Όσο και αν προσπάθησαν χθες οι αρμόδιοι
υπουργοί, οι κ Τσακαλωτος, Κατρουγκαλος και Σταθάκης, να αλλάξουν το κλιμα με την συνέντευξη τύπου παύε δασών
για το πώς προχώρα η διαδικασία των συζητήσεων
με την τρόικα, η πραγματικότητα δεν αλλάζει.
Ζούμε και πάλι αυτό που
ζήσαμε το 2015.
Καθυστερήσεις, αναβολές,
όλα γι αργότερα, ελπίζοντας σε κάτι, ίσως τον από μηχανής θεό, που θα μας διασώσει.
Μπορεί ο κ Τσακαλωτος
να μιλούσε για « πολύπλοκες διαδικασίες», για «αντιθέσεις ανάμεσα στους θεσμούς»
και κόκκινες γραμμές αλλά και ο κ Κατρούγκαλος για « αναδιανομή», όμως μέσα από
όλα αυτά , δεν ήταν δυνατόν να κρυφτεί το ότι παίζεται το ίδιο και πάλι έργο. Το
έργο που είδαμε πέρυσι και φτάσαμε και πάλι με την πλάτη στον τοίχο.
Και όπως φαίνεται τώρα
ξαναβρεθήκαμε και πάλι με την πλάτη στον τοίχο, κι ας λέει ότι θέλει ο κ
Τσακαλωτος, με τα..... περίεργα (και ακατανόητα πολλές φορές ελληνικά τους).
Η ελληνική πλευρά , καθυστέρησε
μήνες να προχωρήσει τις όποιες μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι θεσμοί, η τετράδα,
το κουαρτέτο , η τρόικα ή όπως θέλετε πέστε την , προφανώς γιατί η κυβέρνηση
για ιδεοληπτικούς λόγους δεν θέλει να κάνει
μεταρρυθμίσεις (και ας δηλώνει προοδευτική) και τώρα βρέθηκε και πάλι στα όρια,
Γιατί ακόμα και πριν
το Πάσχα να κλείσει η αξιολόγηση , τότε τα χρήματα θα ελθουν αρχές Ιουνίου. Άρα
στα όρια τα χρονικά για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων της χώρας στους
διεθνείς οργανισμούς.
Η κυβέρνηση όχι μόνον
δεν φαίνεται να κατάλαβε τι συνέβη πέρυσι, δεν κατάλαβε τα τραγικά λάθη που έκανε
για λόγους απειρίας (για να μην πω ανικανότητας) αλλά και έλλειψης αίσθησης της
πραγματικότητας και των διεθνών συνθηκών καθώς και ιδεοληψίας, αλλά αντιθέτως κάνει
και πάλι τα ίδια λάθη.
Παρά τα όσα προσπαθούν
να πουν οι διάφοροι υπουργοί, άφησε τον χρόνο να περνά, μια και θέλει να δείξει
κυρίως στο εσωτερικό μέτωπο ότι αγωνίζεται μέχρι τέλους αλλά οι …κακοί θεσμοί
δεν την αφήνουν.
Έφτασε τα πράγματα εκεί
που δεν έπρεπε, με αποτέλεσμα να σέρνεται η οικονομία από την αρχή του χρόνου
και να χάνονται η μια μετά την άλλη πιθανότητες για επενδύσεις στην χώρα , κάτι
που είναι η μόνη λύση.
Παράλληλα, το τραπεζικό
σύστημα παραπαίει και υπάρχουν ήδη φόβοι ότι μπορεί να χρειαστεί , αν συνεχιστεί
έτσι η κατάσταση , σε ένα εξάμηνο και νέα ανακεφαλάιοποιηση , όποτε και θα πράγματα
θα είναι τραγικά για την οικονομία, αν φτάσουμε εκεί.
Και όμως , ακόμα και
την τελευταία στιγμή , οι υπουργοί , αποφάσισαν να μην κλείσουν την συμφωνία
και οδήγησαν τα πράγματα και πάλι στην ‘παράταση» , για να μεταφερθούν λέει οι συζητήσεις
στην Ουάσιγκτον.
Είναι προφανώς και αυτό
ένα επικοινωνιακό κόλπο, με την λογική του να δείχνουμε πως αγωνιζόμαστε σκληρά
και παντού…
Όσο για το στόχο του
χρέους , φαίνεται πως μάλλον έχουμε χάσει πια τον μπουσούλα εδώ , αφού από την μια
θέλουμε την μείωση του , μείωση που θέλει μόνον του ΔΝΤ ( και αυτό πια είναι αμφίβολο
αν επιμένει) και από την άλλη κάνουμε συνεχείς επιθέσεις σε όλα τα επίπεδα στο
ΔΝΤ, ζητώντας ακόμα και να φύγει από την πλευρά των δανειστών…
Τρελά πράγματα.
Και κάτι τελευταίο.
Ξεχνάμε όλοι, ότι στο σημείο μηδεν, ξαναφτάσαμε , ως αποτέλεσμα της απαράδεκτης τακτικής της κυβέρνησης Σύριζα –ΑΝΕΛ το 2015.