Ακόμα μια συγκλονιστική εμφάνιση του ΑΠΟΕΛ στο Τσάμπιονς Λιγκ, ακόμα μια ευρωπαϊκή παράσταση που θα μείνει χαραγμένη στις μνήμες των Κυπρίων. Οι παίκτες του Γιώργου Δώνη όχι μόνο δεν «κόλλησαν» μπροστά στο αντίπαλο δέος, σεβάστηκαν, αλλά δεν φοβήθηκαν τους Καταλανούς και η ευκαιρία του Μαντούκα στις καθυστερήσεις απέδειξε γιατί ο ΑΠΟΕΛ έχει περάσει πλέον σε άλλο επίπεδο.
Μέχρι το 2004 όλες οι Κυπριακές ομάδες εστίαζαν στο πρωτάθλημα και στο πως θα κατακτήσουν τον τίτλο. Δεν έβλεπαν το ευρωπαϊκό κίνητρο και η Ανόρθωση άνοιξε τον δρόμο των ομίλων. Η «Κυρία» έβαλε την Κύπρο στο «κόλπο» και η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση αποτέλεσε πόλο έλξης. Ο ΑΠΟΕΛ από το 2005 κι έπειτα έδειχνε πως είχε σχέδιο, κινήθηκε μυστικά, χωρίς μεγάλες κουβέντες και μέσα σε μια τετραετία ήρθε η καταξίωση, αφού πέτυχε την είσοδό του στους κορυφαίους.
Ο σχεδιασμός προχωρούσε, η ομάδα στηριζόταν σε γερές βάσεις, με τη διοίκηση να είχε ως πρωταρχικό στόχο να έχει ταμείο που να μην είναι... μείον. Η οικονομική πολιτική της τελευταίας δεκαετίας άφηνε υποσχέσεις για το μέλλον, η ομάδα ήταν συνεπής στις οικονομικές της υποχρεώσεις προς τους παίκτες, κάτι που μόνο ο ΑΠΟΕΛ κατάφερε. Μόνο την περσινή σεζόν πήγε να δημιουργηθεί θέμα, ωστόσο οι σωστές κινήσεις και η είσοδος στους ομίλους επανέφεραν την τάξη. Πόσο σημαντικό άλλωστε να γίνονται κινήσεις ουσίας και οι παίκτες να ασχολούνται μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι και όχι με το να... ανησυχούν για τα δεδουλευμένα τους.
Η κρίση έφερε την Κύπρο σε πολύ δύσκολη θέση, με τη Χώρα να κάνει βήματα οπισθοχώρησης. Οπως ήταν αναμενόμενο, το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την άσχημη κατάσταση. Πολλές ομάδες για να επιβιώσουν μείωσαν το μπάτζετ τους ακόμα και 50%, αριθμός συγκλονιστικός για τις προοπτικές και τις φιλοδοξίες. Ωστόσο, ο ΑΠΟΕΛ στάθηκε όρθιος, άντεξε τα χτυπήματα, το μπάτζετ μειώθηκε ελάχιστα και παραμένει σταθερά πάνω από τα 10 εκατ, διπλάσιο από τη δεύτερη ομάδα της Κύπρου. Το ρόστερ παραμένει ποιοτικό, οι κινήσεις ενίσχυσης δημιουργούν ένα δυνατό πάγκο και η παρουσία ενός πολύ έμπειρου τεχνικού, όπως ο Γιώργος Δώνης διατηρούν τον ΑΠΟΕΛ στην κορυφή!
Το κλειδί των επιτυχιών τα προηγούμενα χρόνια ήταν η σταθερότητα στην ομάδα. Ιδια διοίκηση, ίδιος προπονητής και απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε μια απίστευτη συνεργασία με τον Φοίβο Ερωτοκρίτου, καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του ο Σέρβος προπονητής μπορούσε να κάνει την επιλογή που ήθελε, δεν βρήκε ποτέ εμπόδια στο έργο του και μπορούσε να χτίσει ανενόχλητος. Εξαιρετικές κινήσεις, χωρίς γκρίνια, αλλά και με απόλυτη στήριξη. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποχώρησε μόνο όταν το ζήτησε ο ίδιος. Ο Δώνης ανέλαβε και γι αυτόν υπάρχει ακριβώς το ίδιο πλάνο. Εμπιστοσύνη...
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποτέλεσε ίσως τη μεγαλύτερη μορφή της σύγχρονης ποδοσφαιρικής ιστορίας του ΑΠΟΕΛ. Ηταν ο προπονητής που άλλαξε σελίδα, βοήθησε την ομάδα να μπει στους κορυφαίους, άλλαξε νοοτροπία, έκανε τις καλύτερες επιλογές για το ρόστερ και μπήκε γρήγορα στο πετσί της ομάδας. Η αποχώρησή του έφερε αναστάτωση, αλλά η διοίκηση βοήθησε, ώστε το πράγμα να μην ξεφύγει από τον έλεγχο. Η ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή ήταν το μεγάλο στοίχημα που εκ του αποτελέσματος κερδήθηκε. Ο Πάουλο Σέρτζιο δεν κατάλαβε ποτέ ποια ομάδα ανέλαβε, οι φιλοδοξίες και τα πλάνα του δεν ταίριαζε με αυτά των Κυπρίων και... βράδυ είδε την πόρτα της εξόδου. Ο Γιώργος Δώνης ήταν ο εκλεκτός, ο άνθρωπος που έφερε ξανά την ηρεμία στην ομάδα, βάζοντας την παράλληλα στον δρόμο των επιτυχιών. Το πλάνο δεν κατέρρευσε, ούτε όταν σε τρεις μήνες (Οκτώβριος – Δεκέμβριος) άλλαξε προπονητής και διοίκηση. Ομαλή αλλαγή και στο διοικητικό κομμάτι. Ο Πρόδρομος Πετρίδης δεν θέλησε να αλλάξει την φιλοσοφία, δεν γκρέμισε αυτό που έχτιζαν από το 2005 και ξεκίνησε με στόχο την επιστροφή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Το πρώτο... χτύπημα ήρθε λίγους μήνες αργότερα, με το νταμπλ και τον δεύτερο διαδοχικό τίτλο, για πρώτη φορά μετά από έξι δεκαετίες!