Η τρόικα που μας κυβερνά είναι σαφές ότι επί της ουσίας δεν ήταν ποτέ τρόικα. Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι το ίδιο και το αυτό. Είναι δύο οντότητες που ποδηγετούνται απόλυτα από την Γερμανία. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πάντοτε αποτελούσε τον δεύτερο πόλο, το δεύτερο κέντρο εξουσίας, που έχει λόγο στα Ελληνικά πράγματα και εκφέρει παράλληλα άποψη για τα συμβαίνοντα στην Ευρωπαϊκή οικονομία.
Τα δεδομένα που τεκμηριώνουν την ύπαρξη του διπόλου είναι πολλά γι’ αυτό στα επόμενα σταχυολογώ μερικά από αυτά:
– Το ΔΝΤ επιμένει ότι το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης δεν ήταν σωστό για την Ελλάδα και ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους έπρεπε να γίνει από την πρώτη στιγμή της διάσωσης.
– Το ΔΝΤ προτείνει σαν λύση του Ελληνικού προβλήματος νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, σε αντίθεση με τη Γερμανία που αφήνει ανοικτό μόνο το ενδεχόμενο μιας μείωσης των επιτοκίων και την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των δανείων διάσωσης, εφόσον η Αθήνα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα.
– Το ΔΝΤ προτείνει στη Γερμανία να μειώσει το πλεόνασμα των εξαγωγών της σε «ένα κατάλληλο επίπεδο», για να βοηθήσει τους εταίρους της στην ευρωζώνη να μειώσουν τα ελλείμματά τους.
– Αλλεπάλληλες είναι οι εκλύσεις του ΔΝΤ προς τη Γερμανία να αυξήσει τις εισαγωγές της, προκειμένου να συμβάλει στην επανεξισορρόπηση της οικονομίας της Ευρωζώνης και να βοηθήσει τις χώρες της περιφέρειας να μειώσουν τα ελλείμματά τους και να ενισχύσουν την απασχόληση.
Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι οι παρεμβάσεις του ΔΝΤ είναι προς κατευθύνσεις που συμφέρουν την Ελλάδα και επομένως στο δίπολο που ελέγχει το Ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ είναι αυτό που “υπερασπίζεται” τα συμφέροντά μας έναντι του Γερμανικού “über alles”
Η εξήγηση του γιατί ο Σαμαράς έχει βάλει σαν στόχο την απομάκρυνση του ΔΝΤ από την Ελληνική επιτήρηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσω της τυφλής υπακοής του στις επιταγές των Γερμανών. Αυτοί είναι που δεν επιθυμούν να υπάρχουν στην Ευρώπη φωνές αμφισβήτησης της καταστροφικής πολιτικής των Μέρκελ και Σόιμπλε.
Ο Σαμαράς μέσω της απομάκρυνσης του ΔΝΤ αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι δίνει “γη και ύδωρ” στην Μέρκελ καθιστώντας την χώρα απόλυτα εξαρτημένη από τις βλέψεις και επιθυμίες της Γερμανικής πολιτικής, που ιστορικά αποβλέπει στην επικυριαρχία στην Ευρώπη.
Το ερώτημα που αυθόρμητα γεννιέται απ’ όλα αυτά είναι: “τι δεσμεύει τον Σαμαρά απέναντι στους Γερμανούς;”
Βλάσης Μανθογιάννης
(ΠΗΓΗ: http://olympia.gr/)