Γράφει ο Ξενοφών ΜπρουτζάκηςΟ χρόνος πιέζει ασφυκτικά και η νέα κυβέρνηση μοιάζει εγκλωβισμένη ανάμεσα στην πραγματικότητα (που είναι πλέον όλη δική της), τις προεκλογικές της δεσμεύσεις (που είναι επίσης όλες δικές της), τις ιδεολογικές της αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες της.
Ο χρόνος ωστόσο δεν έχει συναίσθημα, ούτε κατανόηση και είναι πλέον σαφώς …υπέρ κατά ημών…
Αυτό που είναι περισσότερο ανησυχητικό δεν είναι οι άπειρες αντιφάσεις και η εμφανής έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας, αλλά το ότι η κυβέρνηση έχει παγιδευτεί η ίδια σε δικά της αδιέξοδα. Μοιάζει να είναι ανήμπορη περισσότερο σε σχέση με τα εσωκομματικά της μέτωπα παρά με την διακυβέρνηση της χώρας.
Με δυο λόγια, κι αυτή η κυβέρνηση, όπως ακριβώς όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, προτάσσει το κομματικό συμφέρον έναντι του πατριωτικού και εθνικού συμφέροντος και τη διατήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών έναντι των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων. Είναι μια από τα ίδια - και χειρότερα…- τόσο σε επίπεδο διαχείρισης αυτής της κομματικής λογικής όσο και του να παρθεί μια απόφαση δίχως να σκέφτεται η μια συνιστώσα την άλλη …κάθετα και οριζόντια.
Γιατί έχουμε αποτύχει παταγωδώς οριζοντίως και καθέτως! Το δε θέμα δεν είναι κομματικό, ούτε ιδεολογικό – οι κρίσεις δεν λύνονται με κομματικές και ιδεολογικές φαντασιοπληξίες αλλά με απλή συνειδητοποίηση και αποδοχή της πραγματικότητας και των προβλημάτων της – καθότι όλοι φαντασιωνόμαστε ότι είμαστε ωραίοι, ψηλοί, με τριγωνικές πλάτες και κοιλιακούς φέτες αλλά όταν ξυπνάμε, σουλουπωνόμαστε όπως-όπως και προχωράμε στα …κυβικά μας.
topontiki.gr