Έβρος: Ένα ποτάμι σύνορο Ανατολής και Δύσης. Στη μία του όχθη υπάρχει ένα φονικό ναρκοπέδιο, το οποίο προσπαθεί να καθαρίσει μια διμοιρία φαντάρων ναρκαλιευτών....Ο Γιάννης είναι ένας από αυτούς. Ένας μοναχικός γητευτής του κακού και μυστηριώδης καλλιτέχνης του επίφοβου. Ένας πραγματικός αλτρουιστής «καμικάζι» που δεν διστάζει στιγμή να υψώσει το ανάστημά του μπροστά στο στόμα του Άδη. Οι νάρκες είναι εκεί μπροστά του. Τις βλέπει, τις νιώθει, σχεδόν τις αγγίζει, όμως ποτέ, μα ποτέ δεν τις φοβάται.
Τα βράδια συμμορίες περνούν μετανάστες από το ποτάμι και κάποιες ώρες το ναρκοπέδιο λύνει τη σιωπή του στο σκοτάδι. Μια νέα γυναίκα, η Χρύσα, περνάει τα παιδιά απέναντι, προκειμένου να καταφέρει να εξασφαλίσει τα προς το ζην γι’ αυτή, για τον πατέρα της, αλλά και για το παιδί της, τον καρπό του παράνομου δεσμού της με τον Levo, που κάνει κουμάντο στη μαφία του ποταμού (αρχιμαφιόζο και συντονιστή της εν λόγω ανταλλαγής). Ένοχη σε κάθε της κοίταγμα και με ψυχή γλυκιά και ατίθαση, η Χρύσα, αργά η γρήγορα, θα βρεθεί στο διάβα του Γιάννη και τότε θα πρέπει πλέον να αναμετρηθεί με τη ματιά του «αγίου» της όχθης. Γιατί η μοίρα τους είναι κοινή και δεν είναι άλλη από το καθημερινό παιχνίδι με τον θάνατο.
Ο Γιάννης θα βρει την οικογένειά του κοντά στην Χρύσα και το παιδί της. Όμως ο δρόμος για την ευτυχία δείχνει τελικά αδιάβατος γι’ ατίθασες ψυχές σ’ αυτόν τον κόσμο. Η Χρύσα θα χαθεί κι ο Γιάννης θα απομείνει να προσπαθεί να καταλάβει τι είναι η αγάπη, περιμένοντας ένα θαύμα.