Σημειώνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Όλα είναι
θέμα ορισμού. Βάζοντας θετικό πρόσημο σε ένα αρνητικό για την οικονομία σου και
τη ζωή σου αποτέλεσμα, απλώς χρησιμοποιείς την «φαντασία» των μαθηματικών για
να κατασκευάζεις θετική προς εσένα κοινή γνώμη. Να, υπάρχει φως στην άκρη του
τούνελ! Αυτή είναι η διαλογική πρακτική
τα έξι τελευταία χρόνια, κόντρα στην ζώσα πραγματικότητα. Έτσι, ωστόσο, επικοινωνεί ο τραπεζίτης και δεν γίνεται
αλλιώς! Κατασκευάζει διαρκώς μια θετική πραγματικότητα με θετική εκτίμηση που
έχει την μορφή του προσηµασµένου µέτρου και σε απειλεί πως θα την χάσεις αν
εκλέξεις κυβερνήτες που θα πολιτευτούν διαφορετικά από την δική του πολιτική
βούληση – η οποία ασφαλώς είναι η μοναδική ρεαλιστική βούληση!
Στο βαθμό
που οι κυβερνήτες αντιμετωπίσουν θετικά τον τραπεζίτη και αυτός από την μεριά
του θα τους αντιμετωπίσει θετικά. Έτσι οι πρώτοι θα υιοθετήσουν από τον δεύτερο
το θετικό πρόσημο για να το τοποθετήσουν στο αρνητικό κοινωνικό και οικονομικό
αποτέλεσμα, που......
αφορά προφανώς απολογισμούς στους προϋπολογισμούς. Και ασφαλώς
δεν αναφερόμαστε στον οποιοδήποτε τραπεζίτη, αλλά στον πτωχεύσαντα σε
αλληλοδιαδοχικά στάδια τραπεζίτη, ο οποίος κηρύσσει έναν ανορθολογικό με όρους
εθνικής οικονομίας θετικισμό, διασωζόμενος διαρκώς από τον πλούτο του ελληνικού
λαού με την μορφή του χρέους. Ο τραπεζίτης έτσι έχει κάθε λόγο να κάνει
πολιτική και ο κυβερνήτης να ενισχύει την πολιτική του επικοινωνία, κερδίζοντας
νομιμοποίηση.
Η άσκηση της
ερμηνευτικής βίας σε μια συρρικνωμένη οικονομία είναι εκείνη που της προσδίδει
θετικό πρόσημο. Χωρίς θετικό πρόσημο δεν δείχνεις θετική βούληση και χωρίς
αυτήν δεν προσφέρεις πολιτική νομιμοποίηση στους κυβερνώντες.
Ο θετικός
άνθρωπος της χρηματαγοράς θα βάλει θετικό πρόσημο ακόμη και στο πλέον αρνητικό
αποτέλεσμα για να συνεχίσει να υπάρχει εμπιστοσύνη (σε αυτόν) και πολιτική
νομιμοποίηση στην κυβέρνηση που διάκειται θετικά προς αυτόν. Υπάρχει αρνητικός
άνθρωπος στη χρηματαγορά; Δεν είμαστε καλά! Μα, αυτό είναι το βασικό προϊόν της
χρηματαγοράς: το αισιόδοξο μήνυμα, που κτίζεται από θετικούς ανθρώπους με
θετικούς αριθμούς. Όσοι μιλούν με «αρνητικά πρόσημα» είναι αρνητικοί άνθρωποι,
δηλαδή μίζεροι, μοχθηροί, αντικοσμοπολίτες, συμπλεγματικοί, αποτυχημένοι και ασφαλώς
εχθροί της ανάπτυξης και του ελληνικού έθνους!
Πρέπει να το
καταλάβεις αναγνώστη μου: Είσαι winner, μιλάς με θετικά πρόσημα. Είσαι loser, επικοινωνείς με αρνητικά. Υπάρχουν
στη κοινωνία άλλοι εκτός από winners και losers; Ξέρεις εσύ άλλους; Αν ξέρεις, προφανώς δεν ανήκεις
στον κόσμο του τραπεζίτη και ούτε στο αναφερόμενο κοινό της αριστερής μας
κυβέρνησης, η οποία βρήκε επιτέλους το θεμέλιο του σημερινού αφηγήματός της στο
θετικό πρόσωπο και πρόσημο του τραπεζίτη. Άρα, διά της υιοθέτησης του «θετικού
λόγου» του τραπεζίτη, ο Αλέξης Τσίπρας ανοίγει τον δρόμο στον Κυριάκο
Μητσοτάκη! Φυσιολογικά! Στο κάτω-κάτω αυτός είναι που υποστήριξε εμπράκτως πως
όσο αφαιρούμε, προσθέτουμε, ενώ όσο προσθέτουμε, αφαιρούμε. Έτσι το θετικό
πρόσημο προκύπτει δια της αφαιρέσεως, καθώς δεν θα είχε νόημα δια της
προσθέσεως. Η αφαίρεση προσδίδει νόημα στο θετικό πρόσημο και όχι ασφαλώς η
πρόσθεση.
Αντί λοιπόν
να μιλήσουμε για την πολιτική πράξη της αφαιρέσεως, για την διαδικασία δηλαδή
της εσωτερικής υποτίμησης και απαξίωσης, μιλούμε για έκτη συνεχή χρονιά για το
θετικό πρόσημο που εκτιμούμε πως θα έχουν αυτές συνολικά για την ελληνική
εθνική οικονομία. Έτσι βάζουμε θετικό πρόσημο στην πρόκληση (side-effect) του λεγόμενου «Κοινωνικού
Ζητήματος», στο αρνητικό κοινωνικό και οικονομικό αποτέλεσμα δηλαδή της
διαδικασίας προσαρμογής της Ελλάδας δια των Μνημονίων και των αναδιαρθρώσεων
στον χρηματοπιστωτικό κλάδο και το χρέος. Και αυτό το αφήγημα ….είναι πλέον
γλώσσα της κυβερνώσας αριστεράς!
Πρόκειται για
την «αριστερά του θετικού πρόσημου»! Και αυτό πράγματι αποτελεί μία παγκοσμίου
επιπέδου καινοτομία, η οποία προδίδει έναν απολύτως ασυνάρτητο χαρακτήρα που διακρίνει
τους κυβερνώντες στην Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι βάλθηκαν να υιοθετήσουν το
αφηγηματικό ιδίωμα του Κυριάκου Μητσοτάκη πριν προλάβει καλά-καλά να το αρθρώσει
ο ίδιος! Το θετικό πρόσημο για το οποίο μιλούν σήμερα, ήταν αυτό που με
ριζοσπαστικό ταμπεραμέντο κατήγγειλαν χθες ως αρνητική πολιτική συμπεριφορά. Και
γιατί το κάνουν αυτή την ώρα; Επειδή για άλλη μια φορά δεν βγαίνουν τα νούμερα,
καθώς οι δανειστές απαιτούν τα προσυμφωνημένα ποσά στην ώρα τους, ενώ η
εκπλήρωση των δικών τους υποχρεώσεων δεν επαφίεται απλώς στον ρυθμό και την
τακτική των αξιολογήσεων της οικονομίας, αλλά κυρίως της διαρκούς αξιολόγησης της
κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος στην άντληση πολιτικής νομιμοποίησης. Αυτό
προκαλεί ιδιαίτερο άγχος στους κυβερνώντες και σύγχυση την οποία επιχειρούν να
διασκεδάσουν με την φιλολογία του «θετικού πρόσημου», την οποία αναπτύσσει ο τραπεζίτης
ο οποίος έχει χάσει μετά την τελευταία περιπέτεια αναδιάρθρωσης των τραπεζών,
κάθε κύρος.
Την επόμενη
φορά, λοιπόν, που οι κυβερνώντες αριστεροί αποφασίσουν να «πιαστούν» από ένα
στοιχείο του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος, ας φροντίσουν τουλάχιστον η πηγή να
διαθέτει και δέκα δράμια κύρος. Έχει σοβαρό πρόβλημα γλώσσας πλέον η κυβέρνηση
του Αλέξη Τσίπρα και αυτό είναι σημάδι παραζάλης. Εδώ τώρα ό, τι πρόσημο και να
βάλεις μάλλον δεν έχει σημασία!