(γράφει ο Χρήστος Γιαννούλης)
Καμία έκπληξη. Κανένας αιφνιδιασμός καμία απορία για τον τρόπο και την μέθοδο που ακολουθείται και στο κοινοβουλευτικό πεδίο από την Κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά με συνταγματική πινελιά νομιμοποίησης μέσω της στήριξης του διακεκριμένου συνταγματολόγου Ευάγγελου Βενιζέλου.
Τι θα περίμενε κανείς από τους συμβούλους αλλά κυρίως από τον ίδιο τον πρωθυπουργό με βάση τα δείγματα γραφής που δίνει από το καλοκαίρι του 2012;
Ας μη θεωρήσουν κάποιοι υπερβολικά πεσιμιστικό ή άκρως κινδυνολογικό, το ερώτημα: τι ακολουθεί μετά από όλα αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν σε αυτή την χώρα; Ο γύψος;
Αυταπόδεικτα, δεν έχει απομείνει άλλο «εργαλείο». Και μη μας τρομάζουν οι έννοιες, οι λέξεις και οι ιστορικές προσομοιώσεις. Στο πίσω μέρος του μυαλού αυτής της ακραία αυταρχικής κυβέρνησης, δεν θα φάνταζε και πολύ ακραία η εκδοχή της αναστολής και κάποιων συνταγματικών συνθηκών που αφορούν την δημοκρατική λειτουργία και την κοινοβουλευτική δεοντολογία.
Η κρίση και η αυταπάτη πως ανήκουν ή έχουν συστήσει ένα τάγμα σωτηρίας της χώρας, δημιουργεί την μέθεξη των ηγετών που υπηρετούν το πεπρωμένο τους. Τους είναι αδιάφορο αν αυτή η αίσθηση της πραγματικότητας είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας.
Και σιγά μη προσχωρήσουν στην άποψη πως το πλέον δυναμικό και αποτελεσματικό εργαλείο για την επιστροφή της χώρας σε ρυθμούς ανάπτυξης, είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Εξυπηρετώντας μόνο τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την όψιμη συνιστώσα της το ΠΑΣΟΚ, κατρακυλούν όλο και περισσότερο προς τον πάτο της δημοκρατικής εκτροπής.
Περιμένουμε κάτι διαφορετικό; Από μία κυβέρνηση που χωρίς τα ΜΑΤ δεν μπορεί να εφαρμόσει το παραμικρό; Ίσως ακόμη ακόμη και να συγκροτήσει ψηφοδέλτιο για τις εκλογές ποδοσφαιρικού ερασιτεχνικού σωματείου στη Μεσσηνία.
Μία κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που περιστοιχίζεται από συμβούλους που εξαντλούνται στο να ανακαλύψουν μεθόδους που κινούνται στα όρια της νομιμότητας και της δημοκρατικής τάξης; Που κυβερνούν με πράξεις νομοθετικούς περιεχομένου, ανεπικύρωτες οι περισσότερες από την πλειοψηφία της Βουλής, με επιστρατεύσεις και νομοσχέδια σούπερ μάρκετ (η χαρά του κοινοβουλευτικού εξευτελισμού) με μετακινούμενους βουλευτές στα θερινά τμήματα και επαναστάτες συμπολιτευόμενους βουλευτές της φακής.
Και ξέρετε κάτι; Δεν με ενοχλεί τόσο το ότι τα σκέφτονται, τα σχεδιάζουν, τα προωθούν και τα εφαρμόζουν όλα αυτά. Δεν περίμενα τίποτε καλύτερο από κάποιον που επέλεξε να έχει σκιά του έναν Μπαλτάκο. Ούτως ή άλλως αυτό κυριαρχεί στο πολιτικό τους γενετικό υλικό. Στο ημίφως να σχεδιάζουν και σκοτάδι να παράγουν.
Με ενοχλεί και με φοβίζει περισσότερο από όλα το γεγονός ότι δεν μας εκπλήσσει πλέον τίποτε από δαύτους. Μα τίποτε…
Είναι ικανοί να προχωρήσουν σε οτιδήποτε χρειαστεί να τους κρατήσει ζωντανούς στην ήδη χαμένη μάχη τους να κερδίσουν μία θέση στην ιστορία του τόπου.
(ΠΗΓΗ: http://tvxs.gr/)