Με δεδομένο ότι η Γερμανία έχει μια τρομερά μεγάλη βιομηχανία, φυσικό επακόλουθο είναι να έχει και τρομερά μεγάλες ανάγκες σε ενεργειακά αποθέματα.Πως λοιπόν καταφέρνει να καλύψει αυτές τις ανάγκες η Γερμανία. Η αλήθεια είναι ότι η κατά τα άλλα, λεγόμενη υπερδύναμη της Ευρώπης είναι απόλυτα εξαρτημένη από την Ρωσία....
, καθώς την ενεργειακή της επάρκεια την καλύπτει από 2 αγωγούς που προέρχονται από την Ρωσία, ο ένας με ενδιάμεσο σταθμό την Ουκρανία και ο άλλος την Βαλτική θάλασσα.
Το Βερολίνο φοβάται το χειρότερο σενάριο που μπορεί να συμβεί και στο οποίο ο Πούτιν «κατεβάζει τους διακόπτες» και διακόπτει την τροφοδοσία στους Γερμανούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανατολική Ευρώπη που κατά το παρελθόν, όταν οι Ρώσοι «κατέβασαν τους διακόπτες», δεν είχε θέρμανση για περίπου 2 εβδομάδες. Αυτό όπως θυμάστε έγινε γιατί οι Ουκρανοί χρωστούσαν στην Gazprom, και μέχρι να έρθουν σε συμβιβασμό με τους Ρώσους, διακόπηκε η παροχή φυσικού αερίου επ’ αόριστον.
Το σενάριο αυτό άρχισε να απασχολεί τους Γερμανούς, ακόμα πιο πολύ μετά την Ουκρανική κρίση, στην οποία είχαν παρασκηνιακό ρόλο. Αυτό τους έβαλε σε σκέψη και εν μια νυκτί αποφάσισαν να στραφούν σε άλλους παρόχους προκειμένου να ανεξαρτητοποιηθούν από την Μόσχα.
Έτσι λοιπόν στράφηκαν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας.
Το μεγαλεπίβολο αυτό σχέδιο των Γερμανών θα τους κοστίσει περί το 1 τρις ευρώ, ποσό το οποίο θα δοθεί τμηματικά μέχρι το 2025, προκειμένου να εξασφαλίσει από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας το 50% της κατανάλωσης που θα χρειαστεί.
Αυτό το εγχείρημα όμως φαίνεται να εγκαταλείφτηκε. Από την μία η αύξηση του ρεύματος που έχει φτάσει μέχρι και 60%, και από την άλλη οι βιομηχανίες που μη μπορώντας να αντεπεξέλθουν οικονομικά λόγω της αύξησης αυτής φεύγουν από την χώρα η μια μετά την άλλη, οδήγησαν τους Γερμανούς σε πιο εφευρετικά σχέδια. Προκειμένου λοιπόν να αποφύγουν αυτό το ντόμινο αποχωρήσεων των βιομηχανιών, αποφάσισα να εφαρμόσουν μια ρύθμιση κατά την οποία οι επιχειρήσεις εξαιρούνται της πληρωμής της αύξησης του κόστους, παραβαίνοντας τις οδηγίες τις Ε.Ε.
Κατά την Ε.Ε. η κυβερνητικές επιδοτήσεις είναι ενάντια στους κανόνες του «υγιούς» ανταγωνισμού.
Παράλληλα όμως διενεργούσαν εργασίες για τον σχηματισμό μίας ενεργειακής συμμαχικού με Κατάρ και Σαουδική Αραβία που θα λειτουργούσε ως «εφεδρική μονάδα» για την παροχή αερίου.
Το σχέδιο αυτό όμως ναυάγησε καθώς, περιελάμβανε ένα αγωγό που θα ξεκινούσε από την Αραβική χερσόνησο και μέσα από Ιορδανία, Τουρκία και Ελλάδα θα έφτανε στην κεντρική Ευρώπη. Ο αγωγός αυτός θα ενώνονταν με έναν άλλο αγωγό που θα είχε σημείο εκκίνησης το Αζερμπαϊτζάν και έφτανε στην Τουρκία μέσω της Γεωργίας.
Αλλά ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, είχε άλλη γνώμη, αφού δεν δέχθηκε να περάσει ο αγωγός αυτός από τα συριακά εδάφη, και τα αποτελέσματα της; άρνησής του τα βλέπουμε μέχρι και σήμερα.
Κεντρικό ρόλο πλέον για τους Γερμανούς και την ενεργειακή κάλυψη των αναγκών τους, έχει η Ελλάδα. Τα κοιτάσματα της χώρας μας μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της Γερμανίας, αλλά το κόστος θα είναι τεράστιο για την Ελλάδα.