Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να μην έβαλε παρά ελάχιστες γυναίκες σε υπουργικές θέσεις σε αναντιστοιχία με το εκλογικό Σώμα, αλλά τοποθέτησε στην τρίτη ύψιστη πολιτειακή θέση μια γυναίκα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Πράξη επαινετή. Διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς μαζί της, στο τέλος όμως καταλήγει να τη σέβεται γιατί αυτό που υποστηρίζει, το τεκμηριώνει με την άρτια και αψεγάδιαστη νομική της κατάρτιση.
Εσχάτως όμως παρατηρούμε ότι ένιοι των αρρένων εν κοινοβουλίω συναδέλφων της ομαδόν τε και μεμονωμένως να την στήνουν στα εννιά βήματα χωρίς εμφανή λόγο πέραν των εικασιών, που δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε. Λες και αυτό το ανδρικό μένος να έχει ψυχολογικές ρίζες, ένα παράξενο σύμπλεγμα που θέλει να πάρει από τη.........
Γυναίκα όχι μόνο το πλευρό που της έδωσαν για να φτιαχτεί αλλά και το εσώρουχο με τη ζαρτιέρα της. Φευ ούτε το ένα ούτε το άλλο μπορεί να γίνει. Υπάρχει λόγος να τονίζει κανείς την ανδροπρέπεια του;. Αυτονόητο δεν είναι; Ή πλέον στη δύσμοιρη βαθμιαία εκφασιζόμενη χώρα μας ούτε τα αυτονόητα δε θεωρούνται δεδομένα;. Μιλάει κανείς για το σεξ?. Όχι το κάνει, και τα εν οίκω μη εν δήμω. Εκτός και αν όχι για τις όποιες κοινωνικές νόρμες. Εφόσον η Φύση με όλη της τη Σοφία δεν έχει αποφασίσει να καταργήσει το ένα ή το άλλο φύλο ακόμα, μήπως πρέπει να συνυπάρξουμε;. Είμαστε τόσο λίγοι, σύνεση μας χρειάζεται.
Υ.Γ.: Η στήλη θεωρώντας ότι είναι δημοκρατικό δικαίωμα των αναγνωστών της να εκφράζουν την άποψη τους, θα διαλεχθεί μαζί τους ως προς τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Είτε μέσω των σχολίων είτε μέσω email.