Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στη μικρή πόλη Ferguson των 21.203 κατοίκων των ΗΠΑ, μπορεί, εκ πρώτης
όψεως, να φαίνεται ως ένα, αμιγώς αμερικανικό πρόβλημα. Αλλά πέραν όλων των
άλλων γεγονότων ακραίας αστυνομικής βίας, η αστυνομική απαγόρευση μετάδοσης
ειδήσεων που αφορούν σε ότι συμβαίνει στην πόλη και οι μαζικές συλλήψεις αμερικανών
και ξένων δημοσιογράφων που τόλμησαν να κάνουν τη δουλειά τους, δεν είναι
σύνηθες ούτε σε στυγνές δικτατορίες. Αν μάλιστα, λάβουμε υπόψη μας κάποια
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις παγκόσμιες εξελίξεις γενικότερα, αποκτά
παγκόσμια σημασία.
Το Ferguson
φτάνει ούτε στα μισά (20.227 USD) και αν λάβουμε υπόψη μας ότι στην πόλη αυτή ζουν 67,4% αφροαμερικανοί και μόνο 29,3% λευκοί, τότε γίνεται αντιληπτό, ότι το κατά κεφαλή εισόδημα για τους αφροαμερικανούς είναι πολύ χαμηλότερο. Γι’ αυτό και σύμφωνα με το United States Census Bureau, 22% των κατοίκων του ζει κάτω απ’ το όριο της φτώχειας όταν σε όλη την πολιτεία Μιζούρι το ποσοστό δεν ξεπερνά το 15%. Το ότι στην πόλη αυτή του 67,4% των αφροαμερικανών, ο δήμαρχος, καθώς και οι πέντε από τους έξι δημοτικούς συμβούλους είναι λευκοί, δεν εκπλήσσει κανέναν αφού οι αφροαμερικανοί, λειτουργικά αναλφάβητοι στην πλειονότητά τους (όπως σε μια-δυο δεκαετίες και στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας), δε συμμετέχουν στις εκλογές. Αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για κανένα ευνομούμενο κράτος δικαίου οι 50 από τους 53 αστυνομικούς μιας πόλης όπως του Ferguson να είναι λευκοί. Αυτό εξηγεί και το γεγονός (Στοιχεία Deutsche Welle) ότι το 92% των ερευνών σε σπίτια και το 93 των συλλήψεων οδηγών το 2013 αφορούσε αφροαμερικανούς, παρότι είχαν βρεθεί παράνομοι 34% λευκοί και μόνο 22% αφροαμερικανοί, ακριβώς επειδή γνωρίζουν τις συνέπειες.
φτάνει ούτε στα μισά (20.227 USD) και αν λάβουμε υπόψη μας ότι στην πόλη αυτή ζουν 67,4% αφροαμερικανοί και μόνο 29,3% λευκοί, τότε γίνεται αντιληπτό, ότι το κατά κεφαλή εισόδημα για τους αφροαμερικανούς είναι πολύ χαμηλότερο. Γι’ αυτό και σύμφωνα με το United States Census Bureau, 22% των κατοίκων του ζει κάτω απ’ το όριο της φτώχειας όταν σε όλη την πολιτεία Μιζούρι το ποσοστό δεν ξεπερνά το 15%. Το ότι στην πόλη αυτή του 67,4% των αφροαμερικανών, ο δήμαρχος, καθώς και οι πέντε από τους έξι δημοτικούς συμβούλους είναι λευκοί, δεν εκπλήσσει κανέναν αφού οι αφροαμερικανοί, λειτουργικά αναλφάβητοι στην πλειονότητά τους (όπως σε μια-δυο δεκαετίες και στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας), δε συμμετέχουν στις εκλογές. Αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για κανένα ευνομούμενο κράτος δικαίου οι 50 από τους 53 αστυνομικούς μιας πόλης όπως του Ferguson να είναι λευκοί. Αυτό εξηγεί και το γεγονός (Στοιχεία Deutsche Welle) ότι το 92% των ερευνών σε σπίτια και το 93 των συλλήψεων οδηγών το 2013 αφορούσε αφροαμερικανούς, παρότι είχαν βρεθεί παράνομοι 34% λευκοί και μόνο 22% αφροαμερικανοί, ακριβώς επειδή γνωρίζουν τις συνέπειες.
Για όσους
πιστεύουν ακόμη ότι οι ΗΠΑ, των Βενιαμίν Φραγκλίνου και Τζον Ρολς είναι ένας
παράδεισος ισονομίας, αρκεί να διαβάσουν ότι στις 200.000 περιπτώσεις σωματικής
έρευνας σε πεζούς της Νέας Υόρκης, το 2013, οι λευκοί αποτελούσαν μόνο το 11%
για να τους φύγει η ψευδαίσθηση.
Με τίτλο
«Οι πολεμιστές του Ferguson», γράφει η έγκριτη γερμανική εφημερίδα “Die Zeit”:
«Τα τελευταία χρόνια η αστυνομία των ΗΠΑ έχει στρατιωτικοποιηθεί επικίνδυνα. Το
λεγόμενο «Πρόγραμμα 1033» του αμερικανικού υπουργείου άμυνας φροντίζει, ώστε
αντί ο στρατιωτικός εξοπλισμός του στρατού που αποσύρεται να καταστραφεί για να
μην πέσει δήθεν σε χέρια τρομοκρατών, που σημαίνει κονδύλια καταστροφής,
παραδίδεται στην αστυνομία, την οποία δεν ξεχωρίζεις πλέον στις επεμβάσεις της
από τις ειδικές μονάδες που πολεμούν στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Αν προσθέσεις
σ’ αυτό και το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι πρώην βετεράνοι των πολέμων
στις χώρες αυτές προτιμούνται στις προσλήψεις στην αστυνομία, το μείγμα είναι
άκρως επικίνδυνο. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της “USA Today”, το Ferguson συμμετέχει
σ’ αυτό το πρόγραμμα. Όπως γράφει ο γνωστός και έγκριτος αμερικανός δημοσιογράφος Radley Balko, μετά την 9/11 του 2001, οι αμερικανοί αστυνομικοί
άρχισαν σιγά-σιγά να μεταμορφώνονται σε «Warrior Cop» (πολεμιστές μπάτσους). Για τον ίδιο δημοσιογράφο, το Ferguson δείχνει,
ότι η αμερικανική αστυνομία δεν βλέπει πλέον τους πολίτες της πόλης της ως
άτομα που οφείλει να προστατεύσει αλλά ως απειλή από την οποία πρέπει η ίδια να
προστατευτεί». Διαβάζοντας τις θέσεις του Radley Balko στις “Washington Post” και “Huffington Post”, θυμήθηκα το άρθρο του Mac G. Knox με τίτλο «οι στόχοι
της Αμερικής» στους Financial Times που έγραψε ένα χρόνο μετά την επίθεση στους
δίδυμους πύργους:«Οι Ευρωπαίοι
ίσως θέλουν να πιστεύουν ότι μια μικρή ομάδα νεοσυντηρητικών μανιακών κρατούν
όμηρο την αμερικανική πολιτική. Ισως να εκτιμούν ότι αργά ή γρήγορα θα
θριαμβεύσει η ευρωπαϊκή σωφροσύνη περιορίζοντας την αμερικανική ισχύ. Αυτές
όμως οι προσδοκίες είναι απατηλές. Οσοι θεωρούν τρομακτικό το μιλιταριστικό
Ισλάμ, προφανώς δεν έχουν δει ποτέ μια μιλιταριστική δημοκρατία». Στο
σημερινό παγκόσμιο χωριό, το Ferguson δεν είναι
πολύ μακριά και, αν παραμείνουμε αδρανείς, μπορεί να απλωθεί σαν πανώλη σε
ολόκληρο τον κόσμο. Ηδη ο γενικός γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης
κατηγόρησε ευθέως τις ΗΠΑ, για πρώτη φορά στην Ιστορία, για παραβίαση
ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ferguson.