Η Καταλονία με τον τρόπο τον οποίο ζει και συμπεριφέρεται μπορεί να αισθάνεται ως διαφορετικό κράτος από την Ισπανία. Το ότι η Καταλονία μιλάει διαφορετική γλώσσα από την Ισπανία είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα.Μία βόλτα ολίγων ωρών στη Βαρκελώνη φτάνει και περισσεύει για να διαπιστώσεις την εθνική συνείδηση που έχουν από το πιο μικρό παιδί, μέχρι τον πιο ηλικιωμένο...
Το πιθανότερο είναι ότι στην βόλτα σου θα πέσεις πάνω σε μία παρέα νεαρών αγοριών και κοριτσιών που στέκονται μπροστά από μεγάλα κουτιά στα οποία σου ζητούν να ρίξεις χρήματα με στόχο την ενίσχυση για τα “ταμεία της ανεξαρτησίας”. Στα περισσότερα μπαλκόνια θα δεις κρεμασμένο το σύμβολο της Καταλονίας με τις κόκκινες και κίτρινες γραμμές. Γραμμές που νομίζεις ότι τις βλέπεις μονίμως μπροστά σου και κινδυνεύεις μέχρι και να τις πατήσεις...
Ενας μικρός περίπατος στην πόλη είναι αρκετός για να σε κάνει να δεις δεκάδες γραμμένα συνθήματα ή ζωγραφισμένα γκράφιτι στους δρόμους που ζητούν την αυτονομία της χώρας, για την ακρίβεια την... απελευθέρωση όπως γράφουν τα περισσότερα από αυτά. Ακόμη κι' αν δεν ξέρεις καταλανικά τα περισσότερα από αυτά τα καταλαβαίνεις.
Υπάρχουν βέβαια και τα μεγαλύτερα, αυτά που σε κάνουν αν δεν ξέρεις την γλώσσα να θες μετάφραση. Κάπως έτσι μου δόθηκε η αφορμή για να κάνω μία συζήτηση πριν αρκετό χρονικό διάστημα με έναν 40άρη καλοβαλμένο κύριο που κάθονταν σε ένα μικρό καφέ σε μία από τις ωραίες μικρές πλατείες της Βαρκελώνης.
Η συζήτηση αφορούσε μόνο οικονομικούς δείκτες και οι διατυπώσεις αν και έμοιαζαν ψύχραιμες γίνονταν με αρκετά έντονο και εκφραστικό τρόπο. Ενας συνειδητοποιημένος αστός που ζητούσε ανεξάρτητη Καταλονία για καλύτερη οικονομία. Μόνο που στο ερώτημα και τι γίνεται μετά την ανεξαρτησία της, η απάντηση ήταν αρκετά αμήχανη. Οταν δε το ερώτημα ήταν πιο συγκεκριμένο “Να μπει στην ευρωπαϊκή ένωση η ανεξάρτητη Καταλονία;” η απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Περισσότερο ήρθε ο εκνευρισμός του τύπου δεν ξέρω τι θέλω.
Μέσα σε όλο αυτό το πολιτικό παιχνίδι που τις ρίζες του τις έχει πολύ παλιά, ξαφνικά προσγειώνεται το ποδόσφαιρο και κάνει την αμηχανία και την αντιπαράθεση ακόμη μεγαλύτερη. Στην διαπίστωση ότι η Μπαρτσελόνα δεν θα παίζει στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά στο ανεξάρτητο πρωτάθλημα της Καταλονίας η σιωπή απλώνεται παντού. Από τον πρόεδρο της Καταλονίας μέχρι τον τελευταίο οπαδό της Μπάρτσα η αμηχανία είναι δεδομένη.
Ακόμη και ο Τσάβι ή ο Πικέ που συντάχθηκαν με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας στο καυτό ερώτημα και τι θα γίνει με την Μπάρτσα, το σύμβολο της Καταλονίας όπως λέει το ίδιο το club και οι οπαδοί της, απάντηση δεν υπάρχει.
Οι Καταλανοί έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους. Για την ακρίβεια έχουν δικαίωμα και δίκιο. Επί της ουσίας από τους τεράστιους φόρους που πληρώνουν στο ισπανικό κράτος, πίσω δεν τους επιστρέφει καμία παροχή. Και επειδή δεν έχει νόημα να μπω σε περισσότερα οικονομικά στοιχεία είναι βέβαιο ότι οι Καταλανοί σε οικονομικό επίπεδο είναι φοβερά αδικημένοι από το ισπανικό κράτος. Και δεν είναι αυτή η μοναδική αδικία.
Από την άλλη, μέρος αυτής της αδικίας οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στις πρακτικές της οι οποίες όπως όλοι γνωρίζετε είναι ανάλογες με αυτές στην Ελλάδα.
Στο πρόσφατο άτυπο δημοψήφισμα, έστω κι' αν δεν πήγαν ούτε οι μισοί Καταλανοί για να ψηφίσουν, το 80% ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας. Ακόμη κι' αν αυτή επιτευχθεί την επόμενη ημέρα οι Καταλανοί πολιτικοί (για τον κόσμο κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά) την φαντάζονται με την ανεξάρτητη Καταλονία να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οσο για την ανεξάρτητη χώρα δεν θέλει ούτε να φαντάζεται ότι η αγαπημένη Μπάρτσα και σύμβολο της χώρας θα παίζει με την Εσπανιόλ το μεγάλο ντέρμπι του τοπικού πρωταθλήματος και οι υπόλοιπες ομάδες θα είναι η Ταραγόνα, η Τζιρόνα, η Σαμπαντέλ κ.ο.κ. Η Μπάρτσα θα παίζει ως “καλεσμένη” στο ισπανικό πρωτάθλημα, είναι η λύση που σκέφτονται, αλλά δεν την φωνάζουν κιόλας.
Ο πρόεδρος της Ισπανικής ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας “παίζοντας” το παιχνίδι της συντηρητικής κυβέρνησης της Ισπανίας απέκλεισε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, “τρομοκρατώντας” τους Καταλανούς παραμονές του δημοψηφίσματος ότι η αγαπημένη Μπάρτσα δεν θα ξαναπαίξει ποτέ με την Ρεάλ, όπως δεν θα ξαναπαίξει ποτέ στο ισπανικό πρωτάθλημα αφού κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το καταστατικό...
Αυτός κάνει την δουλειά του, το θέμα είναι η Καταλονία τι κάνει; Επιμένει στην ανεξαρτησία της κι' αν την πετύχει θα γίνει μέλος της ευρωπαϊκής Ενωσης και θα στείλει την Μπάρτσα να παίζει στο ισπανικό πρωτάθλημα ως επίσημη καλεσμένη;
Δεν ακούγεται μόνο, αλλά είναι λίγο υποκριτικό...
gazzetta.gr