Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθογράφου - Σχολιογράφου)
Πολυπροβάλλονται
τελευταία οι "λύσεις" του Δημοψηφίσματος ή - και - των Εκλογών (;).
-
Πρίν, περίπου, τρείς μήνες είχαμε εκλογές και σχηματισμό ισχυρής (συν)
κυβέρνησης, η οποία ισχυροποιήθηκε περαιτέρω εξαιτίας της στήριξης μεγαλύτερης
(από τα ποσοστά της) μερίδας του λαού.
- Οι
δανειστές εμφανίζονται άκαμπτοι, ανυποχώρητοι.
-
Έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο.
- Οι
οικονομικοί δείκτες επιδεινώνονται.
Το ίδιο και η ανεργία, τα λουκέτα των
επιχειρήσεων, τα κοινωνικά προβλήματα, το μεταναστευτικό τσουνάμι (προσφύγων
και λαθρομεταναστών) η παντελής απουσία επενδύσεων.
Απαιτούνται
άμεσα - χθές! - ουσιαστικές, λυτρωτικές λύσεις, τις οποίες δεν μπορούν να
δώσουν τα ...........
προτεινόμενα.
Τι,
επί ποίου, θα κληθεί να αποφανθεί το εκλογικό σώμα;
Αν
θέλει ευρώ ή δραχμή; Εντός ή εκτός Ε.Ε; Ρήξη ή μη;
Συμφέρει
ή όχι η εταιρική ευρωπαϊκή σχέση και προοπτική;
Έχουμε
άραγε άλλους, αλλού να στραφούμε και να ακουμπήσουμε;
Σε
αυτά έχουν αποφανθεί - στη συντριπτική πλειονότητά τους οι πολίτες
(προεκλογικά, εκλογικά, μετεκλογικά, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις)
Επομένως:
θα
(ξανα)θέσουμε τα -ήδη απαντημένα - ερωτήματα, επειδή: "Ο κυρίαρχος (;)
λαός θα πρέπει να πάρει την τελική απόφαση";
Θα
κληθεί να ... συμμετάσχει (εκ των υστέρων) σε κάτι που οι πολιτικοί χειρίστηκαν
ήδη κατά το δοκούν ;
Εξάλλου
- έξαλλοι αντιπολιτευόμενοι, αλλά και νουνεχείς πολίτες θα θεωρήσουν πως οι
κυβερνώντες αναζητούν άλλοθι, συμμετόχους και "συνενόχους", στις
τάξεις του αμέτοχου - στις διαπραγματεύσεις και χειρισμούς -λαού.
Τα
Δημοψηφίσματα πρέπει να προηγούνται, όχι να ακολουθούν τετελεσμένα.
Οι
προτεινόμενες εκλογές - για μεγαλύτερη αυτοδυναμία - είναι δίκοπο μαχαίρι.
Ενδέχεται
(ουδείς γνωρίζει τις - τότε - συγκυρίες) να αποβούν : Μπούμεραγκ!
Να
απωλέσει η Κυβέρνηση την εξουσία, οπότε .... τι γίνεται ;
Θα
κυβερνήσει ποιός; Οι προηγούμενοι που πρόσφατα αποδοκιμάστηκαν ή οι (ακόμη)
αδοκίμαστοι: Ποτάμι, Χ.Α, ΚΚΕ, ή άλλοι;
Θα
πάμε σε εσπευσμένη - αναιτιολόγητη - ιταλοποίηση με συνεχή κυβερνητικά σχήματα;
Δεν
είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο οι ΟΛΙΓΟΦΡΕΝΟΥΛΗΔΕΣ και οι ΚΟΜΜΑΤΟΠΟΝΗΡΟΥΛΗΔΕΣ φαντάζονται. Το ρίσκο είναι πολύ μεγαλύτερο από
το κομμματικό όφελος, το οποίο προσδοκούν. (Σ.Σ Σε περίπτωση που η Κυβέρνηση
επανεκλεγεί, με μεγαλύτερα ποσοστά τι
κερδίζει - η χώρα - πρακτικά; ένα
ηχηρότερο όχι στους δανειστές, από εκείνο που ήδη είπε και οδήγησε σε εκλογές ή
Δημοψήφισμα;)
Ένα
... "παρά" (...χωρίς παρά/ ευρώ) (δια)χωρίζει τη λύση, από την ...
παράλυση!.
Επιπρόσθετα
θα επωμιστούν πολιτικό κόστος επειδή η καταφυγή σε εκλογές ή Δημοψήφισμα θα
θεωρηθεί ως απόδραση από τις ευθύνες τους.
Υ.Γ
Τα κόμματά μας - κυβερνώντα και μη - οφείλουν να ρυθμίσουν, αρχικά, τα
εσωκομματικά τους προβλήματα.
Ακολούθως να συνεννοηθούν μεταξύ
τους , για το καλό όλων μας.
Και αυτών των ιδίων.
Αν η πατρίδα βουλιάξει,
κανείς δεν θα γλυτώσει, αφού ταξιδεύουμε στο ίδιο καράβι.
Όσο για εμάς τους ....
ιθαγενείς, ας μας αφήσουν τουλάχιστον στην δυστυχία μας. Άλλωστε τι νόημα είχαν
πάντοτε - διαχρονικά τέτοια "ερωτήματα";
Δεν συνήθιζαν - παραδοσιακά
και δημοκρατικά - οι εξουσιαστές να κάνουν το δικό τους;