Του Κώστα Βενιζέλου
Το σκηνικό το οποίο έχει στηθεί στην κυπριακή ΑΟΖ...
, ακόμη και να αποχωρήσει το «Μπαρμπαρός», δημιουργεί ήδη μια ντε φάκτο παραβίαση. Ακόμη και να αποχωρήσει το τουρκικό σκάφος, έρευνες έχουν γίνει και ολοκληρώθηκε το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας πριν προχωρήσουν στα «βαθιά».
Το μήνυμα το έχει στείλει η Τουρκία και είναι σαφέστατο: Είτε θα υπάρξει συνδιαχείριση του φυσικού αερίου είτε θα μείνει εγκλωβισμένο στο βυθό. Το ζητούμενο είναι να ανατραπούν οι τουρκικές επιδιώξεις και να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις, που θα καθιστούν τους στόχους της Άγκυρας ανέφικτους.
Προϋποθέσεις υπάρχουν, φτάνει η τακτική που θα ακολουθηθεί να μην χαρακτηρίζεται από φοβικά σύνδρομα. Υπάρχει σχηματοποιημένο ένα στρατηγικό παζλ στην περιοχή, το οποίο χρειάζεται συμπλήρωμα με μικρές πλην αποφασιστικές κινήσεις.
Εάν το συμφέρον του Ισραήλ, της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Ιορδανίας είναι να αξιοποιηθεί το φυσικό αέριο της περιοχής, τότε η οδός είναι γνωστή και δεν είναι η πεπατημένη. Διασφαλίζεται και ενισχύεται το δικαίωμα της αξιοποίησης του φυσικού αερίου με στρατηγικές συμμαχίες, που μπορούν να επεκταθούν και πέραν της περιοχής.
Η Τουρκία δεν είναι αήττητη. Αυτό το γνωρίζουν όλοι- ακόμη και στην Άγκυρα- πλην από τη Λευκωσία και την Αθήνα. Κυρίως από την Αθήνα που σέρνεται από τα σύνδρομα καθωσπρεπισμού, τα οποία επί της ουσίας κυριαρχούνται από ένα φόβο για τη διαχείριση των εξελίξεων. Δεν εξηγείται διαφορετικά η σύγκληση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας, Ελλάδος και Τουρκίας, στις 5-6 Δεκεμβρίου. Δεν εξηγείται διαφορετικά η κίνηση αυτή, η οποία εν πολλοίς ξεπλένει την Τουρκία από τις προκλήσεις της.
Το τι θα διαδραματισθεί τις επόμενες ημέρες στη Λευκωσία, με τριμερής και διμερής επαφές και συζητήσεις, δείχνουν πως δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζεται το Κυπριακό μέσα στα στενά όρια ενός διακοινοτικού διαλόγου και μακριά από τη στρατηγική διάσταση των νέων γεωπολιτικών δεδομένων. Το τι έχει διαδραματισθεί πρόσφατα στη Ρώμη, στο περιθώριο της συνόδου της ιταλικής προεδρίας της Ε.Ε. για την ενέργεια, είναι σημαντικό να αξιολογηθεί και σε σχέση με τις εξελίξεις στην κυπριακή ΑΟΖ.
Το τρένο της ενέργειας προχωρά, χώρες της περιοχής αλλά και ευρύτερα θεωρούν πως δεν μπορεί να υπάρξει καθυστέρηση. Είμαστε στο σταθμό, δεν υπάρχει λόγος να χάσουμε το τρένο. Η Τουρκία μια ισχυρή στρατιωτικά και πολιτικά δύναμη εκδηλώνει την επιθετικότητα της, μόνο έναντι της Κύπρου και της Ελλάδος. Γιατί άραγε;