Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδάκης
Ότι η Ελλάδα πεθαίνει το έγραψα από πολλά χρόνια πριν . Τελικά
Επί Γεωργίου Παπανδρέου θυροκολλήθηκε
και η άδεια Ταφής της ! Σαν τις
μοιρολογήτρες της Μαντάμ Ορτάνς έβλεπα έκτοτε , τα στελέχη όλων των μετά από
αυτόν κυβερνήσεων . Πίστευα πως ο μόνος λόγος για τον οποίο τα στελέχη τους βρισκόταν
εκεί (στις κυβερνήσεις) , ήταν για να αρπάξουν ότι μπορούσε καθένας από τα
υπάρχοντα της νεκρής . Την εκφορά
της Μαντάμ Ορτάνς παρακολουθούσα τέσσερα
χρόνια τώρα και αυτή κρατούσε πολύ και έκλαιγα . Διότι η......
Ελλάδα δεν ήταν μόνη
και έρμη σαν την Ορτάνς . Δεν είχε βέβαια ούτε και αυτή έναν Άνδρα προστάτη, αλλά είχε μικρά παιδιά και τα άφηνε σε κακά
χέρια τα ορφανά της !
Θα μου πείτε τώρα τι ; Τι
νομίζω , τι ελπίζω ;
Όχι
τίποτα μεγάλο και σπουδαίο
! Χαίρομαι βέβαια πολύ που τα ορφανά τόλμησαν και έδιωξαν τις
μοιρολογήτρες από
το σπίτι τους και νομίζω πως έτσι κατέκτησαν την πιθανότητα να
επιβιώσουν . Παράλληλα , και αυτό είναι σίγουρο , ξέφυγα κι εγώ από
την κατάθλιψη που με γυρόφερνε τέσσερα χρόνια τώρα … όμως κάτι
περισσότερα δεν ελπίζω . «Οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω» !! Μπορεί
με ένα θαύμα θα μου πεις , και ειλικρινά
λυπούμε που δεν πιστεύω στα θαύματα !
Λεωνίδας Ορφανουδάκης