Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Φαίνεται
πως θα πάρει χρόνια η ανάκτηση της πολιτικής πρακτικής και η - συνακόλουθη -
επαναφορά του "Πολιτικού Συστήματος" ("Π.Σ").
Επί του
παρόντος, και του αμέσου μέλλοντος (μεσοπρόθεσμα:) θα πορευτούμε, και θα
βολευτούμε με τις μεταλλάξεις:
Την
κομματική πρακτική και το "Κομματικό
Σύστημα" ("Κ.Σ").
Λίγες ημέρες
πέρασαν από την διεξαγωγή των (πρόωρων) εκλογών και την ετυμηγορία του
Εκλογικού Σώματος, αλλά η χθεσινή
Συγκυβέρνηση, νυν Αντιπολίτευση δεν το έχει αντιληφθεί (!....).
Συνεχίζει
με προεκλογικούς τόνους να κριτικάρει, να αμφισβητεί, να επιτίθεται στην νέα
Συγκυβέρνηση.
Θα μου
παρατηρήσετε: "Ε! και; που έγκειται η πρωτοτυπία ; πάντα έτσι δεν
γινότανε; Διαχρονικά δεν άρχιζε η αμφισβήτηση, επίθεση, υπονόμευση της,
εκάστοτε, κυβέρνησης από την, εκάστοτε, Αντιπολίτευση;".
Δίκιο
έχετε.
Μόνο
που τούτη τη φορά.......
χρειάζεται περισσότερη σύνεση, επίγνωση, αυτοσυγκράτηση.
Και -
βέβαια - δεν (συν) καλύπτεται η κομματική αντιπαλότητα και ο πόνος για την
απώλεια της εξουσίας - με έκφραση- δήθεν; - ευχών για επιτυχία του έργου /
διαπραγματεύσεων των Κυβερνώντων.
Είναι -επιεικώς-κωμικό
ο κος Αρχηγός της ΝΔ και πρωτοκλασάτα στελέχη της να εμφανίζονται ως ...σωτήρες
/καπεταναίοι που θα πάρουν το πηδάλιο και θα το στρίψουν, ώστε να αποφευχθεί η
προς .... τα βράχια πορεία που χάραξαν οι ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ.
Ασφαλώς
και δεν θα ασχοληθώ με το ποιοί επέλεξαν τα βράχια και το ναυάγιο. Ούτε γιατί
δεν οδήγησαν το σκάφος σε ήρεμα νερά, όταν είχαν στα χέρια τους το τιμόνι
/κουμάντο.
Επειδή,
αφ'ενός είναι γνωστά (και εκ του εκλογικού αποτελέσματος) αλλά, αφ'ετέρου δεν
συνηθίζω να χτυπώ όσους έχουν πέσει κάτω / ηττηθεί.
Εκείνο
όμως που θα ήθελα να τονίσω είναι:
·
Η
αδυναμία (αυτο)ελέγχου, αυτοσυγκράτησης.
·
Ο
αχαλιναγώγητος κομματισμός.
·
Η
απώλεια επαφής με τα νέα δεδομένα.
·
Η
εμμονή στις παλαιομοδίτικες πρακτικές του πολιτικαντισμού.
·
Η
επιπολαιότητα - Σε ηγετικό στελεχιακό δυναμικό - η οποία δεν τους επιτρέπει να:
"κρατήσουν λίγο .... "πισινή". Ή να αναλογιστούν πως μπορεί:
"Να 'χει πίσω η αχλάδα την ουρά".
Τι θα γίνει, δηλαδή, αν αύριο, σε λίγες μέρες η Κυβέρνηση
καταφέρει - έστω κάτι περισσότερο - από ό,τι εκείνοι;
Θα υποστούν νέα - μετεκλογική - απογοήτευση
αναιτιολόγητα;
Αλλά και αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις, τι φαντάζονται
ότι άμεσα θα κληθούν εκείνοι να
συνεχίσουν το θεάρεστο, προηγούμενο έργο τους;
ΥΓ
Μήπως εκεί στη Συγγρού θα πρέπει να καταφύγουν στα, όποια, ψήγματα σοβαρότητας
τους απόμειναν;
Ή - εναλλακτικά - να διαβάσουν (καιρός
είναι οι ξεροκέφαλοι / ξερόλες) αυτά που τους γράφουμε;