Αν έχεις μια οποιαδήποτε φωτογραφία απονομής μεταλλίων κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακούς Αγώνων που διανύουμε και όχι μόνο, θα έχεις σίγουρα δει πολλούς αθλητές να παίρνουν το μετάλλιο στα χέρια και να του αλλάζουν τα φώτα στις δαγκωματιές. Γιατί το κάνουν όμως; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος συμβολισμός σε αυτή τη κίνηση, ή απλώς τους πιάνει λύσσα;...
Σύμφωνα με τον ιστορικό των Ολυμπιακών Αγώνων David Wallechinsky, στη σύγχρονη εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτή η κίνηση γίνεται συνήθως γιατί οι περισσότεροι φωτογράφοι ζητούν από τους αθλητές να κάνουν κάτι αστείο ή/και παιχνιδιάρικο με τα μετάλλια τους, ώστε να βγει πετυχημένη η φωτογραφία. Όμως και πάλι, η απορία μας παραμένει: Για ποιο λόγο οι άνθρωποι εκεί έξω ξεκίνησαν να δαγκώνουν το χρυσό;
Η κίνησή του να δοκιμάζεις την αποδοτικότητα των κυνοδόντων σου σε χρυσά αντικείμενα, ξεκίνησε αρκετούς αιώνες πριν, όταν ακόμα οι άνθρωποι πληρώνονταν σε χρυσό.
Καθώς ο χρυσός ήταν ένα ελαφρύ μέταλλο, ο καθένας μπορούσε με μια δαγκωματιά να διαπιστώσει αν ήταν γνήσιος. Αν όντως ήταν γνήσιος, με τη δαγκωματιά θα κατάφερνε να γδάρει ελαφρά την επιφάνεια του.
Πόσο απογοητευτική είναι αυτή η διαπίστωση, κρίνοντας από το γεγονός ότι τα περισσότερα σύγχρονα χρυσά μετάλλια (από το 1912 και μετά) είναι φτιαγμένα όχι από χρυσό, αλλά από ασήμι επικαλυμμένο από χρυσό σε ποσοστό 92,5%.
Πηγή: washingtonpost, rise
Σύμφωνα με τον ιστορικό των Ολυμπιακών Αγώνων David Wallechinsky, στη σύγχρονη εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτή η κίνηση γίνεται συνήθως γιατί οι περισσότεροι φωτογράφοι ζητούν από τους αθλητές να κάνουν κάτι αστείο ή/και παιχνιδιάρικο με τα μετάλλια τους, ώστε να βγει πετυχημένη η φωτογραφία. Όμως και πάλι, η απορία μας παραμένει: Για ποιο λόγο οι άνθρωποι εκεί έξω ξεκίνησαν να δαγκώνουν το χρυσό;
Η κίνησή του να δοκιμάζεις την αποδοτικότητα των κυνοδόντων σου σε χρυσά αντικείμενα, ξεκίνησε αρκετούς αιώνες πριν, όταν ακόμα οι άνθρωποι πληρώνονταν σε χρυσό.
Καθώς ο χρυσός ήταν ένα ελαφρύ μέταλλο, ο καθένας μπορούσε με μια δαγκωματιά να διαπιστώσει αν ήταν γνήσιος. Αν όντως ήταν γνήσιος, με τη δαγκωματιά θα κατάφερνε να γδάρει ελαφρά την επιφάνεια του.
Πόσο απογοητευτική είναι αυτή η διαπίστωση, κρίνοντας από το γεγονός ότι τα περισσότερα σύγχρονα χρυσά μετάλλια (από το 1912 και μετά) είναι φτιαγμένα όχι από χρυσό, αλλά από ασήμι επικαλυμμένο από χρυσό σε ποσοστό 92,5%.
Πηγή: washingtonpost, rise