Το παρελθόν συνήθως είναι ένα παραμύθι που λέμε στον εαυτό μας χωρίς καλό τέλος.Γιατί;Τις περισσότερες φορές οι καταστάσεις διακόπτονται ή αλλάζουν βίαια και δεν κάνουν τον κύκλο τους.Αυτό σε ένα βαθμό είναι λογικό αφού ζούμε σε τόσο γρήγορους ρυθμούς.Τίποτα δεν μένει στάσιμο.Κάθε μέρα κάτι αλλάζει είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι...Η ζωή μας είναι οι αλλαγές και οι αποφάσεις μας.Το τέλος το ορίζουμε εμείς,αν θέλουμε να σώσουμε ή να τελειώσουμε κάτι.
Κατηγορώ τα κουμπάκια τύπου “delete”, “block”, “escape”, “restart” για τις προσδοκίες που μου καλλιέργησαν πως η ζωή είναι τόσο απλή.Τίποτα δεν είναι απλό.Και ίσως δεν πρέπει να είναι απλό.Απλά πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί πρέπει όλα να είναι τόσο περίπλοκα.Παρατηρώ ότι γενικότερα φοβόμαστε να εκφραστούμε,να μιλήσουμε,να ανοιχτούμε αλλά πατάμε λαικ,κάνουμε τσεκ ιν και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να προβάλουμε πως όλα πάνε καλά ενώ τις περισσότερες φορές τίποτα δεν πάει καλά.Ίσως ο έρωτας στα χρονια της χολέρας να ήταν λιγότερο περίπλοκος από τις σχέσεις του σήμερα.
Όλο και περισσότερο οι άνθρωποι μοιάζουν εξαρτημένοι,όχι μόνο από τις νέες τεχνολογίες αλλά και από τους άλλους.Βλέπω άτομα 20 χρονών που αδυνατούν να εκφραστούν ή να πάρουν αποφάσεις για τη ζωή τους.Να παίρνετε συμβουλές από τους φίλους σας αλλά να κάνετε πάντα του κεφαλιού σας.Το θέμα είναι να ζήσετε τη δική σας ζωή όχι τη ζωή που θέλουν οι άλλοι ή που ζουν οι άλλοι.Απλά είναι φανερό ότι από τότε που βάλαμε το facebook και τις άλλες ανάλογες εφαρμογές στη ζωή μας μάθαμε να ζούμε πίσω από μία οθόνη,με παγωμένα αισθήματα και όλα γίνονται όλο και πιο περίπλοκο.
Και αν αν και τα κοινωνικά δίκτυα μοιάζουν να μας ενώνουν για μένα μας κάνουν πιο περίπλοκους,μας νοιάζει να φαίνεται ότι είμαστε καλά,μας νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι και αν και υποθετικά μπορούμε να μιλάμε πιο εύκολα μοιάζουμε να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο.Βέβαια είναι και πάρα πολλοί άλλοι οι παράγοντες που οδηγούν στο διαπροσωπικό χάος που επικρατεί σήμερα.Αλλά σίγουρα παρατηρώ ότι γινόμαστε όλο και πιο δειλοί και μας αρέσει να κρυβόμαστε και να ζούμε μέσα στη φούσκα της επιφανειακής τελειότητας την οποία μας προσφέρουν τα social media.