέφεραν την πληροφορία, αλλά και τις εξηγήσεις, τις κατηγορίες και την υπεράσπιση, αυτό μου φαίνεται εντελώς λογικό. Ο Τύπος κάνει τη δουλειά του και δεν νομίζω ότι υπάρχει καμιά συνωμοσία» είπε.