Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Αισθάνομαι
τύψεις που δεν κατάφερα να γράψω έστω δύο λέξεις για την Εθνική Επέτειο. Το ΌΧΙ
του 1940!
Εξηγούμαι
και ..... εξομολογούμαι:
Τις
τελευταίες δεκαετίες ζω μέσα σε περιβάλλον αμφισβητήσεων αρχών, ηθών, εθίμων,
ιστορικότητας, πολιτισμικότητας. Ανακύπτουν ερωτήματα όπως:
-Ποιός είπε το ΟΧΙ; Ο Ι. Μεταξάς ή ο λαός;
Προσωπικά
έχω μπερδευτεί επειδή άλλα έμαθα στο σχολείο, άλλα διάβασα στα ιστορικά βιβλία
και μαρτυρίες, άλλα συζήτησα με τους γονείς μου, τους συγγενείς, όσους ζήσανε
τα γεγονότα, από πρώτο χέρι, και άλλα (εντελώς διαφορετικά) ακούω τώρα.
Κάθε
χρόνο στα διαβόητα τηλε-πάνελς (Για ΤΗΛΕΠΑΝΕΡΙΑ
με κάθε καρυδιάς καρύδια πρόκειται) και όχι μόνον, οι σύντροφοι αλλοιώς (μου)
τα μηνάνε και τα λαλούνε με τις κομματικές τους ντουντούκες και τους
αβανταδόρους των ΜΜΕξαπάτησης.
"Όχι, το ΟΧΙ δεν το είπε ένας δικτάτορας,
ο Μεταξάς, αλλά ό λαός".
Εδώ
άρχισαν για μένα (Υποθέτω και για πολλούς άλλους) τα δύσκολα.
Γιατί
τάχα να καταβάλλεται μια τόσο απέλπιδα ......
προσπάθεια διαστρέβλωσης, εμετικής, ανέντιμης
παραποίησης;
Γιατί
ο κομματισμός, οι ιδεοληψίες, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, τα εμφυλιοπολεμικά
μίση και πάθη να τυφλώνουν και να οδηγούν σε αυτοεξευτελισμό, μετά απο τόσες
δεκαετίες; Νισάφι πια!......
Τόσο
πολύ πειράζει πια που ο λαός νυχτιάτικα κοιμόταν;
Ότι
ξύπνησαν τον τότε Πρωθυπουργό Ι. Μεταξά και εκείνος τους απάντησε με το
εθνοπρεπέστατο, υπερήφανο, υπέρλαμπρο ΌΧΙ;
Θέτουν
οι ανιστόρητοι ΚΟΜΜΑΤΟΠΛΗΓΙΚΟΙ και
ένα δεύτερο ζήτημα:
Ποιός
ακολούθησε ποιόν; Εκείνος τον λαό ή ο λαός εκείνον;
Με
άλλα λόγια ποιός ήταν ο μπροστάρης και ποιός ακολουθούσε;
Μπροστάρης
- φύσει, θέσει, και εγρηγόρσει -ήταν ο Ι. Μ. Ο Ελληνικός λαός, όταν ξύπνησε - προς τιμή του - τον ακολούθησε.
Αυτή
είναι η ιστορική αλήθεια και όσο και να χτυπιούνται οι κατ'επάγγελμα
"δημοκράτες", οι λαϊκιστές και οι ΚΟΜΜΑΤΟΣΙΤΙΖΟΜΕΝΟΙ δεν αλλάζει.
Θα
μου παρατηρήσετε: "ξέχασες τον Γκαιμπελς". Όχι.
Και
ειλικρινά - ακόμη και εγώ - έχω επηρεαστεί μετά από την πολύχρονη πλύση
εγκεφάλου που (μου) γίνεται.
Φέτος
λοιπόν αποφάσισα να πάρω σβάρνα τα κομματικά "δημοκρατικά" στέκια και
να πληροφορηθώ, από πρώτο χέρι, την αλήθεια.
Να
τους ρωτήσω:
-
"Γιατί δεν μπορεί να είναι πατριώτης ένας Δεξιός,
Αριστερός, Ακροδεξιός, Ακροαριστερός ή δικτάτορας
ερυθρός ή μελαχρινός;
Ο
Στάλιν, ο Τσαουσέσκου, ο Κάστρο, οι Λατινοαμερικανοί δικτάτορες, ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι δεν ήταν πατριώτες";
- "Πως
εξηγούν το σπάνιο, ξεχωριστό γεγονός το οποίο συνέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου
οι σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες όταν απεβίωσε ο Ι.Μ.
Οι
δημοκράτες, αντιφασίστες, αντιχιτλερικοί Βρετανοί θέλησαν να τιμήσουν ένα μεγάλο Έλληνα
Πατριώτη. Μήπως επειδή ήταν ......
φασίστας και γερμανόφιλος;
Φευ,
μια ίωση με κράτησε σπίτι. Έτσι έμεινα με τις αμφιβολίες.
ΥΓ Ποιός λοιπόν είπε το ΟΧΙ και ποιός
ακολούθησε ποιόν;
Για να πάρουμε υπεύθυνη απάντηση θα πρέπει να απευθυνθούμε στους ξένους
και ιδίως στους Βρετανούς.