Του Παναγιώτη Αποστόλου
Με την άγρια ματιά και τη σκληρή σκέψη του αριστερού
Παρ΄ ότι η διαπραγμάτευση τέλειωσε με τρόπο εκκωφαντικό, εν τούτοις η ρήξη επήλθε. ‘Όλα έγιναν εσκεμμένα και χωρίς προσχήματα. Είδατε τους πρωταγωνιστές, ακούσατε τις δικαιολογίες τους και τις ανοησίες τους, γίνατε μάρτυρες της αμετροέπειάς τους και της αλαζονείας τους..., γευθήκατε ήδη τα αποτελέσματα των πρώτων δόλιων ενεργειών τους. Κατανοήσατε, φαντάζομαι, ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού με δεμένα τα μάτια και με τον κ. Τσίπρα και την ομάδα του πίσω μας έτοιμους να μας κλωτσήσουν στο βάραθρο. Αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αντιδράσετε, μας περιμένει η άβυσσος και η κόλαση!!
Πολλοί μπορούν ακόμη και να δελεάζονται από την περιέργεια ή από την γοητεία του άγνωστου, της αβύσσου, της κόλασης και των σειρήνων της. όμως, οι περισσότεροι, οι νοήμονες, οι σώφρονες πρέπει να βρούμε τη δύναμη να ξεφύγουμε από τη γοητεία των σειρήνων της κόλασης. Πρέπει να βρούμε τη δύναμη να αντιδράσουμε στα δόλια σχέδια μιας παρανοϊκής κλίκας και στα παραληρήματά της! Πρέπει να αντιδράσουμε σ΄ αυτούς που εζήλωσαν τη δόξα του Ζαχαριάδη, του παραληρούντος Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, που έριξε την Ελλάδα στην άβυσσο του εμφυλίου πολέμου και στέρησε από την ελληνική αριστερά το δικαίωμα να υπάρχει δημοκρατικά επί πολλές δεκαετίες, που έφερε το λαό μας και τη χώρα μας πίσω επί τριάντα χρόνια, που δίχασε το λαό μας και άφησε πίσω θύματα και ποτάμια δακρύων και αίματος! Πρέπει να αντιδράσουμε στον διχαστικό λόγο τους και να μην πέσουμε στην παγίδα τους. Πρέπει να αντιδράσουμε στα ψυχοπαθολογικά παραληρήματά τους, στις ανοησίες τους!!
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την «αξιοπρέπεια» του λαού μας, επιτρέψτε μου να σας πω ότι η αξιοπρέπεια ενός λαού δεν εξαρτάται από κηρύγματα παραληρηματικής ιδεολογικής παραφροσύνης περί «εθνικής περηφάνιας». Αξιοπρέπεια έχει ο λαός που ζει ειρηνικά, ελεύθερα, ο λαός που ευδαιμονεί συνεργαζόμενος, ο λαός που τιμά τους άλλους και τιμάται από τους άλλους, ο λαός που παραδειγματίζεται από τα λάθη του και δεν τα αποδίδει στους άλλους, ο λαός που μάχεται για την αλήθεια, την πρόοδό του και την ευημερία του, ο λαός που αναζητεί και ορίζει ηγέτες του και εκπροσώπους του πολίτες έντιμους, ευπρεπείς, ικανούς δημιουργικούς, που θα αποτελούν πρόταγμα για όλους τους πολίτες. Για του λόγου το αληθές θυμηθείτε τον Στάλιν, τον Εμβέρ Χότζα, και άλλους επιφανείς ερυθρούς ή φαιούς δικτάτορες, που προέτρεπαν τους λαούς τους να έχουν αξιοπρέπεια και «ας τρώνε καθημερινώς χόρτα». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι χόρτα έτρωγαν μόνον οι λαοί τους (αν βέβαια εύρισκαν χόρτα στις αγορές τους) και όχι οι ίδιοι, οι οποίοι μαζί με τις κουστωδίες τους περνούσαν βασιλικά. Μη σας γοητεύουν, λοιπόν, αυτά τα χιλιοειπωμένα κηρύγματα περί «αξιοπρέπειας» και «εθνικής περηφάνιας» γιατί πίσω τους κρύβουν ολοκληρωτισμό, δυστυχία και καταστροφή.
Άλλωστε, ακούμε συχνά τον πρωθυπουργό να λέει πως, οι χώρες δεν πτωχεύουν και δεν χρεοκοπούν αλλά πτωχεύουν οι Τράπεζες. Και σκέφθηκα πόσο δόλιος μπορεί να είναι ένας πολίτης – και μάλιστα ο πρώτος πολίτης της χώρας – που λέει τέτοια πράγματα. Ναι, «δόλιος» γιατί περί αυτού δεν έχω πια καμιά αμφιβολία, γιατί είμαι βέβαιος ότι ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι αυτά δεν είναι αληθή και γιατί οι χώρες πτωχεύουν και οι λαοί πτωχεύουν, όταν πτωχεύουν οι τράπεζές τους.Σκοπός του, όμως, είναι η καταστροφή όλων, η χρεοκοπία και η πτώχευση της χώρας, η χρεοκοπία και η πτώχευση των τραπεζών και των επιχειρήσεων, η καταστροφή όλων των κοινωνικών τάξεων και όλων των δομών της χώρας, γιατί μόνον έτσι, μέσα από την καταστροφή και την φτώχεια θα μπορεί να επιβάλλει το ανελεύθερο, ολοκληρωτικό καθεστώς, που μετά μανίας οραματίζεται.
Αυτή και μόνη είναι η αλήθεια και όσοι δεν την πιστεύουν, θα την ζήσουν σύντομα στο πετσί τους, όταν θα αναπολούν τον χαμένο παράδεισο ελευθερίας και δημοκρατίας, θα τολμούσα να πω και ευδαιμονίας, που με κόπο, αλήθειες και ψέματα δημιουργήσαμε τα τελευταία χρόνια!!
Από το 1950 μέχρι σήμερα, δηλαδή επί 65 χρόνια, η χώρα μας είχε μια θαυμαστή πορεία. Ασφαλώς θα μπορούσαν να έχουν γίνει περισσότερα, αν δεν υπήρχαν η ανοησία, ο άκρατος λαϊκισμός, ο ασυγκράτητος βερμπαλισμός, η παπαρολογία, η ανόητη μεσογειακή μαγκιά, η ιδιοτέλεια, η ανευθυνότητα και η αλαζονεία της εξουσίας και του νεοπλουτισμού, αν είχαν επικρατήσει στην τάξη και στον λαό η σύνεση, η σωφροσύνη και το κοινό συμφέρον και αν υπήρχε όραμα για το σήμερα και για το αύριο αυτής της χώρας.
Ωστόσο, μπροστά μας είναι πλέον ένα μεγάλο δίλλημα. Από τη μια οι μεγαλόστομες προσχηματικές, όπως αποδείχθηκε, διακηρύξεις της ηγετικής κλίκας του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων τους ΑΝΕΛΙΣΤΩΝ περί δήθεν αξιοπρέπειας και εθνικής υπερηφάνειας και πίσω από τις διακηρύξεις αυτές ο γκρεμός, το βάραθρο, η άβυσσος, η κόλαση. Από την άλλη η διασφάλιση ενός αδιατάρακτου μέλλοντος προσδεδεμένου σε χώρες και αξίες, που εξασφαλίζουν την ευδαιμονία όλων των ευρωπαϊκών λαών με αλληλεγγύη, δημοκρατικότητα, ελευθερία και ειρήνη….
Γι΄ αυτό θα πρέπει να γνωρίζουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ πως, κάποτε οι ίδιοι θα ζητούν επί πίνακι τα κεφάλια της σημερινής ηγετικής κλίκας του ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι ίδιοι θα είναι τα πρώτα θύματα της αλαζονείας τους και της αυταρχικής διάθεσής τους, γιατί οι ίδιοι θα βιώσουν την καταστροφή της χώρας. και δεν πρέπει να χειροκροτούν τους επίδοξους σταλινίσκους, γιατί αργότερα οι ίδιοι θα ζητούν την «αποσταλινοποίηση» του κόμματος και της χώρας….Να γνωρίζουν πως, αν πριν από μερικούς μήνες τους έλεγες όπως και στα στελέχη ή στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι Αμερικάνοι θα στηρίζουν μια αριστερή κυβέρνηση, θα είχε γίνει σεισμός και θα είχαν σηκωθεί οι πλάκες του πεζοδρομίου. Τώρα όλοι, δυστυχώς, σιωπούν αιδημόνως και με επαίσχυντη σιωπή αποδέχονται την πολιτική στήριξη των Αμερικανών χωρίς κανείς να νοιάζεται να μάθει τον λόγο, για τον οποίο παρέχεται αφειδώς μια τέτοια υποστήριξη. Όταν, όμως, νοιαστούν και το κατανοήσουν, θα είναι πολύ αργά για να διορθωθούν τα πράγματα, τότε η χώρα θα έχει χωθεί στην δίνη ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος…