Το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα ήταν ανέκαθεν το μήλον της έριδος σε αυτές τις συζητήσεις. Ηταν ένα από τα βασικά εμπόδια τέτοια εποχή πέρυσι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, ήταν και ένα από τα βασικά ζητήματα στην πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης που οδήγησαν σε εκείνες τις εκλογές. Οποια κι αν είναι τα σωστά και τα λάθη που έχει αυτό το συνταξιοδοτικό σύστημα (και, για να είμαστε δίκαιοι, είναι υπερβολικά γενναιόδωρο με μεγάλο κόστος στα κρατικά ταμεία) ήταν πάντα το κύριο μήλον της έριδος.
Και είμαστε εδώ τώρα, τον Ιανουάριο του 2016, να το συζητάμε ξανά, όπως κάναμε το φθινόπωρο του 2014. Κάτι που δείχνει ότι η συμφωνία του καλοκαιριού του 2015 απλά δεν ήταν το τέλος του έπους του ελληνικού χρέους. Η ελληνική χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ θα ήταν η καλύτερη λύση. Και το γεγονός ότι αυτό δεν έγινε είναι ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά τώρα. Και έτσι, παρατείνεται ο ελληνικός οικονομικός πόνος, καθώς συνεχώς αναγκάζονται να υποτάσσονται στις απαιτήσεις της Τρόικας για τις δαπάνες.
Στην οικονομική πολιτική, όπως και στην οδοντιατρική, είναι συχνά καλύτερο το σοκ του δυνατού πόνου τώρα, για να το ξεπεράσεις, παρά να προσπαθήσεις να παρατείνεις τα πράγματα.Με το δεύτερο τρόπο, ο πόνος στο τέλος επιστρέφει ούτως ή άλλως και συνήθως χειρότερος."