Η παρουσία της δεσποινίδας ασυνήθιστη καθώς είναι, έχει δημιουργήσει περίεργες καταστάσεις…
Τις πρώτες μέρες όλα κυλάνε ήρεμα, ο αντρικός πληθυσμός ήρεμος κι ευγενικός. Τις επόμενες μέρες κάποιοι μικρό εκνευρισμοί. Έχει μπει η τρίτη εβδομάδα και τα πρώτα ξεσπάσματα προμηνύουν θύελλα… Την κατάσταση προσπαθεί να προλάβει ο πλοίαρχος. Μαζεύει τα αρσενικά μέλη του πληρώματος και τους λέει:
– “Κύριοι, μετά από τόσες μέρες η κυρία αισθάνεται ανία και για να σας φύγει ο πειρασμός που είναι μόνη της αποφάσισα να τη φλερτάρω εγώ σαν πλοίαρχος.”
– “Τι είπες;”, πετάγεται ο θερμόαιμος Ιταλός, “υπάρχει Ιταλός επάνω στο πλοίο και θα δοκιμάσει άλλος να φλερτάρει; Δεν θα είστε καλά!”
– “Κύριοι, σας παρακαλώ”, πετάγεται ο Γάλλος, “το φλερτ, ως γνωστόν, είναι ειδικότητα των Γάλλων.”
Ο καβγάς δεν αργεί να ανάψει. Κάθε ένας, για τους δικούς του λόγους υποστηρίζει ότι το φλερτάρισμα είναι προσωπική του υπόθεση. Σ` όλο αυτό το διάστημα ο Έλληνας, αδιάφορος, μασουλάει πασατέμπο και αγναντεύει το πέλαγος. Εκνευρισμένος ο πλοίαρχος του φωνάζει:
– “Εσύ δεν ενδιαφέρεσαι να φλερτάρεις την κυρία;”
– “Τι να σας πω κύριε πλοίαρχε, τρεις εβδομάδες τώρα την π@δ@ω… Αν θέλετε όμως τη φλερτάρω κιόλας.”