Μπορεί να βαυκαλιζόμαστε πως η φετινή τουριστική περίοδος είναι από τις καλύτερες όχι μόνο από πλευράς επισκέψεων αλλά και από πλευράς ενδιαφέροντος επενδύσεων στην χώρα μας, ωστόσο υπάρχει μία «λερναία ύδρα» η οποία βάζει συνεχώς εμπόδια στην Ελλάδα να κοιτάξει μπροστά. Το «τέρας» αυτό έχει ένα και μόνο όνομα: Γραφειοκρατία...
Δυστυχως για όλους και κυρίως τους επενδυτές ο δρόμος προς την υλοποίηση μίας επένδυσης είναι δύσβατος. Όπως αναφέρει η Καθημερινή στο ρεπορτάζ του Στάθη Κουσούνηυ, ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα απαρχαιωμένης και άχρηστης γραφειοκρατίας αντιμετώπησε η Costa Navarino που για την υλοποίηση της πρώτης φάσης του επενδυτικού της προγράμματος χρειάστηκε να συγκεντρώσει περί τις 3.000 υπογραφές αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων.
Σε άλλη περίπτωση φορέας ανάπτυξης πολυτελούς ξενοδοχειακού συγκροτήματος είχε σχεδιάσει το αρχικό στάδιο λειτουργίας του ξενοδοχείου να εξυπηρετείται μέσω αποκλειστικής θαλάσσιας πρόσβασης όπως άλλωστε προβλεπόταν από συγκεκριμένες διατάξεις της τουριστικής νομοθεσίας, με την κατασκευή ξενοδοχειακού λιμένα. Κατά την υποβολή και αξιολόγηση της σχετικής τεχνικής μελέτης - και παράλληλα της Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων - ζητήθηκαν μεταξύ άλλων εγκεκριμένα σχέδια αρχιτεκτονικής μελέτης από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, τα οποία όμως δεν ήταν εφικτό να υποβληθούν, καθώς αυτά απαιτούσαν Απόφαση Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων και προηγούμενα Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση για την οποία είχε υποβάλει αίτημα έγκρισης ο επενδυτής, δημιουργώντας ένα αδιέξοδο φαύλο κύκλο. Επειτα από διαβουλεύσεις που διήρκεσαν ένα έτος, ο επενδυτής υποχρεώθηκε να μεταβάλλει τον σχεδιασμό του, υποβάλλοντας μόνο τμήμα του λιμενικού έργου, καθώς έγινε σαφές –και μεταξύ των συναρμόδιων υπηρεσιών- ότι παρ’όλη την πρόβλεψη για αποκλειστική θαλάσσια πρόσβαση, άλλες διατάξεις δεν επέτρεπαν αυτή να έχει τον χαρακτήρα ξενοδοχειακού λιμένα.
Το επόμενο παράδειγμα αφορά τον καθορισμό και την οριοθέτηση αιγιαλού σε παραλιακή έκταση της ηπειρωτικής Ελλάδας με στόχο την ανέγερση μικρής ξενοδοχειακής μονάδας τύπου μπουτίκ. Ο επενδυτής χρειάστηκε να περιμένει 1 χρόνο από την ημερομηνία της αίτησης για τη διενέργεια αυτοψίας από την αρμόδια επιτροπή, 3 μήνες για τη συγκέντρωση υπογραφών της τεχνικής έκθεσης και ακόμα 5 μήνες για τη γνωμοδότηση από το συναρμόδιο υπ. Ναυτιλίας. Καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία συνέπεσε με τη θεσμοθέτηση του «Καλλικράτη» και κατά συνέπεια τη μεταφορά αρμοδιοτήτων μεταξύ των υπηρεσιών, χρειάστηκαν άλλοι 6 μήνες για την έκδοση του σχετικού ΦΕΚ. Δεδομένου ότι η έκδοση ΦΕΚ οριοθέτησης αιγιαλού ήταν προαπαιτούμενο σημαντικών αδειοδοτήσεων, η συνολική καθυστέρηση της συγκεκριμένης επένδυσης υπερέβη τα 3 χρόνια.
Δυστυχως για όλους και κυρίως τους επενδυτές ο δρόμος προς την υλοποίηση μίας επένδυσης είναι δύσβατος. Όπως αναφέρει η Καθημερινή στο ρεπορτάζ του Στάθη Κουσούνηυ, ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα απαρχαιωμένης και άχρηστης γραφειοκρατίας αντιμετώπησε η Costa Navarino που για την υλοποίηση της πρώτης φάσης του επενδυτικού της προγράμματος χρειάστηκε να συγκεντρώσει περί τις 3.000 υπογραφές αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων.
Σε άλλη περίπτωση φορέας ανάπτυξης πολυτελούς ξενοδοχειακού συγκροτήματος είχε σχεδιάσει το αρχικό στάδιο λειτουργίας του ξενοδοχείου να εξυπηρετείται μέσω αποκλειστικής θαλάσσιας πρόσβασης όπως άλλωστε προβλεπόταν από συγκεκριμένες διατάξεις της τουριστικής νομοθεσίας, με την κατασκευή ξενοδοχειακού λιμένα. Κατά την υποβολή και αξιολόγηση της σχετικής τεχνικής μελέτης - και παράλληλα της Προμελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων - ζητήθηκαν μεταξύ άλλων εγκεκριμένα σχέδια αρχιτεκτονικής μελέτης από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, τα οποία όμως δεν ήταν εφικτό να υποβληθούν, καθώς αυτά απαιτούσαν Απόφαση Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων και προηγούμενα Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση για την οποία είχε υποβάλει αίτημα έγκρισης ο επενδυτής, δημιουργώντας ένα αδιέξοδο φαύλο κύκλο. Επειτα από διαβουλεύσεις που διήρκεσαν ένα έτος, ο επενδυτής υποχρεώθηκε να μεταβάλλει τον σχεδιασμό του, υποβάλλοντας μόνο τμήμα του λιμενικού έργου, καθώς έγινε σαφές –και μεταξύ των συναρμόδιων υπηρεσιών- ότι παρ’όλη την πρόβλεψη για αποκλειστική θαλάσσια πρόσβαση, άλλες διατάξεις δεν επέτρεπαν αυτή να έχει τον χαρακτήρα ξενοδοχειακού λιμένα.
Το επόμενο παράδειγμα αφορά τον καθορισμό και την οριοθέτηση αιγιαλού σε παραλιακή έκταση της ηπειρωτικής Ελλάδας με στόχο την ανέγερση μικρής ξενοδοχειακής μονάδας τύπου μπουτίκ. Ο επενδυτής χρειάστηκε να περιμένει 1 χρόνο από την ημερομηνία της αίτησης για τη διενέργεια αυτοψίας από την αρμόδια επιτροπή, 3 μήνες για τη συγκέντρωση υπογραφών της τεχνικής έκθεσης και ακόμα 5 μήνες για τη γνωμοδότηση από το συναρμόδιο υπ. Ναυτιλίας. Καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία συνέπεσε με τη θεσμοθέτηση του «Καλλικράτη» και κατά συνέπεια τη μεταφορά αρμοδιοτήτων μεταξύ των υπηρεσιών, χρειάστηκαν άλλοι 6 μήνες για την έκδοση του σχετικού ΦΕΚ. Δεδομένου ότι η έκδοση ΦΕΚ οριοθέτησης αιγιαλού ήταν προαπαιτούμενο σημαντικών αδειοδοτήσεων, η συνολική καθυστέρηση της συγκεκριμένης επένδυσης υπερέβη τα 3 χρόνια.