Πρόκειται για μια από τις πιο παράξενες ιστορίες του 20ου αιώνα, που δεν αποτελεί αστικό μύθο αλλά γεγονός: Η ιστορία του SS Baychimo που έπλεε χωρίς πλήρωμα στους ωκεανούς επί 38 χρόνια!
Το SS Baychimo ήταν ένα πλοίο μεταφοράς φορτίου 1.322 τόνων. Κατασκευάστηκε στη Σουηδία το 1914 και ανήκε στην Hudson’s Bay Company, η οποία εμπορευόταν γούνες και δέρματα στις ακτές του βορειοδυτικού Καναδά. Είχε μήκος 70 μέτρα και ταχύτητα 10 κόμβων την ώρα. Είχε πραγματοποιήσει 9 επιτυχημένα ταξίδια κατά μήκος των βόρειων ακτών του Καναδά, φορτώνοντας δέρματα με προορισμό την Ευρώπη.
Την 1η Οκτωβρίου του 1931, όντας φορτωμένο με γούνες, το πλοίο παγιδεύτηκε στον πάγο. Το πλήρωμα το εγκατέλειψε και ταξίδεψε με τα πόδια στον πάγο μέχρι να βρει καταφύγιο. Ωστόσο, όταν οι ναύτες επιχείρησαν να επιστρέψουν στο πλοίο, το SS Baychimo είχε αποκολληθεί από τους πάγους!
Την πρώτη φορά όμως δεν έπλευσε μακριά, καθώς γρήγορα εγκλωβίστηκε ξανά στον πάγο. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία έστειλε αεροσκάφος να παραλάβει 22 άτομα από το πλήρωμα, ενώ 15 άτομα έμειναν πίσω για να προσέχουν το σκάφος. Όντες έτοιμοι να περάσουν ολόκληρο τον χειμώνα στην περιοχή οι ναυτικοί κατασκεύασαν ένα μικρό καταφύγιο κοντά στο πλοίο. Ωστόσο στις 24 Νοεμβρίου μια ισχυρή χιονοθύελλα έπληξε την περιοχή και, όταν ο καιρός βελτιώθηκε, στον ορίζοντα δεν υπήρχε κανένα ίχνος του πλοίου!
Ο πλοίαρχος υπέθεσε ότι το πλοίο πρέπει να αποκολήθηκε κατά τη διάρκεια της θύελλας και να βυθίστηκε. Λίγες μέρες αργότερα όμως ένας κυνηγός φώκιας τον ενημέρωσε ότι είχε δει το πλοίο σε απόσταση 72 χλμ από την τοποθεσία που βρισκόντουσαν. Για δεύτερη φορά κατάφεραν να εντοπίσουν το σκάφος αλλά αυτή τη φορά, πιστεύοντας ότι το Baychimo δεν θα άντεχε τη χειμερινή κακοκαιρία, αποφάσισαν να απομακρύνουν τα πιο πολύτιμα από τα δέρματα που μετέφερε ώστε να μεταφερθούν στην Ευρώπη δια αέρος.
Έτσι το πλοίο εγκαταλείφθηκε για πάντα.
Και όμως, το Baychimo δεν βυθίστηκε. Μάλιστα μέσα στις επόμενες δεκαετίες υπήρξαν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων που το είδαν. Υπήρξαν δε αρκετές φορές που ναυτικοί κατάφεραν να μπουν στο πλοίο, ωστόσο το εγκατέλειψαν ξανά είτε επειδή δεν υπήρχε ο απαραίτητος εξοπλισμός για να το ρυμουλκήσουν είτε λόγω του κακού καιρού.
Το πλοίο επί 38 χρόνια έπλεε μόνο του, ακυβέρνητο, σαν στοιχειωμένο όπου τον πήγαιναν τα ρεύματα στον βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό και τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό. Εθεάθη ακόμα και στην θάλασσα μποφόρ, στον Βόρειο Πόλο, το 1969.
Ήταν και η τελευταία φορά που το είδε ανθρώπινο μάτι. Έκτοτε δεν έδωσε άλλα «σημεία ζωής». Πιθανότατα, αποκαμωμένο από το πολύχρονο, μοναχικό του ταξίδι στις άγριες θάλασσες του βορρά, «κοιμάται» στον βυθό κάποιου παγωμένου ωκεανού…