Η συνέχεια υπήρξε άκρως απογοητευτική από τον υποτιθέμενο άνθρωπο των μεταρρυθμίσεων.
Ο Αλέξης Τσίπρας από το Σεπτέμβριο έως σήμερα θα έπρεπε να είχε ανατραπεί καμιά 20αρια φορές, ωστόσο δε συνέβη αυτό. Παίζει με το χρόνο ενώ ο βασικός του αντίπαλος είναι ο πρώτος που θέλει την παραμονή του Τσίπρα στην εξουσία.
Ο Τσίπρας πρέπει να περάσει όλα τα ανθρωποκτόνα μέτρα, να λουστεί όλο το μνημόνιο, να τα διαλύσει όλα, και ύστερα να έρθει ο Κυριάκος να μας σώσει.
Ξέρετε τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Πρώτον, πως ούτε αυτός διαθέτει εναλλακτικό μεταρρυθμιστικό ικανό σχέδιο απέναντι στη φορολαίλαπα, διαφορετικά θα μας είχε βομβαρδίσει με τις προτάσεις του ζητώντας επίμονα εκλογές.
Δεύτερον, ότι ο εναλλακτικός θεωρητικά πρωθυπουργός κινείται αυστηρά - αποκλειστικά με μοναδικό κριτήριο το πολιτικό του συμφέρον και ουδόλως αυτό μιας χώρας που καταστρέφεται.
Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν...
Βασικά δεν υπάρχει Νέα Δημοκρατία. Υπάρχει ένα ακαθόριστο θολό πράγμα το οποίο θα εξαφανιζόταν αν προέκυπτε ποτέ ένας άλλος σοβαρός φορέας και όχι αυτός που κυοφορείται με παλιά υλικά.
Απορώ πως δεν τα βλέπουν αυτά οι υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας, η πλειοψηφία των οποίων θίγεται, αν όχι εξοντώνεται, από την επερχόμενη φορολογική καταιγίδα.