Επισημαίνει
ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Είπα να
γράψω δυο κουβέντες μετά τον σάλο που προκάλεσε η άποψη του Νίκου Φίλη περί
γενοκτονίας των Ποντίων, αλλά η γυναίκα μου με «εμπόδισε»: «άστα καλύτερα, μην μπλέκεις,
οι κότες είναι μικροί κανίβαλοι και δεν καταλαβαίνουν»!
Έλα, όμως, που
μπερδεμένη μεταξύ του Γερμανού πάστορα Martin Niemöller και του Bertolt Brecht ξεπρόβαλε
η κυρία Μαρία Ρεπούση για να με συνετίσει/επιπλήξει - σε προφανή διαφωνία με
την γυναίκα μου! «Εσύ είσαι η κότα», ήταν σαν να μου είπε, επικαλούμενη τους στοίχους
του Γερμανού πάστορα που έχουν ιστορικώς λανθασμένα, αλλά πολιτικώς σωστά ως
πηγή τον Brecht: «Όταν ήρθαν να πάρουν
τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα / Δεν ήμουν τσιγγάνος. / Όταν ήρθαν να πάρουν
τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. / Δεν ήμουν κομμουνιστής. / Όταν ήρθαν να
πάρουν τους Εβραίους δεν .....
αντέδρασα. / Δεν ήμουν Εβραίος. / Όταν ήρθαν να πάρουν
εμένα, / Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…»
Ταράχτηκα
και στην προσπάθειά μου να βγω σχετικά αλώβητος από τα πίτουρα της σύγχρονης
ελληνικής πραγματικότητας, συμβουλεύτηκα τους «ειδικούς» στο ζήτημα Hannah Arendt, Raymond Aron, Tony Judt, Timothy Snyder, που βρίσκονται πάντα δίπλα στους πολλούς
δικούς μου της πολιτικής θεωρίας και μεθοδολογίας.
Αυτοί μου
είπαν να σου πω πως η εθνοκάθαρση είναι έννοια
που διαπραγματεύεται η ιστορία, ενώ η γενοκτονία είναι καθαρά πολιτική έννοια… και
δυστυχώς για τον ίδιο, ο κύριος Φίλης είναι πολιτικός! Η θέσπιση γενοκτονίας
είναι πολιτική στάση/πολιτική πράξη με νομικά και διοικητικά αποτελέσματα, ενώ η
συζήτηση περί εθνοκάθαρσης είναι μια υπόθεση γνωστικού και ηθικού χαρακτήρα. ‘Έτσι,
η άρνηση γενοκτονίας είναι επίσης μια κεφαλαιώδης πολιτική στάση, ενώ η άρνηση
του φαινόμενου της εθνοκάθαρσης σε μια συγκεκριμένη περίπτωση είναι γνώμη που
θα μπορούσε να είναι ή να μην είναι προϊόν πολιτικής σκοπιμότητας. Θα μπορούσε
να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη πεποίθηση, χωρίς πολιτικού χαρακτήρα προκατάληψη.
Όταν, λοιπόν,
δεχόμαστε/θεσπίζουμε ή αρνούμαστε γενοκτονία κάνουμε πολιτική και όχι επιστήμη.
Ή, όπως είναι η λυπηρή πραγματικότητα, χρησιμοποιούμε επιτηδείως έννοιες της επιστήμης
για να κάνουμε πολιτική, ασελγώντας την ίδια στιγμή πάνω στο κορμί της ίδιας της
επιστήμης, το αφήγημα της οποίας επικαλούμαστε.
Προφανώς,
καλώς ξεσηκώθηκαν οι Πόντιοι μετά τις δηλώσεις Φίλη! Κακώς, ωστόσο, ζητείται
από κάποιους η παραίτησή του από το υπουργικό αξίωμα. Καλώς μίλησε, αν έτσι έκρινε,
υπηρετώντας κάποια πολιτική σκοπιμότητα. Κακώς μίλησε, όπως μίλησε για το
ζήτημα δημοσίως, αν δεν είχε κάποια πολιτική πρωτοβουλία στο μυαλό του, έστω
και για την δημιουργία εντύπωσης προς πολιτική (εσωτερική ή εξωτερική) εκμετάλλευση.
Σε αντίθετη περίπτωση πρόκειται για κοινώς λεγόμενη μαλακία!
Από εκεί και
πέρα … τρικυμία εν
κρανίω! Δυστυχώς η κ. Μαρία Ρεπούση δεν καταλαβαίνει από πολιτική και την
επιστήμη των θεσμών και του δικαίου και έτσι αναρωτιέται θορυβημένη: «Τι
δουλειά έχουν τα κοινοβούλια να αποφαίνονται για το παρελθόν; Αυτό είναι ένα
πολύ επικίνδυνο μονοπάτι»! Μα δεν αποφαίνονται για το παρελθόν, για το παρόν
και το μέλλον θεσμοθετούν πολιτικοποιώντας την ιστορία, όπως και άλλες επιστήμες.
Αυτή είναι η δουλειά τους, πώς να το κάνουμε!
«Αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι
[συνεχίζει η κυρία Ρεπούση] - διότι τα
εθνικά κοινοβούλια -δεν μιλάω για τα διεθνή φόρα, ούτε για τον ΟΗΕ- δεν έχουν
δουλειά να αποφαίνονται για το ιστορικό παρελθόν. Υπάρχει η ιστορική επιστήμη η
οποία ερευνά, συμπληρώνεται, αλλάζει μέσα στα χρόνια και έχει να κάνει με τη
διατήρηση του ιστορικού παρελθόντος, δηλαδή με το να το καθιστά κάθε φορά
ζωντανό». Σύγχυση, πολιτικώς άκρως προβληματική! Δηλαδή ο ΟΗΕ μπορεί να κάνει
ιστορία, ενώ η Βουλή δεν επιτρέπεται, καθώς έτσι ακολουθεί πολύ επικίνδυνο
μονοπάτι; Αυτό είναι πολιτική άποψη και όχι ασφαλώς επιστημονική!
Η κάθε βουλή
ανακατεύεται αντικειμενικώς με την ιστορία και το παρελθόν για να παράγει
πολιτική, όπως και η ιστορία μέσω των φορέων της ανακατεύεται στο παρόν για να
κάνει επίσης πολιτική! Έτσι παίζεται το παιχνίδι και τα υπόλοιπα είναι για
μικρά παιδιά και ανώριμους μεγάλους. Όταν το εθνικώς ορθό συγχέεται με το πολιτικώς
ορθό, έχει δίκιο η γυναίκα μου! Το πρόβλημα με τον κύριο Φίλη δεν είναι πως ξέφυγε
από το εθνικώς ορθό – όπως νομίζει η κυρία Ρεπούση – αλλά επειδή αγνόησε το
πολιτικώς ορθό. Και εσένα τι σε νοιάζει, ίσως ρωτήσεις. Είσαι ο θεματοφύλακας
του πολιτικώς ορθού; Δεν είμαι και γι’ αυτό απέφυγα να μπω… στο κοτέτσι, μέχρι
να φτάσουμε σήμερα να αποκαλούνται «κότες» όσοι δεν εμπλέκονται με τα πίτουρα!